Goyocephale
Do sprawdzenia i ?aktualizacji.
| Autor: | Korekta: |
| "Riloy", Maciej Ziegler | Tomasz Singer, Marcin Szermański, Daniel Madzia, Adrian Tkocz, Tomasz Sokołowski |
| Goyocephale (gojocefal) | |
|---|---|
| Długość: | > 2,5 m |
| Masa: | > 80 kg |
| Miejsce występowania: | Mongolia - Ajmak południowochangajski |
| Czas występowania | późna kreda (późny santon / środkowy kampan) |
| Systematyka | Dinosauria |
Materiał kopalny. Autor: Jaime Headden [2]. | |
Wstęp
Niewielki, zwinny gojocefal jest jednym ze starszych dinozaurów grubogłowych. Miał on rodzaj kostnej półki, wystającej z tylnej części jego płaskiej czaszki i otaczającej kręgiem tył jego głowy. Powierzchnia czaszki gojocefala była szorstka i nierówna. Miał on w żuchwie spory kłopodobny ząb i podobne w górnej szczęce.
Materiał kopalny
Holotyp (GI SPS 100/1501) to dość kompletna czaszka, żuchwa i częściowy szkielet pozaczaszkowy - m.in. część kończyn górnych, żebro, kość krzyżowa, przednia część ogona, fragmenty kończyn tylnych (zob. rys.). Prawdopodobnie są to szczątki niedorosłego osobnika.
Etymologia
Goyocephale znaczy "ozdobna głowa" (mong. goyo + gr. cephale). Epitet gatunkowy honoruje wybitnego amerykańskiego mongolistę Prof. Ovena Lattimore'a.
Paleobiologia
Dinozaur ten prawdopodobnie żył w grupach, które pasły się razem, zrywając swoimi dziobami nisko rosnące rośliny. W okresie godowym gojocefal mógł używać swojej grubej czaszki do walk z rywalami o względy partnerek. Chociaż tradycyjnie uważa się, że samce walczyły zderzając się głowami, to możliwe jest także, że przepychały się całym ciałem. Znaleziono jedynie fragmenty kończyn tylnych, ale można przypuszczać, że dzięki wysmukłym i długim nogom gojocefal był szybkim biegaczem. Podczas biegu jego ogon był skierowany do tyłu, dla zachowania równowagi. Najlepszą obroną gojocefala przed atakiem drapieżnika była właśnie ucieczka. Możliwe, że mógł próbować uderzyć głową drapieżnika, który go zaatakował.
Spis gatunków
| Goyocephale | Perle, Maryańska i Osmólska, 1982 |
|---|---|
| G. lattimorei | Perle, Maryańska i Osmólska, 1982 |
Wybrana bibliografia
Evans D.C., Schott R.K., Larson D.W., Brown C.M. & Ryan M.J. (2013) "The oldest North American pachycephalosaurid and the hidden diversity of small-bodied ornithischian dinosaurs" Nature Communications 4:1828 doi: 10.1038/ncomms2749
Perle, A., Maryańska, T., & Osmólska, H. (1982) "Goyocephale lattimorei gen. et sp. n., a new flat-headed pachycephalosaur (Ornithischia, Dinosauria) from the Upper Cretaceous of Mongolia" Acta Palaeontologia Polonica, 27, 115-127.
Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. "The Dinosauria" Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 464-477.
Sullivan, R.M. (2006). "A taxonomic review of the Pachycephalosauridae (Dinosauria: Ornithischia)." New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin, 35: 347-365.
Sullivan, R.M. (2003) "Revision of the dinosaur Stegoceras Lambe (Ornithischia, Pachycephalosauridae)" Journal of Vertebrate Paleontology, 23(1), 181-207. doi:10.1671/0272-4634(2003)23[181:ROTDSL]2.0.CO;2
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
