Giganotosaurus
| Autor: | Korekta: |
| Maciej Ziegler | Marcin Szermański |
| Giganotosaurus (giganotozaur) | |
|---|---|
| Długość: | ok. <12,6-13,5 m |
| Masa: | ok. <4,4-11 t |
| Miejsce występowania: | Argentyna - prowincja Neuquén |
| Czas występowania | 100-97 Ma |
| Systematyka | Dinosauria
Giganotosaurinae [=Giganotosaurini] |
Czaszkowy materiał (bez kości żuchwy). Skala = 1 m. Z Coria i Salgado, 1995. | |
Wstęp
Giganotosaurus to rodzaj ogromnego, zaawansowanego karcharodontozauryda ze "środkowej" kredy Ameryki Południowej.
Mimo że od nazwania tego teropoda minęło już kilkanaście lat i jest on znanym z najbardziej kompletnych szczątków karcharodontozaurynem, to wciąż czeka na szczegółową redeksrypcję - dotąd opisano jedynie mózgoczaszkę (Coria i Currie, 2002; Carabajal i Canale, 2010). Był zbudowany podobnie do innych karcharodontozaurydów a wyróżniały go dwa otwory pneumatyczne na przyśrodkowej powierzchni kości kwadratowej (diagnoza za Carrano i in., 2012), poza tym był niemal nieodróżnialny od Mapusaurus.
Można przypuszczać, że Giganotosaurus polował na zauropody (lecz nie na na argentynozaury, gdyż nie żyły w jednym czasie), ale też na szybsze zwierzęta - Giganotosaurus mógł osiągać prędkość 14 m/s (=50 km/h) (Blanco i Mazzetta, 2001). W osadach formacji Candeleros znaleziono za to dużego tytanozaura Andesaurus i mniejsze diplodokoidy Limaysaurus i Nopcsaspondylus.
Giganotozaura nazywa się czasem błędnie "gigantozaurem", który jest nazwą nieważnego (nomen dubium) rodzaju zauropoda.
Materiał kopalny
Holotyp (MUCPv-Ch1) to niekompletna czaszka, większość kręgosłupa, kompletne obręcze: barkowa i miedniczna oraz kości kończyn tylnych.
Materiał przypisany to część kości zębowej (MUCPv-95) i zęby.
Etymologia
Nazwa Giganotosaurus to połączenie łacińskiego gigan (olbrzymi) oraz greckich notos (południowy) i saurus/sauros (jaszczur), co odnosi się do ogromnych rozmiarów i miejsca znalezienia. Epitet gatunkowy honoruje odkrywcę dinozaura - Rubena D. Caroliniego.
Wymiary
Giganotosaurus to jeden z największych teropodów, obok Deinocheirus, Spinosaurus, Tyrannosaurus, Mapusaurus oraz Deltadromeus. Wszystkie one miały inną budowę (jedynie Mapusaurus przypominał zapewne wyraźnie giganotozaura), np. zdaniem Carrano i in. (2012) tej samej długości kości udowe karcharodontozaurydów i Tyrannosaurus różnią się średnicą - tyranozaur miał je grubsze, więc zapewne był cięższy.
Znane są one w dużej części z fragmentarycznych szczątków, dla których obliczenia czasem okazują się błędne - osobniki tego samego gatunku niekiedy mają różne proporcje (np. u okazu T. rex nazwanego "Sue" kość szczękowa jest 25% dłuższa niż u holotypu, kość zębowa - 15%, k. udowa - 3% a II k. śródstopia jest krótsza o 5%).
Długość holotypu giganotozaura została oszacowana nieznanymi metodami na 12,2 m (Coria i Currie, 2006) i 12,5 m (Coria i Salgado, 1995), przy długości czaszki 1,53-1,8 m i kości udowej mierzącej 1,43 m; pomiar Carrano i in. (2012) wykazał, że k. udowa mierzyła 136,5 cm (dla porównania u Tyrannosaurus 131-132 cm). Carrano i in. uznali też, że długość czaszki (153 cm) została przeszacowana i że miała ona wymiary bardzo zbliżone do Tyrannosaurus (ok. 139 cm). Jeśli zmniejszyć wymiary o różnicę w długości k. udowej, to okaz typowy mógł mierzyć 11,6-11,9 m. Therrien i Henderson (2007) obliczyli długość na 13 m metodą bazującą na długości czaszki, przyjmując, że ma ona 1,56 m (niepewna wartość). Ponadto, ich sposób liczenia zakłada, że długość czaszki u mięsożernych teropodów jest skorelowana z długością całego ciała, lecz - jak wskazują na to same wyniki autorów - nie jest to korelacja ścisła na tyle, żeby zakładać dokładność i przydatność metody - np. mierzący 7,7 m Tarbosaurus (PIN 552-1) miałby mieć aż 9,9 m a długi na 7,4 m Allosaurus (YPM 1930) - tylko 6,4 m. Poza tym nie wszystkie żywiące się mięsem teropody miały podobne proporcje ciała (zob. też Mortimer, online i Harris, online).
