Lagerpetidae
| Autor: | Korekta: |
| Mateusz Tałanda |
| Lagerpetidae (lagerpetidy) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Czas występowania | ||||||||||||||||
| Dieta | prawdopodobnie mięsożerne | |||||||||||||||
| Rozmiary | poniżej metra długości | |||||||||||||||
| Występowanie | prawdopodobnie cały świat
tropy znajdowane w obu Amerykach, Europie i Afryce, | |||||||||||||||
| Systematyka | Archosauria
???Dinosauromorpha / Pterosauromorpha Lagerpetidae Arcucci, 1986
| |||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Lagerpetidae (lagerpetidy) - grupa niewielkich, wyspecjalizowanych dinozauromorfów, które najwcześniej oddzieliły się od linii dinozaurowej. Znane są tylko z kilku form. Początkowo zostały przez Arcucciego (1986) ochrzczone jako Lagerpetonidae, ale według zasad ICZN była to nazwa nieprawidłowa i została zastąpiona na obecną. Ostatnie kilka lat badań kwestionuje pozycję lagerpetidów jako dalekich krewnych dinozaurów, lecz oznaczają je jako członków grupy Pterosauromorpha[1][2][3]
Formalna definicja (stem-based)
Wszystkie taksony bliżej spokrewnione z Lagerpeton chanarensis niż z Alligator mississippiensis, Eudimorphodon ranzii, Marasuchus lilloensis, Silesaurus opolensis, Triceratops horridus, Saltasaurus loricatus i Passer domesticus (wróbel).
Cechy charakterystyczne (synapomorfie)
| Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych. |
- hakowata główka kości udowej, z brzusznoboczną wcięciem i powiększonym guzem przyśrodkowym,
- dalsza część kości udowej z powiększonym grzebieniem piszczelowo-strzałkowym i dogłowowoprzyśrodkowy róg tworzący kąt bliski 90 stopni lub mniejszy,
Być może także:
- przeciwkrętarz panewkowy na kości biodrowej,
- bliższa część kości udowej z płaską dogłowowoboczną płaszczyzną,
- kość skokowa z tylnym wyrostkiem wznoszącym,
- brak guza piętowego,
- kość śródstopia IV dłuższa niż III.
Zasięg czasowy
Najstarsze tropy zwierząt przypominających lagerpetidy pochodzą z Gór Świętokrzyskich i są datowane na wczesny olenek, czyli około 251-249 milionów lat. Najstarsze kości pochodzą dopiero z wczesnego karniku (236 Ma) Argentyny. Grupa wymarła prawdopodobnie w późnym noryku. Najmłodsze szczątki mają około 212 milionów lat i pochodzą z USA.
Skład
| Nazwa | Kraj | Stratygrafia | Wiek |
|---|---|---|---|
| Dromomeron gregorii | USA | Colorado City Fm. | późny trias (karnik)-(noryk) |
| Dromomeron romeri | USA | Chinle Fm. | późny trias (karnik)-(noryk) |
| Dromomeron gigas | Argentyna | Quebrada del Barro Fm. | późny trias (noryk) |
| Ixalerpeton polesinensis | Brazylia | Santa Maria Fm. | późny trias (karnik) |
| Lagerpeton chanarensis | Argentyna | Chañares Fm. | środkowy trias (ladyn) |
| Kongonaphon kely | Madagaskar | Makay Fm. | środkowy trias (ladyn)-(karnik) |
| Venetoraptor gassenae | Brazylia | Santa Maria Fm. | późny trias (karnik) |
| Faxinalipterus minimus | Brazylia | Caturrita Fm. | późny trias (noryk) |
| Scleromochlus taylori | Wielka Brytania | Lossiemouth Sandstone Fm. | późny trias (karnik) |
| forma z Eagle Basin | USA | Chinle Fm. | późny trias (noryk) |
| PVSJ 883 (forma z Ischigualasto) | Argentyna | Ischigualasto Fm. | późny trias (karnik) |
Kladogram głównych grup dinozaurokształtnych za Kammerer i in. (2012).
Paleobiologia i ewolucja
Lokomocja
Naukowcy mieli różne pomysły na temat sposobu poruszania się lagerpetidów. Sugerowano zarówno pełną czworonożność jak i dwunożność. Najciekawsza była jednak hipoteza zaproponowana przez Arcucciego. Według niej zwierzęta te miały się poruszać szybkimi skokami. Popierają ją wyniki pomiaru kończyn przedstawicieli tego kladu przeprowadzone przez Gabriela Meyera (Meyer, 2023), z których wynika, że większość znanych lagerpetidów (oprócz faksinaliptera potrafiła szybko biegać i dobrze skakać. Brak jednak w kręgosłupie znanych lagerpetidów specjalizacji typowych dla takiej formy lokomocji. Hipoteza ta nie znalazła też potwierdzenia w tropach, które wskazują, że były to zwierzęta czworonożne zdolne do dwunożnego biegu. Miednica miała jeszcze prymitywną, krokodylową budowę. Wciąż była szeroka, krótka, z płytką panewką, co wymuszało ustawienie nóg po bokach ciała. Jednak tylne nogi były już bardzo długie. Dawały główną siłą napędową zwierzęciu. W porównaniu do nich przednie łapy były krótkie i służyły głównie do podpierania się. Przez to w czasie biegu tylne nogi wyprzedzały przednie. W czasie chodu, a zwłaszcza biegu, przywodziciele uda i mięsień łonowo-kulszowo-piszczelowy ściągały nogi pod tułów w momencie stąpania. Ruch nóg odbywał się zatem w płaszczyźnie nachylonej pod pewnym kątem do podłoża. Miało to swe odbicie w budowie stopy, która była wyjątkowa wśród dinozauromorfów. Lagerpetidy były zwierzętami palcochodnymi. V palec był zredukowany do niewielkiej kości śródstopia. IV był najdłuższy, a kolejne co raz krótsze. Nadawało to stopie trójkątny zarys. Dlatego odbijały się od ziemi głównie na dwóch palcach stopy - III i IV.
