Machairoceratops: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
 
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{DISPLAYTITLE:''Spiclypeus''}}
+
{{DISPLAYTITLE:''Machairoceratops''}}
<small>
+
{{Opis
{| class="wikitable" style="background-color:CornSilk"
+
|Autor                  = [[Kamil Kamiński]], [[Marcin Szermański]], [[Maciej Ziegler]]
| Autorzy:
+
|Korekta                = [[Paweł Konarzewski]]
|-
+
|nazwa                  = ''Machairoceratops'' (machajroceratops)
| [[Kamil Kamiński]]
+
|długość                = ok. 4 m <ref> Własne szacunki (PK) na podstawie [https://www.deviantart.com/getawaytrike/art/Machairoceratops-610053151/ rekonstrukcji GetAwayTrike'a]</ref>
|}
+
|wysokość              =
</small>
+
|masa                  =
 
+
|dieta                  = roślinożerny
----
+
|miejsce                = [[USA]] - Utah
 
+
<small>([[formacja]] [[Wahweap]] - ogniwo Coyote Point)</small>
{| class="wikitable" style="text-align:left" align="left"
+
|czas                  = {{Występowanie|80.6|79}}
! colspan=2 | ''Spiclypeus'' (spiklipeus)
+
ok. 80,6-79 [[Ma]] <ref>Badanie przeprowadzone przez Beveridge'a i in. (2022) wykazało, że dokładny wiek osadów, w którym odnaleziono ''Machairoceratops'' wynosi 80,06 [[Ma]]. Wiek ogniwa Coyote Point gdzie wydobyto [[holotyp]] ''Machairoceratops'' jest w przedziale 80,61-79,02 [[Ma]]. W haśle jako czas występowania dinozaura przyjęto cały wiek ogniwa Coyote Point.</ref><br>
|-
+
<small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small>
! '''Długość''':
+
|systematyka            =
| 4,5-6 m
+
[[Dinosauria]]
 
 
|-
 
! '''Masa''':
 
| ?3-4 t
 
 
 
|-
 
! '''[[Lokacje|Miejsce występowania]]''':
 
| [[USA]] - Montana
 
 
 
<small>([[formacja]] [[Judith River]] ogniwo Coal Ridge)</small>
 
 
 
|-
 
! '''[[Czas|Czas występowania]]'''
 
| ok. 76 [[Ma]]
 
 
 
<small>późna [[kreda]] ([[kampan]])</small>
 
|-
 
! '''Systematyka'''
 
| [[Dinosauria]]
 
  
 
[[Ornithischia]]
 
[[Ornithischia]]
Linia 43: Linia 24:
 
[[Ceratopsidae]]
 
[[Ceratopsidae]]
  
[[Chasmosaurinae]]
+
[[Centrosaurinae]]
|-
+
|grafika                = Machairoceratops UDL.png
| colspan=2 |[[Plik:Machairoceratops NT small.jpg|400px|]]
+
|podpis                = Rekonstrukcja przyżyciowa ''Machairoceratops''. Autor: UnexpectedDinoLesson [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Machairoceratops_UDL.png]
<small>Rekonstrukcja wyglądu machajroceratopsa
+
|PorównanieGrupa        =
 
+
|PorównanieDługość      =
Autor: Nobu Tamura [http://spinops.blogspot.com/2016/06/machairoceratops-cronusi.html].</small>
+
|mapa                  =
|}
+
<display_points type="terrain" zoom=4>
 
+
37.5° N, 111.6° W ~ miejsce odnalezienia czaszki ''Machairoceratops cronusi''
 +
37.1911, -111.6467~ miejsce odnalezienia czaszki UMNH VP 16704
 +
</display_points>
 +
}}
 
==Wstęp==
 
==Wstęp==
''Spiclypeus'' to [[rodzaj]] ceratopsa z grupy [[Chasmosaurinae]], cechującej się m.in. dłuższą czaszką w stosunku do siostrzanego [[klad]]u [[Chasmosaurinae]]. Znany jest z jednego, niekompletnego szkieletu z rozczłonkowaną czaszką. Jak większość ceratopsów, występował w późnej kredzie na obszarze dzisiejszej Ameryki Północnej.
+
''Machairoceratops '' to [[rodzaj]] ceratopsa z grupy [[Centrosaurinae]], cechującej się m.in. krótszą czaszką w stosunku do siostrzanego [[klad]]u [[Chasmosaurinae]]. Znany jest tylko z jednego, fragmentarycznego okazu.  
  
