Eucamerotus

Autor:	Korekta:
Tomasz Sokołowski Marcin Szermański	Maciej Ziegler Kamil Kamiński

---

Eucamerotus (eukamerot)
Długość:	? m
Masa:	? t
Miejsce występowania:	Wielka Brytania - wyspa Wight (formacja Wessex)
Czas występowania	130-125 Ma wczesna kreda (barrem)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Sauropoda Eusauropoda Neosauropoda Macronaria ?Titanosauriformes ??? Brachiosauridae
Jeżeli Eucamerotus był brachiozaurydem, to mógł wyglądać podobnie - rekonstrukcja Giraffatitan brancai. Autor: John Conway [1]
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":5,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003Eformacja \u003Ca href=\"/index.php?title=Wessex\u0026amp;action=edit\u0026amp;redlink=1\" class=\"new\" title=\"Wessex (strona nie istnieje)\"\u003EWessex\u003C/a\u003E, Wyspa Wight, \u003Ca href=\"/wiki/Wielka_Brytania\" title=\"Wielka Brytania\"\u003EWielka Brytania\u003C/a\u003E|\u003Csmall\u003E\u003Ci\u003EEucamerotus foxi\u003C/i\u003E.\u003Cbr\u003E\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"formacja Wessex, Wyspa Wight, Wielka Brytania|Eucamerotus foxi.\n","link":"","lat":50.671082450000000108047970570623874664306640625,"lon":-1.3328042802763999663540062101674266159534454345703125,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Eucamerotus to niepewny rodzaj wczesnokredowego zauropoda, który żył na terenach obecnej Anglii. Pierwsze skamieniałości tego gada odkryto już w XIX wieku w osadach formacji Wessex (Wealden) datowanych na barrem. Jest to jeden z wielu zauropodów o nieustalonej pozycji systematycznej odkrytych na terenach zachodniej Europy. Bazując na nielicznych jego skamieniałych szczątkach, uznaje się, że był średnich (jak na zauropoda) rozmiarów.

Materiał kopalny

Holotyp: łuk neuralny (BMNH R2522);

Paratypy: dwa bliższe (BMNH R89) i dwa dalsze kręgi grzbietowe (BMNH R90) oraz jeden kręg grzbietowy osobnika młodocianego (BMNH R2524). Wg Campbell i in. (2017) BMNH R90 nie należy do Eucamerotus.

Materiał przypisany:

Trzy kręgi grzbietowe (BMNH R91); trzy częściowe kręgi grzbietowe (BMNH R2523); trzon przedniego kręgu grzbietowego (VMNH R406); trzon kręgu grzbietowego (BMNH R708); części kręgu grzbietowego (BMNH R94); trzon kręgu grzbietowego osobnika młodocianego (MIGW 5314); trzon przedniego kręgu grzbietowego (MIGW 5125); nowa i nieopisana część szkieletu MIGW BP001). Upcharch i in. (2011) uważają jednak, że ten ostatni okaz jest odrębny od Eucamerotus.

Historia taksonu i ważność

John Hulke w 1871 roku opisał nowy rodzaj zauropoda na podstawie pięciu niekompletnych kręgów, jednak nadał mu tylko nazwę rodzajową bez wyznaczenia gatunku. Z początku (prawdopodobnie błędnie) uważano go za synonim Ornithopsis jak i Pelorosaurus.

William Blows w 1995 roku nadał eukamerotowi nazwę gatunkową E. foxi (z początku foxii) oraz uznał inne szczątki pozaczaszkowe (MIWG-BP 001) za należące do tego samego gatunku. Jednak po dokładniejszych badaniach uznano je za odrębny materiał. Stwierdził, że jest to ważny takson (tak samo jak Ornithopsis), gdyż cechuje oba rodzaje materiał diagnostyczny. Naish i Martill (2001) zasugerowali, że gad ten jest prawdopodobnie brachiozaurydem. Paul Upchurch i inni (2004) w swojej pracy rozważali Eucamerotus jako wątpliwego zauropoda, ponieważ według nich wymienione cechy diagnostyczne przez Blowsa (1995) nie są autapomorfiami (cechami unikalnymi). Dlatego też uważają go za wątpliwego (nomen dubium) przedstawiciela Titanosauriformes.

Vincent Santucci i Reinaldo Bertini (2005) uznali go za bazalnego tytanozaura. Darren Naish (2006), tak jak kilka lat wcześniej, również zasugerował, że gad ten jest brachiozaurydem. Rok później ten sam naukowiec wspólne z Davidem Martillem stwierdzili, że przypisanie do E. foxi materiału diagnostycznego brachiozauryda z formacji Wessex (w tym m.in. kręgu ogonowego, którego długość trzonu wynosi 745 mm) jest nieuzasadnione. Kręg ten jest podobny do kręgów Sauroposeidon proteles.

Upchurch i in. (2011) uznali Eucamerotus za potencjalnie ważnego bazalnego przedstawiciela Titanosauriformes. Znaleźli oni również dwie cechy budowy jego kręgów grzbietowych, mogące być autapomorfiami, tym samym byłoby możliwe zdiagnozowanie Eucamerotus. Campbell i in. (2017) potwierdzili ważność eukamerota jako bazalnego przedstawiciela Macronaria.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Eucamerotus znaczy "silnie/dobrze komorowy" i prawdopodobnie odnosi się do dobrze rozwiniętych pleuroceli w jego kręgach. Epitet gatunkowy foxi prawdopodobnie honoruje Williama Foxa, który odkrył większość paratypów.

Spis gatunków

Eucamerotus	Hulke, 1872	?nomen dubium ??= Ornithopsis
E. foxi	Blows, 1995	?nomen dubium ??= Ornithopsis hulkei
= Eucamerotus foxii

Bibliografia

Blows W.T. (1995) The Early Cretaceous brachiosaurid dinosaurs Ornithopsis and Eucamerotus from the Isle of Wight, England. "Palaeontology". 38, ss. 187–197.

Campbell, A., Upchurch, P. & Mannion, P.D. (2017) PeerJ PrePrints; San Diego DOI:10.7287/peerj.preprints.3247v1

Naish D, Martill D.M. (2007) Dinosaurs of Great Britain and the role of the Geological Society of London in their discovery: basal Dinosauria and Saurischia. „Journal of the Geological Society”. 164, s. 493–510, 2007. doi:10.1144/0016-76492006-032

Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) Sauropoda. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): The Dinosauria. Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press.

Upchurch, P., Mannion, P.D. & Barrett, P.M. (2011). Sauropod dinosaurs. [w] Batten, D. J. (ed.) English Wealden Fossils. The Palaeontological Association (London). 476-525.