Rozmiary
Lagerpetidy były zwierzętami o niewielkich rozmiarach. Ich tropy mierzyły koło czterech, a całe zwierzęta około 40-65 centymetrów długości. Ich masę szacuje się na kilkaset gram do maksymalnie czterech kilo.
Paleoekologia
Były to szybkie, aktywne drapieżniki. Polowały na owady i małe kręgowce. Prawdopodobnie zamieszkiwały całą Pangeę, ale w znanych nam środowiskach nie były częste.
Literatura
Brusatte, S.L., Niedźwiedzki, G., Butler, R.J. 2010. Footprints pull origin and diversification of dinosaur stem lineage deep into Early Triassic. Proceedings of the Royal Society B, t. 278, nr 1708, str. 1107-1113. DOI: 10.1098/rspb.2010.1746
Cabreira, S.F., Kellner, A.W.A., Dias-da-Silva, S., da Silva, L.R., Bronzati, M., de Almeida Marsola, J.C., Müller, R.T., Bittencourt, J. de S., Jul’Armando Batista, B., Raugust, T., Carrilho, R., Brodt, A., Langer, M.C. 2016. A Unique Late Triassic Dinosauromorph Assemblage Reveals Dinosaur Ancestral Anatomy and Diet. Current Biology, t. 26, str. 1-6. [1]
Fechner, R. 2009. Morphofunctional evolution of the pelvic girdle and hindlimb of Dinosauromorpha on the lineage to Sauropoda. Rozprawa doktorska, Fakultät für Geowissenschaften, Ludwig-Maximilians-Universität, Munich, str. 1-197. [2]
Kammerer, C.F., Nesbitt, S.J., Shubin, N.H. 2012. The first basal dinosauriform (Silesauridae) from the Late Triassic of Morocco. Acta Palaeontologica Polonica, t. 57, nr 2, str. 277-284. doi:10.4202/app.2011.0015
Langer, M.C., Nesbitt, S.J., Bittencourt, J.S., Irmis, R.B. 2013. Non-dinosaurian Dinosauromorpha. W: Nesbitt S.J., Desojo J.B. i R.B. Irmis (red.) Anatomy, Phylogeny and Palaeobiology of Early Archosaurs and their Kin. Geological Society, London, Special Publications, t. 379, str. 157-186. doi: 10.1144/SP379.9
Marsicano, C.A., Irmis, R.B., Mancuso, A.C., Mundil, R., Chemale, F. 2016. The precise temporal calibration of dinosaur origins. Proceedings of the National Academy of Sciences, t. 113, nr 3, str. 509-513. doi: 10.1073/pnas.1512541112
Meyer,G. (2023)."The Cursoriality of Triassic Ornithodirans and Their Implications and Inferences for Early Ornithodiran Evolution" Research Square In Press https://doi.org/10.21203/rs.3.rs-2968436/v2
- ↑ Kammerer, Christian F.; Nesbitt, Sterling J.; Flynn, John J.; Ranivoharimanana, Lovasoa; Wyss, André R. (2020-07-28). "A tiny ornithodiran archosaur from the Triassic of Madagascar and the role of miniaturization in dinosaur and pterosaur ancestry". Proceedings of the National Academy of Sciences. 117 (30): 17932–17936. https://doi.org/10.1073%2Fpnas.1916631117
- ↑ Ezcurra, Martín D.; Nesbitt, Sterling J.; Bronzati, Mario; Dalla Vecchia, Fabio Marco; Agnolin, Federico L.; Benson, Roger B. J.; Brissón Egli, Federico; Cabreira, Sergio F.; Evers, Serjoscha W.; Gentil, Adriel R.; et al. (2020-12-09). "Enigmatic dinosaur precursors bridge the gap to the origin of Pterosauria". Nature. 588 (7838): 445–449. https://doi.org/10.1038%2Fs41586-020-3011-4
- ↑ Baron, Matthew G. (2021-08-20). "The origin of Pterosaurs". Earth-Science Reviews. 221: 103777 https://doi.org/10.1016%2Fj.earscirev.2021.103777
