Turanoceratops
| Autor: | Jakub Albert Starzyński |
| Korekta: | Dawid Mika, Marcin Szermański, Maciej Ziegler, Michał Siedlecki,Kamil Kamiński |
| Turanoceratops (turanoceratops) | |
|---|---|
| Długość | ?2 m |
| Wysokość | ?0,7 m |
| Masa | ?175 kg |
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | Uzbekistan, dystrykt Navoi Viloyat |
| Czas |
ok. 92–89 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja. Autor: Robinson Kunz. [1]. | |
| Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Turanoceratops został opisany przez Nessova, Kaznyshkinę i Cherepanova w 1989 r. na podstawie fragmentarycznej kości szczękowa wraz z zębami znalezionej w osadach formacji Bissekty. Może być on jednym z najwcześniejszym przedstawicieli Ceratopsidae, a zarazem kolejnym jej azjatyckim członkiem.
Budowa i paleobiologia
Turanoceratops był stosunkowo małym ceratopsoidem. Zapewne najbardziej przypominał Zuniceratopsa. Podobnie jak jego krewniacy był roślinożercą. Jego głównym pożywieniem były paprocie oraz rośliny szpilkowe. Rośliny kwiatowe były w kredzie geograficznie ograniczone w krajobrazie, więc prawdopodobieństwo, że turanoceratops się nimi pożywiał jest nikłe.
Materiał kopalny
Holotyp to częściowa kość zębowa wraz z zębami.
Materiał przypisany obejmuje kość przedzębową, zęby, przyśrodkową część kości ciemieniowej, łuskowej oraz nosowej, rdzenie rogów nadoczodołowych, mózgoczaszkę, kręgi i prawdopodobnie dalszą część łopatki, fragmenty kończyn tylnych oraz fragmenty kryzy. Jak się później okazało mózgoczaszka należała do niezidentyfikowanego zauropoda, natomiast domniemane części była osteodermami ankylozaura( możliwe, że Bissektipelty).
Systematyka
Turanoceratops został uznany za nomen dubium przez Dodsona i You w 2004. Dzięki nowym szczątkom wspomnianych przez Hansa-Dietera Suesa i Aleksandra Awerianowa w 2009, stwierdzono, że jest pierwszym znanym przedstawicielem Ceratopsidae spoza Ameryki Północnej – bardziej zaawansowanym niż współczesny mu Zuniceratops. Ich badania wykazało, że jest chasmozaurynem. Andrew Farke i jego współpracownicy nie zgodzili się z wynikami badań Suesa i Awerianowa i uznali go za bazalnego centrozauryna. Sues i Awerianow stwierdzili, że w badaniach Farke'go wystąpił błąd w kodowaniu cech morfologicznych tego ceratopsoida, podtrzymali zatem wynik swojego i wcześniejszego badania. Późniejsze analizy (np. Xu i in., 2010; McDonald, 2011) wskazały, że turanoceratops znajduje się poza Ceratopsidae.
Środowisko życia
Turanoceratops koegzystował z różnymi zwierzętami tj. krokodylomorfami (m.in. wczesnymi aligatoridami), pterozaurem Azchdarcho, ssakami (w tym rodzajem Uzbekbataar). Inne dinozaury z formacji Bissekty to m.in. wszystkożerny ankylozauryd Bissektipelta, hadrozauroidy Levnesovia i Gilmoreosaurus (ten drugi to nomen dubium), hadrozauryd Cionodon (również nomen dubium), elmizauryn Caenagnathasia, wątpliwy gatunek Archaeornithomimus, tyranozauroid wielkości konia Timurlengia( czołowy drapieżnik swego ekosystemu), ?dromeozauryd Itemirus oraz znane z zębów troodontydy: Euronychodon i Urbacodon.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Turanoceratops znaczy "rogata twarz Turanu" – czyli Turkistanu (Turan to dawna nazwa tego regionu, używana przez Persów). Epitet gatunkowy tardabilis oznacza "opóźniony", co odnosi się do przydługich badań nad tym dinozaurem.
Spis gatunków
| Turanoceratops | Nessov, Kaznyskhina i Cherepanov, 1989 |
|---|---|
| T. tardabilis | Nessov, Kaznyskhina i Cherepanov, 1989 |
Bibliografia
http://en.wikipedia.org/wiki/Turanoceratops - http://pl.wikipedia.org/wiki/Turanoceratops - http://en.wikipedia.org/wiki/Bissekty_Formation