==Etymologia==
+
==Odkrycie i opis==
Nazwa ''Spiclypeus'' pochodzi od łacińskich  słów ''spica'', czyli „kolec”, oraz ''clypeus'' – „tarcza, osłona”, co nawiązuje do kształtu kostnej kryzy, najeżonej wieloma rogami. Epitet gatunkowy ''shipporum'' honoruje dr Billa i Lindę Shipp, pierwotnych właścicieli kości tego dinozaura, oraz ich rodzinę.  
+
Szczątki machairoceratopsa zostały odkryte w 2006 r. na obszarze 3 m² w górnych warstwach formacji [[Wahweap]]. Skamieniałości zostały wydobyte w przeciągu dwóch sezonów terenowych. [[Loewen]] i współautorzy w 2013 roku wstępnie opisali szczątki tego ceratopsa i nadali tymczasową nazwę "Wahweap centrosaurinae B". W 2016 r. okaz ten został opisany przez zespół paleontologów w składzie: [[Eric Lund]], [[Patrick O’Connor]], [[Mark Loewen]] i [[Zubair Jinnah]].
  
 
==Materiał kopalny==
 
==Materiał kopalny==
[[Holotyp]] (CMN 57081) to rozczłonkowana, kompletna w ok. 50% czaszka oraz ok. 6% szkieletu pozaczaszkowego: kilka kręgów szyjnych i grzbietowych, co najmniej piętnaście żeber, lewa kość ramienna, fragmentaryczna lewa k. biodrowa, bliższa połowa lewej k. udowej, fragmenty lewej k. piszczelowej i strzałkowej.
+
[[Plik:Machairoceratops.PNG|thumb|Materiał holotypowy ''Machairoceratops''. Źródło: Lund i in., 2016.]]
 +
[[Holotyp]] (UMNH VP 20550) to fragmentaryczna czaszka, obejmująca dwa rogi nadoczodołowe (obydwa oddzielone od reszty czaszki), lewą kość jarzmową, prawie kompletną, lekko zdeformowaną puszkę mózgową, lewą kość łuskową oraz kość ciemieniową (widoczne na rys. obok). Skamieniałości najprawdopodobniej należały do młodocianego lub dojrzewającego osobnika. Okaz ten znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej Stanu Utah w Salt Lake City.
  
==Odkrycie i opis==
+
==Budowa==
Szczątki ''Spiclypeus'' zostały odkryte w 2005 r. na terenie prywatnej posiadłości. Początkowo zebrano jedynie znajdujące się na powierzchni fragmenty kości udowej i żeber, a w ciągu kolejnych dwóch lat  wykopano resztę okazu. Kości były następnie preparowane w ośrodku White River Preparium w Hill City (Dakota Południowa). Brakujące elementy czaszki zostały odtworzone w oparciu o kości [[Triceratops|triceratopsa]]. Wiele z parzystych kości czaszki zachowało się przynajmniej z jednej strony, umożliwiając rekonstrukcję odpowiedników z drugiej strony ciała. Szkielet trafił następnie do Canadian Museum of Nature. W 2016 r. dinozaur ten został nazwany i opisany przez zespół paleontologów w składzie: [[Jordan Mallon]], [[Christopher Ott]], [[Peter Larson]], [[Edward Iuliano]] oraz [[David Evans]].
+
Podobnie jak inne ceratopsy, ''Machairoceratops'' był zapewne łagodnym czworonożnym roślinożercą o czaszce zakończonej kostną kryzą i ozdobionej rogami. Wyglądem przypominał nieco ''[[Diabloceratops]]'' i ''[[Albertaceratops]]''. Nad oczami znajdowała się para zakrzywionych rogów o długości ponad 27 cm. Ze względu na brak bliższych końców, ich dokładne położenie względem oczodołów nie jest znane. Na bokach kryzy prawdopodobnie znajdowały się po 4 ''[[episquamosales]]'' – małe rożki na kości łuskowej. Kość łuskowa miała wachlarzowaty kształt typowy dla [[centrozauryn]]ów, chodź wg Loewena i in. (2024) była ona prostokątna. Na górze, z tyłu kryzy na kości ciemieniowej wyrastała jedynie para zakrzywionych przednio-grzbietowo dłuższych rogów ''[[epiparietales]]'' . Cecha ta występowała również u innego, jeszcze nienazwanego centrozauryna z formacji Wahweap (UMNH VP 20600). Brak obecności pozostałych par różków ciemieniowych u ''Machairoceratops'' mogła wynikać z rzeczywistej jego odmienności, młodocianego wieku lub procesów tafonomicznych. Osiągał rozmiary holotypu ''[[Diabloceratops]]''.
 +
 
