Adratiklit

Autor:	Kamil Kamiński
Korekta:	Maciej Ziegler

---

Adratiklit (adratiklit)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Maroko, region Fez-Meknes Grupa El Mers - formacja ?El Mers II
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 168-166 Ma środkowa jura (?baton)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Thyreophora Stegosauria Stegosauridae Dacentrurinae
Rekonstrukcja Adratiklit. Autor: Connor Ashbridge [1]

Wstęp

Adratiklit to rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy stegozaurów, który żył w środkowej jurze na terenie dzisiejszego Maroko. Został on opisany w 2020 r. przez zespół paleontologów pod kierunkiem Susannah Maidment. Jest to jeden z najstarszych znanych przedstawicieli Stegosauria.

Etymologia

Nazwa Adratiklit pochodzi od słów adras i tiklit, które w języku Berberów oznaczają odpowiednio „góra” i „jaszczurka”. Epitet gatunkowy boulahfa nawiązuje do lokalizacji znaleziska.

Materiał kopalny

Kręg grzbietowy Adratiklit

Holotyp (NHMUK PV R37366) to pojedynczy kręg grzbietowy.

Materiał przypisany to trzy kręgi szyjne, kręg grzbietowy, lewa kość ramienna. Szczątki te nie były stowarzyszone z holotypem, ale wykazują one budowę typową dla stegozaurów i pochodzą z tej samej lokalizacji. Dlatego Maidment i współpracownicy uznali, że pochodzą one od tego samego taksonu.

Budowa i filogeneza

Adratiklit znany jest z bardzo nielicznych szczątków. Mimo to autorom opisu udało się wskazać dwie cechy budowy kręgów grzbietowych, wyróżniające go spośród innych stegozaurów. Trzy dalsze cechy dotyczą kręgów szyjnych, należących do materiału przypisanego. Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez autorów wynika, że był on bliżej spokrewniony z europejskimi Dacentrurus i Miragaia niż z południowoafrykańskim Kentrosaurus.

Spis gatunków

Adratiklit	Maidment, Raven, Ouarhache i Barrett, 2020
A. boulahfa	Maidment, Raven, Ouarhache i Barrett, 2020

Bibliografia

Maidment, S.C.R., Raven, T.J., Ouarhache, D., Barrett, P.M. (2020). "North Africa's first stegosaur: Implications for Gondwanan thyreophoran dinosaur diversity". Gondwana Research, 77(82-97). doi:10.1016/j.gr.2019.07.007