Madagaskar
Wstęp
Madagaskar - obecnie ogromna wyspa (około 600 000 km2) na Oceanie Indyjskim niedaleko wschodniego wybrzeża Afryki.
Paleogeografia
Wyspa ta w Mezozoiku była częścią superkontynentu Gondwany. Madagaskar jest uważany obecnie za część Afryki, jednak paradoksalnie oddzielił się od niej najwcześniej, bo już prawdopodobnie w środkowej jurze. Po tym rozdzieleniu z Afryką był jednak dalej połączony z Indiami i resztą Gondwany. Następnie przesuwał się na północ i oddzielił się od Indii we wczesnej kredzie. Od tamtej pory był już samodzielną wyspą. Później Madagaskar wędrował w kierunku południowo-zachodnim i w ten sposób osiągnął swoje obecne położenie.
Klimat
Po oddzieleniu się od Afryki klimat na Madagaskarze stał się prawdopodobnie mniej kontynentalny. Szeroki dostęp do morza gwarantował dużą wilgotność. W kredzie i wczesnym kenozoiku klimat był ciepły. Na skutek globalnego ochłodzenia klimatu, rozciągłości z północy na południe i ukształtowania terenu pojawiła się strefowość i okresowość klimatu. Obecnie na wschodzie i północy panują warunki bardziej tropikalne, na zachodzie i południu jest bardziej sucho.
Fauna
W mezozoiku fauna Madagaskaru była bardzo podobna do fauny na całej Gondwanie. Wraz z oddzieleniem się od pozostałych lądów rosła endemiczność zwierząt na Madagaskarze. W środkowym eocenie i we wczesnym miocenie między nim a Afryką pojawiały się ciągi wysp, które umożliwiły przedostanie się na wyspę prymitywnym naczelnym, owadożernym, drapieżnym, hipopotamom, mrównikowatym i gryzoniom. Wiele z nich tworzy obecnie endemiczne rodziny. Z dotarciem na wyspę nie miały problemu różne ptaki i nietoperze. Człowiek zawleczył na wyspę myszy i szczury.
Rodzaje dinozaurów
Flora
Przez większość historii istnienia wyspy na terenie Madagaskaru dominowały lasy. Wraz z ochłodzeniem się klimatu na południu zaczęły one ustępować ekosystemom trawiastym. Ustępowanie lasów przyspieszył człowiek.
Źródła
Cox, C. B. i Moore P. D. 2000. Biogeography - An ecological and evolutionary approach. Blackwell Science, wydanie szóste, dodruk w 2003, str. 1-298.
