Fulgurotherium

Autor:

Michał Siedlecki

---

Fulgurotherium (fulguroterium)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Australia (Point Lewis i Dinosaur Cove, Wiktoria) (formacja Griman Creek)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 99 - 96 Ma późna kreda (wczesny - środkowy cenoman)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Genasauria Neornithischia Cerapoda Ornithopoda Iguanodontia? Elasmaria?
Rekonstrukcja atlaskopkozaura. Być może fulguroterium wyglądało podobnie. Fot.: Bardrock [2].

Wstęp

Fulgurotherium to wątpliwy rodzaj ornitopoda żyjącego na terenie obecnej Australii na początku epoki późnej kredy.

Etymologia

Nazwa rodzajowa oznacza bestię byskawicy (od łacińskiego słowa fulgur (błyskawica) oraz greckiego wyrazu therion (bestia)). Odnosi się ona do Lightning Ridge, stanowiska, w którym odkryto szczątki tego zwierzęcia. Epitet gatunkowy australe zwraca uwagę na odkrycie szczątków na półkuli południowej Ziemi.

Materiał kopalny, historia i ważność taksonu

Ilustracja holotypu F. australe Autor rysunku: Ghedoghedo [[1]]

Holotyp fulguroterium (BMNH R.3719), to zopalizowana przednia część kości udowej, początkowo uznanej za fragment prawego nadgarstka przez autora opisu Frierdricha von Huene, który zaklasyfikował to zwierzę jako celurozaura, prawdopodobnie spokrewnionego z owiraptorozaurami, będącego jednym z największych przedstawicieli tego kladu, lub jako ornitomimida. Jednakże Ralph Molnar i Peter Galton (Molnar & Galton, 1986) uznali, że był to przedstawiciel rodziny Hypsilophodontidae (obecnie uważanej za parafiletyczną). Ponadto przypisali oni do tego gatunku również dwie mniejsze kości udowe. W 1999 roku małżeństwo Thomas Rich oraz Patricia Vickers-Rich stwierdzili, że fragmentaryczność i stan zachowania szczątków fulguroterium czyni go taksonem wątpliwym. Obecnie uznawany jest za wątpliwego członka kladu Elasmaria (Rozadilla i in., 2019).

Spis gatunków

Fulgurotherium	Huene, 1932	nomen dubium
F. australe	Huene, 1932	nomen dubium

Bibliografia

F. v. Huene, (1932), "Die fossile Reptil-Ordnung Saurischia, ihre Entwicklung und Geschichte", Monographien zur Geologie und Palaeontologie, serie 1 4(1-2): 1-361

F. v. Huene, (1944) , "Aussichtsreiche Fundgegenden für künftige Sauriergrabungen", Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Monatshefte, Abteilung B 88: 441-451

Molnar, R. E., & Galton, P. M. (1986). Hypsilophodontid dinosaurs from Lightning Ridge, New South Wales, Australia. Geobios, 19(2), 231-243. [[3]]

Rich, T. H., & Vickers-Rich, P. (1999). The Hypsilophodontidae from southeastern Australia. National Science Museum Monographs, 15, 167-180.[[4]]

Rozadilla, Sebastián; Agnolín, Federico Lisandro; Novas, Fernando Emilio (2019-12-17). "Osteology of the Patagonian ornithopod Talenkauen santacrucensis (Dinosauria, Ornithischia)". Journal of Systematic Palaeontology. 17 (24): 2043–2089. [[5]]