Loricatosaurus

Autor:	Korekta:
Maciej Ziegler	Tomasz Sokołowski Łukasz Czepiński Krzysztof Lichota

---

Loricatosaurus (lorikatozaur)
Długość:	5-6 (?) m
Masa:	1-2 (?) t
Miejsce występowania:	Wielka Brytania (Peterborough) i Francja (Normandia)
Czas występowania	165-161 Ma środkowa jura (kelowej)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Thyreophora Stegosauria Stegosauridae ?? Stegosaurinae
Plik:Lexovisaurus2.jpg Rekonstrukcja Lexovisaurus - być może podobnie wyglądał lorikatozaur. [1]
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

Wstęp

Loricatosaurus był stegozaurydem żyjącym na terenach obecnej Europy w środkowej jurze. Jego szczątki odnaleziono na obszarze Anglii i Francji.

Budowa i paleobiologia

Prawdopodobnie był zbudowany podobnie jak inne stegozaurydy - miał małą głowę, średniej długości szyję i dość potężny korpus podparty czterema mocnymi nogami, z przednimi wyraźnie krótszymi od tylnych. Posiadał też długi ogon zakończony kolcami, które służyły zapewne do obrony przed drapieżnikami, takimi jak Dubreuillosaurus czy Eustreptospondylus. Poruszał się przeważnie na czterech kończynach, jednak niektóre cechy budowy i ślady pozostawione przez stegozaurydy sugerują, że od czasu do czasu poruszały się one na dwóch nogach. Loricatosaurus różnił się od pozostałych stegozaurów budową kręgów ogonowych.

Historia taksonomii

Początkowo holotyp lorikatozaura został uznany za szczątki rodzaju Stegosaurus, jako gatunek Stegosaurus priscus. Został on później uznany za należący do Lexovisaurus durobrivensis. W 2008 roku Maidment, Norman, Barrett i Upchurch uznali Lexovisaurus durobrivensis, którego holotyp okazał się niediagnostyczny, za nomen dubium i na podstawie części materiału wcześniej do niego zaliczonego utworzyli nowy takson - Loricatosaurus.

Pozycja systematyczna

Na podstawie badań i analiz kladystycznych z roku 2008 uznano lorikatozaura za stegozauryda, tworzącego klad w skład którego wchodzą także Tuojiangosaurus i Paranthodon. Są one blisko spokrewnione z rodzajem Stegosaurus (sensu Maidment i in., 2008 - zob. opis Hesperosaurus) i nieco dalej z Kentrosaurus. Wszystkie te dinozaury należą do podrodziny Stegosaurinae.

Jednak z nowszego badania (Mateus i in, 2009, na podstawie Maidment i in., 2008 z dodatkowymi czterema cechami i dodaniem Miragaia) wynika inna pozycja systematyczna - Loricatosaurus jest taksonem siostrzanym kladu zaawansowanych stegozaurydów (Stegosaurinae + Dacentrurinae).

Materiał kopalny wraz z miejscem znalezienia

Holotyp (BMNHR3167) to niekompletny szkielet zawierający: dwa kręgi szyjne, sześć grzbietowych, szesnaście ogonowych, prawą kość ramienną i kość łokciową, kości nadgarstka, dwie kości śródręcza (jedna niekompletna), części kości biodrowej, kulszowej i łonowej, lewą kość udową, część kości strzałkowej i piszczelowej z przyrośniętymi kośćmi stępu oraz elementów pancerza. Kolec, wcześniej uważany za znajdujący się za łopatką, ma zupełnie inną budowę niż odpowiadające mu kolce u innych stegozaurów. Prawdopodobnie jest to fragment kolca ogonowego.

Okaz pochodzi z iłów oksfordzkich (Oxford Clay) datowanych na kelowej z Fletton, Peterborough.

Przypisany okaz (MHBR 001) to niekompletny szkielet składający się z: kręgów szyjnych, grzbietowych i ogonowych, lewej kości ramiennej, prawej kości udowej, kości strzałkowej i piszczelowej oraz elementów pancerza.

Jego szczątki znaleziono w osadach datowanych na wczesny kelowej w Le Fresne d’Argences, Calvados w Normandii (północna Francja).

Etymologia

Loricatosaurus znaczy "opancerzony jaszczur". Nazwa powstała z połączenia słów: łac. loricatus (opancerzony) i gr. saurus (jaszczur).

Spis gatunków

Loricatosaurus	Maidment, Norman, Barrett i Upchurch, 2008
L. priscus	(Nopcsa, 1911) Maidment, Norman, Barrett i Upchurch, 2008
= Stegosaurus priscus	Nopcsa, 1911
= Lexovisaurus priscus	(Nopcsa, 1911) Kuhn, 1964

Bibliografia

Maidment, S.C.R., Norman, D.B., Barrett, P.M., & Upchurch, P. (2008) "Systematics and phylogeny of Stegosauria (Dinosauria: Ornithischia)" Journal of Systematic Palaeontology, 6(4), 367-407. doi:10.1017/S1477201908002459

Octavio Mateus, Susannah C.R Maidment and Nicolai A Christiansen (2009): "A new long-necked 'sauropod-mimic' stegosaur and the evolution of the plated dinosaurs". Proceeding of the Royal Society B published online 25 February 2009 doi: 10.1098/rspb.2008.1909