Archaeornithura
Autor: | Paweł Konarzewski |
Archaeornithura (archeornitura) | |
---|---|
Długość | 13 cm [1] |
Wysokość | ok. 4 cm (w biodrach) [1] |
Masa | 74 g [1] |
Miejsce | Chiny - Hebei |
Czas |
ok. 130,7 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Holotyp Archaeornithura. Źródło: Wang i in., 2015 [1] |
Wstęp
Archaeornithura to ptak należący do kladu Hongshanornithidae blisko spokrewniony z Tianyuornis żyjący we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszych Chin. Jest to obecnie najstarszy znany przedstawiciel Ornithuromorpha.
Materiał kopalny
Holotyp (STM7-145) to częściowy artykułowany szkielet wraz z zachowanymi odciskami piór.
Paratyp (STM7-163) to częściowy artykułowany szkielet wraz z zachowanymi odciskami piór.
Budowa
Archaeornithura był to niewielki ptak mający zakrzywioną łopatkę, podobnie jak inni przedstawiciele Ornithuromorpha. Widełki miały kształt litery U. Kość ramienna była krótka i masywna z dużym zaokrąglonym grzebieniem naramienno-piersiowym, który rozciągał się na 44% długości kości ramiennej i nieznacznie przekraczał szerokość jej trzonu. Kość łokciowa była wygięta i bardziej wytrzymała niż prosta kość promieniowa. Kość udowa była krótka i dość mocna, w przybliżeniu równa długości tarsometatarsus, zaś kość piszczelowo-stępowa - proporcjonalnie krótsza niż u innych przedstawicieli Hongshanornithidae w stosunku do tarsometatarsus. Długie nogi z czterema ostrymi pazurami wskazują, że mógł on prowadzić brodzący tryb życia.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Archaeornithura to połączenie greckich słów Archae i ornithura i oznacza "starożytny ornituromorf". Epitet gatunkowy meemannae honoruje chińską paleontolog Meemann Chang.
Spis gatunków
Archaeornithura | Wang, Zheng, O'Connor, Lloyd, Wang, Wang, Zhang i Zhou, 2015 |
A. meemannae | Wang, Zheng, O'Connor, Lloyd, Wang, Wang, Zhang i Zhou, 2015 |
Bibliografia
Wang, M., Zheng, X., O’Connor, J. K., Lloyd, G. T., Wang, X., Wang, Y., Zhang, X. & Zhou, Z. (2015). "The oldest record of Ornithuromorpha from the Early Cretaceous of China". Nature Communications, 6(1), 6987. doi:10.1038/ncomms7987