Plesiohadros
| Autor: |
| Łukasz Czepiński |
| Plesiohadros (plezjohadros) | |
|---|---|
| Długość: | ?10 m |
| Masa: | ?2 t |
| Miejsce występowania: | Mongolia |
| Czas występowania | późna kreda (kampan) |
| Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja zachowanych kości czaszki plezjohadrosa (MPC-D100/745). | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Plesiohadros djadokhtaensis to gatunek hadrozauroida z późnej kredy Mongolii (Pustynia Gobi).
Materiał kopalny
Holotyp (MPC-D100/745) to niekompletna czaszka i częściowy szkielet pozaczaszkowy.
Budowa
W anatomii plezjohadrosa można dopatrzeć się unikalnej kombinacji cech prymitywnych, charakterystycznych dla bazalnych iguanodontów jak i zaawansowanych, typowych dla hadrozaurydów. Autapomorfią Plesiohadros jest budowa kości przedczołowych, tworzących pomarszczoną, podwiniętą grzbietową krawędź oczodołu. Być może za życia struktura ta była podstawą małego, keratynowego wyrostka w kształcie rogu.
Paleoekologia
Plezjohadros jest najwcześniejszym ornitopodem znanym z późnej kredy Mongolii. Był największym zwierzęciem w późnokredowej (kampan) formacji Djadokhta, w której dominowały głównie ceratopsy (Protoceratops, Udanoceratops), a powszechne były również ankylozaury (Pinacosaurus), owiraptorydy (Oviraptor, Citipati, Khaan) i deinonychozaury (Velociraptor, Byronosaurus, Gobivenator, Mahakala, Saurornithoides, Tsaagan).
Filogeneza
| Kladogramy są powszechnym sposobem przedstawiania hipotez o pokrewieństwach między organizmami. Ich interpretacja wymaga pewnych umiejętności, dlatego też dowiedz się Jak czytać kladogramy. |
| Hadrosauroidea |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kladogram ukazujący pokrewieństwo Plesiohadros z innymi hadrozauroidami (za: Tsogtbaatar, et al., 2014).
Plezjohadros był nie-hadrozaurydowym hadrozauroidem (nie należał do kladu Hadrosauridae). Analizy filogenetyczne sugerują, że jest taksonem siostrzanym dla Hadrosauridae i północnoamerykańskiego Lophorhothon. Hadrozaurydy były powszechne zarówno w kampanie jak i mastrychcie Ameryki Północnej, Rosji, Chin i, prawdopodobnie, Europy. Całkowita wymiana hadrozauroidów przez hadrozaurydy, która nastąpiła w mastrychcie jest wynikiem złożonej późnokredowej wymiany faunistycznej między Azją i Ameryką Północną. W mongolskiej formacji Nemegt, datowanej na mastrycht powszechne są szczątki Saurolophus angustirostris, stamtąd znana jest również Barsboldia - oba taksony są przedstawicielami bardziej zaawansowanych Hadrosauridae. Radiacja hadrozaurydów najprawdopodobniej zachodziła dzięki migracji przez Beringię (pas lądu łączący północną część Ameryki Północnej z Azją). Być może nieobecność nie-hadrozaurydowych hadrozauroidów w późniejszej kredzie jest wynikiem zmiany klimatu z bardziej suchego (formacja Djadokhta) na bardziej wilgotny (formacja Nemegt).
Etymologia
Nazwa rodzajowa Plesiohadros pochodzi z połączenia dwóch wyrazów - greckiego plesios ("bliski") i hadros, odnoszącego się do dinozaurów kaczodziobych (hadrozaurydów). Nazwa gatunkowa, djadokhtaensis, odnosi się do formacji geologicznej, z której pochodzi ten dinozaur. Całą nazwę można zatem przetłumaczyć jako "bliski hadrozaurydom [dinozaur] z Djadokhta".
Spis gatunków
| Plesiohadros | Tsogtbaatar, Weishampel, Evans & Watabe, 2014 |
| Plesiohadros djadokhtaensis | Tsogtbaatar, Weishampel, Evans & Watabe, 2014 |
Bibliografia
Tsogtbaatar, K., Weishampel, D.B., Evans, D.C. & Watabe, M., 2014. A new hadrosaurid (Plesiohadros djadokhtaensis) from the Late Cretaceous Djadokhtan Fauna of southern Mongolia. W: Eberth, D.A., & Evans, D.C. (red.) Hadrosaurs: Proceedings of the International Hadrosaur Symposium. Indiana University Press. 108-135
