Rapaxavis
| Autor: | Paweł Konarzewski |
| Rapaxavis (rapaksawis) | |
|---|---|
| Długość | 10 cm [1] |
| Wysokość | 4,5 cm (w biodrach) [1] |
| Masa | 14 g [1] |
| Dieta | prawdopodobnie wszystkożerny |
| Miejsce | Chiny - Liaoning |
| Czas | |
| Systematyka | Dinosauria |
 Holotyp Rapaxavis. Źródło: O'Connor i in., 2011 [2] | |
Wstęp
Rapaxavis to niewielki przedstawiciel Enantiornithes należący do grupy Longipterygidae żyjący we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszych Chin.
Materiał kopalny
Holotyp o numerze katalogowym DNHM D2522 to niemalże kompletny szkielet dorastającego osobnika znajdujący się na pojedynczej płycie skalnej.
Budowa
Rapaxavis charakteryzował się długim dziobem, który stanowił aż 60% całkowitej długości czaszki. Kość przedszczękowa była bardzo podobna jak u Longirostravis i zachowały się w niej 3 zęby. Były one mniejsze niż u Longipteryx. Odcinek szyjny liczył 9 lub 10 kręgów. Kręgi grzbietowe miały wydłużone trzony o kształcie zbliżonym do szpuli z płaskimi powierzchniami stawowymi. Synsacrum składało się z 6 lub 7 całkowicie zrośniętych ze sobą kręgów. Wolne kręgi ogonowe miały wąskie wyrostki kolczyste. Podobnie jak u innych przedstawicieli Enantiornithes, widełki (zrośnięte obojczyki) miały kształt litery Y, które zrosły się pod kątem 50°. Mostek miał kształt czworokąta. Pas barkowy Rapaxavis zawierał również dodatkowe skostnienia, których funkcja nie jest znana. Grzebień naramienno-piersiowy był wąski, mniejszy niż szerokość trzonu kości ramiennej i zwężał się dystalnie. Solidna kość łokciowa była krótsza od ramiennej i wygięta proksymalnie oraz prosta dystalnie. Palce u dłoni były silnie zredukowane. Kość kulszowa była długa i stanowiła 2/3 długości kości łonowej. Kości łonowe były skierowane do tyłu oraz nie były zrośnięte ze sobą. Kość udowa stanowiła aż 80% całkowitej długości kości piszczelowej. Co ciekawe kość piszczelowa była niezrośnięta ze stępem, przez co tibiotarsus był nieobecny. Również stęp wraz z śródstopiem nie tworzyły tarsometatarsus. Wszystkie pazury były haczykowate oraz były pokryte warstwą keratyny (O'Connor i in., 2011).
Dieta
Miller i współpracownicy (2022) przypuszczają, że Rapaxavis mógł być owadożerncą, wszystkożercą oraz niewykluczają jego drapieżnego stylu życia.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Rapaxavis to połączenie łacińskich słów rapax (chwytać) i avis (ptak). Epitet gatunkowy honoruje odkrywcę holotypu Pana Lijuna.
Spis gatunków
| Rapaxavis | Morschhauser, Varricchio, Gao, Liu, Wang, Cheng i Meng, 2009 |
| R. pani | Morschhauser, Varricchio, Gao, Liu, Wang, Cheng i Meng, 2009 |
Bibliografia
Miller, C. V., Pittman, M., Wang, X., Zheng, X., & Bright, J. A. (2022). "Diet of Mesozoic toothed birds (Longipterygidae) inferred from quantitative analysis of extant avian diet proxies'. BMC biology, 20(1), 101. doi:10.1186/s12915-022-01294-3
Morschhauser, E. M., Varricchio, D. J., Chunling, G., Jinyuan, L., Xuri, W., Xiadong, C., & Qingjin, M. (2009). "Anatomy of the Early Cretaceous bird Rapaxavis pani, a new species from Liaoning Province, China". Journal of Vertebrate Paleontology, 29(2), 545-554. doi:10.1671/039.029.0210
O'Connor, J. K., Chiappe, L. M., Gao, C., & Zhao, B. (2011). "Anatomy of the Early Cretaceous enantiornithine bird Rapaxavis pani". Acta Palaeontologica Polonica, 56(3), 463-475. doi:10.4202/app.2010.0047
