Volgatitan

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Wersja z dnia 21:07, 30 gru 2018 autorstwa Kamil Kamiński (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "{{DISPLAYTITLE:''Volgatitan''}} {{Opis |Autor = Kamil Kamiński |Korekta |nazwa = ''Volgatitan'' (wolgatytan) |...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Kamil Kamiński


Volgatitan (wolgatytan)
Masa ok. 14-21 t
Dieta roślinożerny
Miejsce Rosja, obwód uljanowski
Czas
252 201 145
66

ok. 131-129 Ma
wczesna kreda (późny hoteryw)

Systematyka Dinosauria

Sauropodomorpha

Sauropoda

Titanosauriformes

Titanosauria

Lithostrotia

Volgatitan Skeletal.svg
Sylwetka Volgatitan z zaznaczeniem znalezionych kości. Autor: Slate Weasel.

Wstęp

Volgatitan to rodzaj zauropoda z grupy Titanosauria, żyjącego we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszej Europy Wschodniej. Jest to najstarszy znany przedstawiciel tytanozaurów z półkuli północnej. Z masą szacowaną na ok. 14-21 t (średnia 17,3 t) zdecydowanie górował rozmiarami nad największymi współczesnymi zwierzętami lądowymi, jak na zauropoda był jednak średnich rozmiarów ciała. Volgatitan został nazwany w 2018 r. przez duet rosyjskich paleontologów: Alexandra Averianova i Wladimira Efimova.

Materiał kopalny

Holotyp to okaz UPM 976/1-7, obejmujący siedem kręgów ogonowych.

Etymologia

Nazwa Volgatitan nawiązuje rzeki Wołga oraz „tytanów” z mitologii greckiej. Epitet gatunkowy simbirskiensis pochodzi od Simbirska, dawnej nazwy Uljanwoska.

Budowa

Volgatitan charakteryzował się m.in. dużymi pleurocelami (otworami pneumatycznymi) w przednich i środkowych kręgach ogonowych, silnie rozwiniętym grzebieniem na brzusznej powierzchni trzonów tychże kręgów, wydłużonym trzonem pierwszego kręgu ogonowego oraz łukami nerwowymi umieszczonymi na pierwszej połowie trzonów kręgów ogonowych.

Spis gatunków

Volgatitan Averianov i Efimov, 2018
V. simbirskiensis Averianov i Efimov, 2018

Bibliografia

Averianov, A., Efimov, V. (2018). "The oldest titanosaurian sauropod of the Northern Hemisphere". Biological Communications. 63 (6): 145–162. doi:10.21638/spbu03.2018.301.