Gurilynia

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Michał Siedlecki


Gurilynia (gurilynia)
Długość 53 cm [1]
Wysokość 23,2 cm(w biodrach) [1]
Masa 2,1 kg [1]
Dieta nieznana
Miejsce Mongolia - Ajmak Południowogobijski

(formacja Nemegt - środkowe lub górne ogniwo)

Czas
252 201 145
66

ok. 69-67 (??66,7[2]
) Ma
późna kreda (wczesny (??późny) mastrycht)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Theropoda

Avialae

Pygostylia

Ornithothoraces

Enantiornithes

Sazavis prisca.png
Rekonstrukcja przyżyciowa Sazavis. Być może gurilynia wyglądała podobnie. Autor: Luxquine [1]

Wstęp

Gurilynia to rodzaj stosunkowo dużego enantiornisa żyjącego na terenie dzisiejszej Mongolii pod koniec okresu kredowego. Był jednym z ostatnich i największych enantiornisów oraz największym nazwanym mezozoicznym ptakiem odkrytym w Mongolii.

Etymologia

Nazwa rodzajowa nawiązuje do lokalizacji Gurilin Tsav, w której znaleziono szczątki tego ptaka. Epitet gatunkowy upamiętnia słynnego radzieckiego paleontologa Lwa Aleksandrowicza Nessowa, który wsławił się przede wszystkim badaniem mezozoicznej fauny z terytorium Azji, między innymi dinozaurów.

Materiał kopalny i budowa

Holotyp (PIN 4499-12) to bliższa część kości ramieniowej, paratypy (PIN 4499-13 i PIN 4499-14) to bliższa część k. kruczej, oraz dalsza część k. ramieniowej.

Od innych enantiornisów różnił się detalami budowy kości ramieniowej, Zapewne wyglądem przypominał eoenantiornisa, lecz był od niego o wiele większy.

Spis gatunków

Gurilynia Kurochkin, 1999
G. nessovi Kurochkin, 1999

Bibliografia

Mortimer, M (online) [2]

Kurochkin, E.N. (1999) "A new large enantiornithid from the Late Cretaceous of Mongolia." In I. Darevskii and A. Averianov (editors), "Materials on the History of Fauna of Eurasia. Zoological Institute of the Russian Academy of Sciences, Saint-Petersburg" 277: 132–147. QL1 .A4253 v.277 1999[in Russian]

  1. 1,0 1,1 1,2 Molina-Pérez, R. & Larramendi, A. (2019). "Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes". wyd. Princeton University Press.
  2. datowanie U-Pb i spektrometryczne zębów tarbozaurów ze środkowej części formacji Nemegt wykazały, że ich wiek sięga ok. 66, 7, ale nie wiadomo dokładnie na jaką rozpiętość czasową mastrychtu rozciągają się pozostałe skały tej formacji. Podana wartość jest stosunkowo bezpieczna. Tanabe M., Aoki K., Chiba K., Saneyoshi M., Kodaira S., Nishido H., Mainbayar B., Tsogtbaatar K., Ishigaki S. 2023. Apatite U–Pb dating of dinosaur teeth from the Upper Cretaceous Nemegt Formation in the Gobi Desert, Mongolia: Contribution to depositional age constraints. Island Arc 32: e12488.