Tyrannomimus

Autor:

Michał Siedlecki

---

Tyrannomimus (tyranomim)
Długość	ok. 2,5 m
Dieta	mięsożerny?(filtrator??)\roślinożerny?
Miejsce	Japonia – prowincja Fukui (formacja Kitadani)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 121,4 -115 Ma wczesna kreda (apt)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Ornithomimosauria Deinocheiridae
Rekonstrukcja tyranomima . Autor: Sino-Pteryx [2]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003Elokalizacja formacji Kitadani \u003Cbr\u003E\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"lokalizacja formacji Kitadani \n","link":"","lat":36.10000000000000142108547152020037174224853515625,"lon":136.599999999999994315658113919198513031005859375,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Tyrannomimus to rodzaj deinocheiryda żyjącego na terenie obecnej Japonii w drugiej połowie epoki wczesnej kredy. Jest najstarszym znanym przedstawicielem tego kladu.

Etymologia

Nazwa rodzajowa oznacza naśladowcę tyrana (od grackich wyrazów tyrannos (tyran) i mimos (naśladowca)). Odnosi się ona do podobieństwa budowy kości biodrowej tyranomima do kości biodrowych tyranozauroidów. Epitet gatunkowy odnosi się do prowincji Fukui, w której znaleziono szczątki tego teropoda.

Materiał kopalny

Znane pozostałości szkieletu Tyrannomimus fukuiensis. Autor:S Hattori, M Shibata, S Kawabe, T Imai, H Nishi & Y Azuma [1].

Holotyp (FPDM-V-11311) to dysartykułowany szkielet obejmujący 2 fragmenty mózgoczaszki, kilka kręgów grzbietowych, krzyżowych i ogonowych oraz części kości biodrowej.

Paratyp (FPDM-V-10295) obejmuje dysartykułowany, fragmentaryczny szkielet kończyn tylnych: niekompletną lewą kość udową, lewą k. śródstopia III, obie k. śródstopia IV, paliczek prawej stopy I-1 oraz pazur stopy.

Materiał przypisany do tego rodzaju obejmuje liczne, najczęściej izolowane szczątki: kość czołową (FPDM-V-11313; brak pokrycia z holotypem i paratypem), 3 kręgi grzbietowe (FPDM-V-11314–11316) i 4 krzyżowe (FPDM-V-11317–11320), 3 kości ramieniowe (FPDM-V-11321–11323; brak pokrycia z holotypem i paratypem), 10 paliczków dłoni z pazurami (FPDM-V-8579, 8580, 8945, 11324–11329, 11332), 6 k. biodrowych (FPDM-V-9348, 11333–11337), k. udowa (FPDM-V-11338), 3 k. piszczelowe (FPDM-V-11339–11341), 3 k. śródstopia (FPDM-V-11343–11345) oraz 4 paliczki stóp (FPDM-V-11343, 11346–11348). Oprócz FPDM-V-11343 (2 kości śródstopia i paliczek stopy) wszystkie szczątki zostały znalezione w jednej warstwie kościonośnej.

Budowa i systematyka

Tyranomim był zapewne lekko zbudowanym zwierzęciem o wydłużonym pysku i długich kończynach tylnych. Do jego cech charakterystycznych należały np.:, głęboka, przednioboczna jama na przedniej części kości ramieniowej, charakterystyczny pionowy grzbiet na długiej i niskiej kości biodrowej (wcześniej uznawaną za synapomorfię tyranozauroidów), oraz na głebokich jamach w dołach prezygocentrodiapofyz, centrodiapofyz oraz postzygocentrodiapofyz (powierzchni stawowych i kontaktu wyrostków kolczystych z żebrami) kręgów . Analiza filogenetyczna umieściła ten rodzaj w obrębie deinocheiridów jako takson siostrzany harpymima.

Spis gatunków

Tyrannomimus	Hattori, Shibata, Kawabe, Imai, Nishi i Azuma, 2023
T. fukuiensis	Hattori, Shibata, Kawabe, Imai, Nishi i Azuma, 2023

Bibliografia

Hattori, S.; Shibata, M.; Kawabe, S.; Imai, T.; Nishi, H.; Azuma, Y. (2023). "New theropod dinosaur from the Lower Cretaceous of Japan provides critical implications for the early evolution of ornithomimosaurs". Scientific Reports. 13. 13842. [3]