Menefeeceratops

Autor:	Kamil Kamiński, Paweł Konarzewski
Korekta:	Łukasz Czepiński

---

Menefeeceratops
Długość	ok. 4-4,5 m
Dieta	roślinożerny
Miejsce	USA - Nowy Meksyk (formacja Menefee)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 83,5-80 Ma późna kreda (wczesny kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ceratopsia Ceratopsoidea Ceratopsidae Centrosaurinae
Porównanie rozmiarów Menefeeceratops i człowieka. Autor: SlvrHwk [1]

Wstęp

Menefeeceratops to rodzaj ceratopsa z kladu Centrosaurinae żyjącego w późnej kredzie na terenie Ameryki Północnej. Jest to najstarszy znany centrozauryn.

Historia taksonu

W 1996 roku Paul Sealey w stanie Nowy Meksyk odnalazł niekompletny szkietet należący wówczas do nieznanego ceratopsyda. Skamieniałości znajdowały się na obszarze ok. 13 m² i wraz z nimi wykopano również kawałki skamieniałego drzewa oraz fragmentaryczne szczątki żółwia. Rok później Williamson wstępnie opisał szczątki, jednak nie nadał mu nazwy a jedynie wskazał, że okaz należy do centrozaurynów ze względu na morfologię kości łuskowej z charakterystycznym, schodkowatym stykiem z kością ciemieniową. W 2021 roku Sebastian Dalman wraz z wspólnikami szczegółowo opisali centrozauryna z formacji Menefee.

Materiał kopalny

Holotyp (NMMNH P-25052) to niekompletny szkielet, obejmujący fragmenty czaszki (częściowa lewa k. przedszczękowa, lewy róg nadoczny, fragment prawej k. łuskowej, lewą k. łuskową, niekompletną lewą k. ciemieniową, lewą k. jarzmową, k. przedzębową i lewą k. zębową), kręg szyjny, 8 kręgów grzbietowych, 6 kręgów krzyżowych, 11 żeber, lewą k. biodrową, część lewej k. promieniowej i łokciowej, II kość lewego śródstopie, lewą k. udową i fragment strzałkowej.

Budowa

Menefeeceratops nie należał do zbyt dużych centrozaurynów. Ogólnym pokrojem ciała przypominał inne ceratopsy, będąc masywnym czworonogiem o imponującej czaszce zakończonej kostną kryzą, osłaniającą kark. Od swoich krewniaków różnił się szczegółami budowy czaszki, a w szczególności morfologią kości łuskowej oraz żuchwy. Kość łuskowa miała charakterystyczny wachlarzowaty kształt oraz trzy nieduże wyrostki zwane episquamosales. Na wyrostku S1 znajdowały się trzy niewielkie pofałdowania, które były zwarte i szorstkie, dodatkowo S2 był oddzielony od S1 i S3 niedużymi wgłębieniami. Jak na centrozauryna, miał on stosunkowo długie rogi nadoczne, które na dalszych końcach były zagięte ku przodowi. Zaawansowane centrozauryny charakteryzują się dużym rogiem lub guzem na nosie, nie wiadomo jednak, jak wyglądała ta struktura u Menefeeceratops, gdyż ta część czaszki nie zachowała się.

Paleopatologia?

W dolnej części wyrostlu kolczystego 12 kręgu grzbietowego znajduje się źle uformowany guzek. Dalman i wspólnicy (2021) sądzą, że może to być patologia.

Etymologia

Nazwa Menefeeceratops pochodzi od formacji skalnej Menefee. Drugi człon nazwy oznacza „rogata twarz” i powszechnie występuje w nazewnictwie ceratopsów. Epitet gatunkowy sealeyi honoruje Paula Sealeya, odkrywcę szczątków omawianego dinozaura.

Spis gatunków

Menefeeceratops	Dalman, Lucas, Jasinski, Lichtig i Dodson, 2021
M. sealeyi	Dalman, Lucas, Jasinski, Lichtig i Dodson, 2021

Bibliografia

Dalman, S.G., Lucas, S.G., Jasinki, S.G., Lichtig, A.J. & Dodson, P. (2021). "The oldest centrosaurine: a new ceratopsid dinosaur (Dinosauria: Ceratopsidae) from the Allison Member of the Menefee Formation (Upper Cretaceous, early Campanian), northwestern New Mexico, USA". PalZ 95, 291–335. doi:10.1007/s12542-021-00555-w.