Sinornithomimus

Autor:	Korekta:
Maciej Ziegler	Krzysztof Lichota, Adrian Tkocz

---

Sinornithomimus (sinornitoimim)
Długość:	>3,75 m
Masa:	>150 kg
Miejsce występowania:	Chiny - Sinciang formacja Ulansuhai
Czas występowania	92-83 (?125-?99) Ma kreda (turon-santon / ?apt-?alb)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Ornithomimosauria Ornithomimidae
Holotyp i młody osobnik IVPP−V11797−11. Skala = 30 cm. Źródło: Kobayashi i Lü, 2003.

Wstęp

Sinornithomimus to rodzaj ornitomimozaura żyjącego w "środkowej" kredzie na terytorium Azji. Szczątki odkryto w 1997 roku, a opisano w 2003.

Odnalezienie gastrolitów dało początek przypuszczeniom, że sinornitomimy były roślinożerne. Jednak takie kamienie znaleziono również u drapieżnych teropodów, np. Lourinhanosaurus i Nqwebasaurus.

Sinornithomimus jest bazalnym przedstawicielem Ornithomimidae.

Etymologia

Nazwa Sinornithomimus powstała z połączenia łacińskich słów: Sinae (odnoszącego się do Chin), ornithos (ptak) i mimus (czyli "naśladować"). Epitet gatunkowy nadano na cześć chińskiego profesora Zhi-Ming Donga, który odkrył szczątki sinornitomima.

Materiał kopalny i wymiary

Znaleziono aż 27 szkieletów osobników juwenilijnych i młodocianych, z czego wiele było niemal kompletnych.

Holotyp oznaczony IVPP-V11797-10 to niemal kompletny szkielet (brakuje dalszych kręgów ogonowych) niedorosłego osobnika, którego długość oszacowano na około 2,5 m. Do opisania gatunku autorzy posłużyli się jeszcze ośmioma kolejnymi osobnikami ze wspólnego cmentarzyska.

Kość udowa typowego osobnika mierzy 32 cm. Znaleziono też osobnika, którego udo miałoby mierzyć 48 cm (IVPP-V11797-19) - jego długość można oszacować na 3,75 m. Najmniejszy osobnik miał kość udową długości 16,5 cm.

Zachowania stadne

Rozkład wieku osobników. Z lewej: liczba osobników; z dołu: długość kości udowych. Rdzawy kolor kwadratów oznacza osobniki opisane w badaniu z 2008, a pomarańczowe te wydobyte wcześniej (Kobayashi i Lü, 2001). Na szaro hipotetyczne osobniki - pisklę i dorosły.

Znaleziono w jednym miejscu prawie trzydzieści osobników. Wszystkie osobniki mieszczą się w przedziale wiekowym od roku do ponad 7 lat a zdecydowanie najwięcej jest osobników w wieku 1-2 lat. Brak nowo wyklutych oraz zupełnie dorosłych. Zwierzęta prawdopodobnie tworzyły stado i zginęły w błocie wysychającego jeziora lub sadzawki. To odkrycie nasuwa przypuszczenie, że młode ornitomimidy oraz prawdopodobnie inne nieptasie dinozaury często żyły w grupach. Jest to inna strategia niż spotykana wśród współczesnych kręgowców lądowych. Varricchio i współpracownicy (2008) doszli do wniosku, iż styl życia dinozaurów był mobilny, były one jajorodne, opiekowały się jajami i najmłodszymi osobnikami, a osiągały dojrzałość dość późno - w ciągu kilku lat. Struktura populacji stada sinornitomimów jest podobna do tych u innych roślinożernych dinozaurów i sugeruje wysoką śmiertelność młodych.

Spis gatunków

Sinornithomimus	Kobayashi i Lü, 2003
S. dongi	Kobayashi i Lü, 2003

Bibliografia

Benson, R.B. & Xu, X. (2008) "The anatomy and systematic position of the theropod dinosaur Chilantaisaurus tashuikouensis Hu, 1964 from the Early Cretaceous of Alanshan, People's Republic of China" Geological Magazine, 145(6), 778-789 doi:10.1017/S0016756808005475.

Kobayashi, Y. & Lü, J.−C. (2003) "A new ornithomimid dinosaur with gregarious habits from the Late Cretaceous of China" Acta Palaeontologica Polonica, 48(2), 235–259.

Varricchio, D.J., Sereno, P.C., Zhao, X., Tan, L., Wilson, J.A. & Lyon, G.H. (2008) "Mud−trapped herd captures evidence of distinctive dinosaur sociality" Acta Palaeontologica Polonica, 53(4), 567–578.