Masę holotypu szacuje się na 6-8 t (Coria i Salgado, 1995), 9 t (Mazzetta, 1999), 6,6 t (Seebacher, 2001), 4 t (Coria i Currie, 2002), 6,5 t (średnia z Mazzetta i in., 2004; wyniki od 2,6 do 9,3 t), 6,8 t (Paul, online) a nawet niewiarygodnie wysoko - na 13,8 t (Therrien i Henderson, 2007 - zob. wyżej), natomiast wyniki zmniejszone o długość k. udowej (zob. wyżej) to odpowiednio 5,2-7 t, 7,8 t, 5,7 t, 3,5 t, 5,7 t, 5,9 t i 12 t dla Therrien i Henderson (2007).
Fragmentaryczny MUCPv-95 reprezentuje okaz większy o 8%, którego długość można obliczyć na 13-13,5 m lub 12,6-12,85 dla zmniejszonej długości k. udowej (zob. wyżej) (14 m dla Therrien i Henderson, 2007) a masę na 5-11 t (17,4 t dla Therrien i Henderson, 2007) lub 4,4-9,8 t dla zmniejszonej k. udowej (15 t dla Therrien i Henderson, 2007). Jego czaszka mogła mierzyć 1,65-1,94 m (lub ok. 1,5 m, jeśli ta holotypu była bardzo zbliżona do Tyrannosaurus). Przyjęcie, że fragment czaszki większy o 8% znamionuje większego także o 8% osobnika jest wątpliwe, gdyż w miarę wzrostu całego ciała czaszka rosła zapewne bardziej.
Spis gatunków
| Giganotosaurus | Coria i Salgado, 1995 |
|---|---|
| G. carolinii | Coria i Salgado, 1995 |
Bibliografia
Blanco, R.E. & Mazzetta, G.V. (2001) "A new approach to evaluate the cursorial ability of the giant theropod Giganotosaurus carolinii" Acta Palaeontologica Polonica, 46(2), 193-202.
Brochu, C.A. (2003) "Osteology of Tyrannosaurus rex: Insights from a Nearly Complete Skeleton and High-Resolution Computed Tomographic Analysis of the Skull" Memoir (Society of Vertebrate Paleontology)" Society of Vertebrate Paleontology Memoir 7, Joumal of Vertebrate Paleontology, suplement do 22(4), 1-138
Calvo, J.O. & Coria, R.A. (2000) "New specimen of Giganotosaurus carolinii (Coria & Salgado, 1995), supports it as the largest theropod ever found" Gaia, 15, 117-122.
Carabajal, A.P. & Canale, J.I. (2010) "Cranial endocast of the carcharodontosaurid theropod Giganotosaurus carolinii CORIA & SALGADO, 1995" Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie - Abhandlungen, DOI: 10.1127/0077-7749/2010/0104
Carrano, M.T., Benson, R.B.J. & Sampson, S.D. (2012) "The phylogeny of Tetanurae (Dinosauria: Theropoda)" Journal of Systematic Palaeontology, 10(2), 211-300. doi:10.1080/14772019.2011.630927
Coria, R.A. & Currie, P.J. (2002) "Braincase of Giganotosaurus carolinii (Dinosauria: Theropoda) from the Upper Cretaceous of Argentina" Journal of Vertebrate Paleontology, 22(4), 802-811.
Coria, R.A. & Currie, P.J. (2006) "A new carcharodontosaurid (Dinosauria, Theropoda) from the Upper Cretaceous of Argentina" Geodiversitas, 28(1): 71-118.
Coria, R.A. & Salgado, L. (1995) "A new giant carnivorous dinosaur from the Cretaceous of Patagonia" Nature, 377, 225-226.
Mazzetta, G. V., P. Christiansen & R. A. Fariña. (2004) "Giants and Bizarres: Body Size of Some Southern South American Cretaceous Dinosaurs" Historical Biology, 16, 71-83.
Therrien, F. & Henderson, D.M. (2007) "My theropod is bigger than yours...or not: estimating body size from skull length in theropods" Journal of Vertebrate Paleontology, 27(1), 108-115.
Harris, online: http://dml.cmnh.org/2007Mar/msg00294.html
Mortimer, online: http://dml.cmnh.org/2007Mar/msg00292.html
Paul, online: http://www.gspauldino.com/data.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Candeleros_Formation
http://home.comcast.net/~eoraptor/Carnosauria.htm#Giganotosauruscarolinii
http://home.comcast.net/~eoraptor/Tyrannosauroidea.html#Tyrannosaurusrex
