Huabeisaurus

Autor:

Kamil Kamiński

---

Huabeisaurus (huabeizaur)
Długość	17-20 m
Wysokość	ok. 15 t
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Chiny, Shanxi formacja Huiquanpu
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 późna kreda (?cenoman – ?kampan)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Sauropoda Titanosauriformes Somphospondyli ?Euhelopodidae
Zrekonstruowany szkielet Autor zdjęcia: Kabacchi. [4]

Wstęp

Huabeisaurus to rodzaj średniej wielkości zauropoda, który żył w późnej kredzie na terenie dzisiejszych Chin. Został on opisany w 2000 r. przez Panga i Chenga.

Etymologia

Nazwa Huabeisaurus pochodzi od chińskiego słowa Huabei, oznaczającego Chiny Północne oraz greckiego sauros („gad”, „jaszczur”).

Materiał kopalny

Holotyp (HBV-20001) to dwa zęby i większość szkieletu pozaczaszkowego (4 kręgi szyjne, 6 częściowych kręgów grzbietowych, kość krzyżowa, 30 kręgów ogonowych, 4 żebra, 13 szewronów, obie łopatki i kości krucze, lewa k. promieniowa, prawa k. biodrowa, kości łonowe i kulszowe, obie kości udowe, piszczelowe i strzałkowe).

Początkowo na paratyp wyznaczono izolowaną kość ramienną. Obecnie jednak uważa się, że nie ma podstaw, by zaliczać ją do Huabeisaurus (D’Emic i in., 2013).

Zmontowany szkielet. Autor zdjęcia: Kabacchi [1].

Budowa

Huabeisaurus został opisany jako „gigantyczny zauropod”, jednak w rzeczywistości nie należał do największych przedstawicieli tej grupy dinozaurów. Mierząc 17-20 m długości i mając ok. 5 m wysokości w biodrach (Pang i Cheng, 2000), zaliczał się raczej do zauropodów średniej wielkości. Nie znamy żadnych kości czaszki tego zwierzęcia. W skład holotypu wchodzą natomiast dwa zęby o subcylindrycznych koronach, pośrednie w budowie między zauropodami o wąskich i szerokich koronach. Kręgi szyjne były wydłużone, typowe dla przedstawicieli Titanosauriformes. D’Emic i in. (2013) wskazali 10 autapomorfii Huabeisaurus, z których większość dotyczy budowy kręgów i obręczy barkowej. Długość kości piszczelowej stanowiła 75% kości udowej, co jak na zauropoda jest wysoką wartością (D’Emic i in., 2013). Wiele cech łączy huabeizaura z innymi kredowymi zauropodami z Azji Wschodniej.

Filogeneza

Pang i Cheng (2000) uznali Huabeisaurus za członka nowej rodziny – Huabeisauridae. Później różni autorzy uważali go za nemegtozauryda, przedstawiciela Titanosauriformes lub Titanosauria. D’Emic i in. (2013) uznali go za późnego przedstawiciela Euhelopodidae i wykazali, że dzielił on znaczną liczbę cech z Euhelopus czy Phuwiangosaurus.

Kość krzyżowa. Źródło: D’Emic i in., 2013 [2].

Synonim „Titanosaurus” falotti?

Pang i Cheng (2000) sugerowali, że „Titanosaurus” falotti może należeć do Huabeisaurus. Ten wątpliwy gatunek jest jednak znany wyłącznie z kości udowej, która na dodatek różni się od huabeizaura. Z tego powodu taka interpretacja została zakwestionowana przez późniejszych autorów (D’Emic i in., 2013).

Kość udowa. Źródło: D’Emic i in., 2013 [3].

Spis gatunków

Huabeisaurus	Pang i Cheng, 2000
H. allocotus	Pang i Cheng, 2000

Bibliografia

D'Emic, M.D., Mannion, P.D., Upchurch, P., Bensos, R.B.J., Pang, Q. & Cheng, Z. (2013). "Osteology of Huabeisaurus allocotus (Sauropoda: Titanosauriformes) from the Upper Cretaceous of China". PLoS ONE. 8 (8): e69375. doi:10.1371/journal.pone.0069375.

Pang, Q. & Cheng, Z. (2000). "A new family of sauropod dinosaur from the Upper Cretaceous of Tianzhen, Shanxi province, China". Acta Geologica Sinica. 74 (2): 117–125. doi:10.1111/j.1755-6724.2000.tb00438.x.

Paul, G.S. (2010). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University.