Goyocephale: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
([próbnie] + ref. w systematyce)
m
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 +
Do sprawdzenia i ?aktualizacji.
 +
 
{{DISPLAYTITLE:''Goyocephale''}}
 
{{DISPLAYTITLE:''Goyocephale''}}
 
<small>
 
<small>
Linia 45: Linia 47:
  
 
==Wstęp==
 
==Wstęp==
Niewielki, zwinny gojocefal jest jednym ze starszych dinozaurów grubogłowych. Miał on rodzaj kostnej półki, wystają…cej z tylnej części jego płaskiej czaszki i otaczają…cej kręgiem tył jego głowy. Powierzchnia głowy gojocefala była szorstka i nierówna. Miał on w żuchwie spory kłopodobny zą…b.  
+
Niewielki, zwinny gojocefal jest jednym ze starszych dinozaurów grubogłowych. Miał on rodzaj kostnej półki, wystającej z tylnej części jego płaskiej czaszki i otaczającej kręgiem tył jego głowy. Powierzchnia czaszki gojocefala była szorstka i nierówna. Miał on w żuchwie spory kłopodobny ząb i podobne w górnej szczęce.
  
 
==Materiał kopalny==
 
==Materiał kopalny==
Linia 56: Linia 58:
 
[[Plik:Goyocephale.jpg|300px|thumb|right|Autor: Jaime Headden [http://qilong.wordpress.com/2011/04/07/ornithischians-with-dinofuzz/].]]
 
[[Plik:Goyocephale.jpg|300px|thumb|right|Autor: Jaime Headden [http://qilong.wordpress.com/2011/04/07/ornithischians-with-dinofuzz/].]]
  
Dinozaur ten prawdopodobnie żył w grupach, które pasły się razem, zrywają…c swoimi dziobami nisko rosną…ce rośliny. W okresie godowym gojocefal mógł używać swojej grubej czaszki do walk z rywalami o względy partnerek. Chociaż tradycyjnie uważa się, że samce walczyły zderzają…c się głowami, to możliwe jest także, że przepychały się całym ciałem. Znaleziono jedynie fragmenty kończyn tylnych, ale można przypuszczać, że dzięki wysmukłym i długim nogom gojocefal był szybkim biegaczem. Podczas biegu jego ogon był skierowany do tyłu, dla zachowania równowagi. Najlepszą… obroną… gojocefala przed atakiem drapieżnika była właśnie ucieczka. Możliwe, że mógł próbować uderzyć głową… drapieżnika, który go zaatakował.  
+
Dinozaur ten prawdopodobnie żył w grupach, które pasły się razem, zrywając swoimi dziobami nisko rosnące rośliny. W okresie godowym gojocefal mógł używać swojej grubej czaszki do walk z rywalami o względy partnerek. Chociaż tradycyjnie uważa się, że samce walczyły zderzając się głowami, to możliwe jest także, że przepychały się całym ciałem. Znaleziono jedynie fragmenty kończyn tylnych, ale można przypuszczać, że dzięki wysmukłym i długim nogom gojocefal był szybkim biegaczem. Podczas biegu jego ogon był skierowany do tyłu, dla zachowania równowagi. Najlepszą obroną gojocefala przed atakiem drapieżnika była właśnie ucieczka. Możliwe, że mógł próbować uderzyć głową drapieżnika, który go zaatakował.  
  
 
==Spis gatunków==
 
==Spis gatunków==
Linia 93: Linia 95:
 
[[Kategoria:Santon]]
 
[[Kategoria:Santon]]
 
[[Kategoria:Kampan]]
 
[[Kategoria:Kampan]]
 +
[[Kategoria:Do sprawdzenia]]

Aktualna wersja na dzień 21:47, 31 mar 2024

Do sprawdzenia i ?aktualizacji.


Autor: Korekta:
"Riloy", Maciej Ziegler Tomasz Singer, Marcin Szermański, Daniel Madzia, Adrian Tkocz, Tomasz Sokołowski


Goyocephale (gojocefal)
Długość: > 2,5 m
Masa: > 80 kg
Miejsce występowania: Mongolia - Ajmak południowochangajski
Czas występowania późna kreda (późny santon / środkowy kampan)
Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Pachycephalosauria

?[1] Pachycephalosauridae

? Pachycephalosaurinae[2]

Goyocephale1.jpg

Materiał kopalny. Autor: Jaime Headden [2].

Wstęp

Niewielki, zwinny gojocefal jest jednym ze starszych dinozaurów grubogłowych. Miał on rodzaj kostnej półki, wystającej z tylnej części jego płaskiej czaszki i otaczającej kręgiem tył jego głowy. Powierzchnia czaszki gojocefala była szorstka i nierówna. Miał on w żuchwie spory kłopodobny ząb i podobne w górnej szczęce.

Materiał kopalny

Holotyp (GI SPS 100/1501) to dość kompletna czaszka, żuchwa i częściowy szkielet pozaczaszkowy - m.in. część kończyn górnych, żebro, kość krzyżowa, przednia część ogona, fragmenty kończyn tylnych (zob. rys.). Prawdopodobnie są to szczątki niedorosłego osobnika.

Etymologia

Goyocephale znaczy "ozdobna głowa" (mong. goyo + gr. cephale). Epitet gatunkowy honoruje wybitnego amerykańskiego mongolistę Prof. Ovena Lattimore'a.

Paleobiologia

Autor: Jaime Headden [1].

Dinozaur ten prawdopodobnie żył w grupach, które pasły się razem, zrywając swoimi dziobami nisko rosnące rośliny. W okresie godowym gojocefal mógł używać swojej grubej czaszki do walk z rywalami o względy partnerek. Chociaż tradycyjnie uważa się, że samce walczyły zderzając się głowami, to możliwe jest także, że przepychały się całym ciałem. Znaleziono jedynie fragmenty kończyn tylnych, ale można przypuszczać, że dzięki wysmukłym i długim nogom gojocefal był szybkim biegaczem. Podczas biegu jego ogon był skierowany do tyłu, dla zachowania równowagi. Najlepszą obroną gojocefala przed atakiem drapieżnika była właśnie ucieczka. Możliwe, że mógł próbować uderzyć głową drapieżnika, który go zaatakował.

Spis gatunków

Goyocephale Perle, Maryańska i Osmólska, 1982
G. lattimorei Perle, Maryańska i Osmólska, 1982
  1. Np. Sullivan (2003)
  2. Np. Evans i in. (2013)

Wybrana bibliografia

Evans D.C., Schott R.K., Larson D.W., Brown C.M. & Ryan M.J. (2013) "The oldest North American pachycephalosaurid and the hidden diversity of small-bodied ornithischian dinosaurs" Nature Communications 4:1828 doi: 10.1038/ncomms2749

Perle, A., Maryańska, T., & Osmólska, H. (1982) "Goyocephale lattimorei gen. et sp. n., a new flat-headed pachycephalosaur (Ornithischia, Dinosauria) from the Upper Cretaceous of Mongolia" Acta Palaeontologia Polonica, 27, 115-127.

Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. "The Dinosauria" Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 464-477.

Sullivan, R.M. (2006). "A taxonomic review of the Pachycephalosauridae (Dinosauria: Ornithischia)." New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin, 35: 347-365.

Sullivan, R.M. (2003) "Revision of the dinosaur Stegoceras Lambe (Ornithischia, Pachycephalosauridae)" Journal of Vertebrate Paleontology, 23(1), 181-207. doi:10.1671/0272-4634(2003)23[181:ROTDSL]2.0.CO;2

Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford