Dinodocus
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański | Maciej Ziegler |
| Dinodocus (dinodok) | |
|---|---|
| Długość: | ? m |
| Masa: | ? t |
| Miejsce występowania: | Wielka Brytania - hrabstwo Kent |
| Czas występowania | 125-112 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Wstęp
Dinodocus to wątpliwy rodzaj zauropoda opisanego przez Sir Richarda Owena – słynnego angielskiego biologa i paleontologa – w 1884 roku.
Materiał kopalny
Jedyne znalezione szczątki dinodoka to kompletne i niekompletne żebra. Są one słabo zachowane.
Taksonomia
Klasyfikacja oparta była na bardzo skromnym materiale kopalnym, liczącym jedynie mniej lub bardziej kompletne elementy żeber, w dodatku zachowane w kiepskim stanie. Ponad 100 lat później przeniesiono te szczątki (McIntosh, 1990) do rodzaju Pelorosaurus, dokonując tym samym synonimizacji tych dwóch taksonów. Bywał wtedy ostrożnie zaliczany do Brachiosauridae (o ile gatunek typowy pelorozaura, P. conybearei rzeczywiście był brachiozaurydem). Upchurch i in. (2004) uznali jednak, że nie ma sensu "wciskanie" kolejnego gatunku do taksonu-worka, jakim jest Pelorosaurus. Klasyfikują go więc jako nomen dubium (zapis kopalny tego dinozaura nie posiada cech diagnostycznych) w obrębie Sauropoda incertae sedis (nieznana dokładna klasyfikacja).
Etymologia
Nazwa rodzajowa Dinodocus znaczy "straszna belka" i zapewne odnosi się do jedynych skamieniałości tego zauropoda, a więc pokaźnych rozmiarów żeber. Epitet gatunkowy mackesoni prawdopodobnie honoruje nijakiego Mackesona.
Spis gatunków
| Dinodocus | Owen, 1884 | nomen dubium |
| D. mackesoni | Owen, 1884 | nomen dubium |
| = Pelorosaurus mackesoni | (Owen, 1884) McIntosh, 1990 |
Bibliografia
Upchurch, P., Barrett, P.M. &Dodson P. (2004) Sauropoda. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): The Dinosauria. Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press, 2004; s. 271-308.