 +
==Czaszka UMNH VP 16704==
 +
[[Plik:UMNH VP 16704 Nipple Butte.png|thumb|Diagram przedstawiający czaszkę okazu UMNH VP 16704. Autor: Clumsystiggy [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:UMNH_VP_16704_Nipple_Butte.png]]]
 +
W [[1998]] roku w Nipple Butte (formacja Wahweap) odnaleziono czaszkę należącą do nieznanego wówczas centrozauryna. Był to pierwszy odkryty [[Ceratopsidae|ceratopsyd]] pochodzący z formacji Wahweap. Znaleziska dokonał Joshua A. Smith. Czaszka ta została formalnie opisana w [[2010]] roku przez Kirklanda i DeBlieuxa jako należąca do nowo opisanego przez nich [[rodzaj]]u ''[[Diabloceratops]]'', jako ''Diabloceratops'' [[sp.]] Różni się od ''Diabloceratops eatoni'' m.in. większymi rozmiarami oraz kształtem kości łuskowej – to oraz pewne cechy anatomiczne świadczą być może o starszym wieku tego osobnika. [[Mark Loewen|Loewen]] i in. ([[2013]]) stwierdzili, że nie ma podstaw by przypisywać go do diabloceratopsa, dlatego bardziej asekuracyjnie uważają go za przedstawiciela [[Centrosaurinae]] indet. Lund i in. (2016) wskazują, że okaz UMNH VP 16704 jest bardziej zbliżony do ''Machairoceratops''. Z kolei [[Rivera-Sylva]] i in. (2016) uważają, że okaz jest bardzo podobny do ''[[Menefeeceratops]]'' oraz ''[[Yehuecauhceratops]]''.
  
 
==Filogeneza==
 
==Filogeneza==
''Spiclypeus'' należał do podrodziny [[Chasmosaurinae]], i wg Mallona i in. (2016) jego najbliższymi krewnymi były rodzaje ''[[Kosmoceratops]]'' i ''[[Vagaceratops]]''.
+
Wg autorów opisu ''Machairoceratops'' należy do podrodziny [[Centrosaurinae]], będąc jej stosunkowo [[bazalny]]m członkiem. O pozycji systematycznej ''Machairoceratops'' zobacz więcej w: [[Ceratopsoidea#Kladogramy skupiające się na przedstawicielach Centrosaurinae]].
  
==Budowa==
+
==Paleośrodowisko==
[[Plik:Machairoceratops spiclypeus texacephale by abelov2014-dadvtzn.jpg|400px|thumb|right|Para ''Spiclypeus'' w towarzystwie innego ceratopsa (''[[Machairoceratops]]'', występującego nieco wcześniej w innej części Ameryki Płn.) i pachycefalozaurów (''[[Texacephale]]'', takze żyjacych na innych terenach). Autor: ABelov2014 [http://abelov2014.deviantart.com/art/Machairoceratops-Spiclypeus-Texacephale-627981971].]]
+
Zobacz: [[Wahweap#Paleośrodowisko]].
Tak jak inne ceratopsy, ''Spiclypeus'' był czworonożnym roślinożercą o czaszce zakończonej kostną kryzą i ozdobionej rogami. Wyglądem przypominał swoich krewniaków, różniąc się od nich głównie cechami czaszki i wspomnianej kryzy. ''Spiclypeus'' wyróżniał się pomarszczoną kością nosową w miejscu kontaktu z boczną powierzchnią wyrostka grzbietowego kości przedszczękowej, oraz unikalną kombinacją kilku cech rogów nadoczodołowych i ''[[epiparietales]]'', czyli rożków znajdujących się z tyłu kryzy, na kości ciemieniowej.  
 
  
Czaszka ''Spiclypeus'' był dość duża, porównywalna rozmiarami z ''[[Chasmosaurus]]''. Jej długość mierzona w widoku bocznym od końca pyska do tylnego końca kości ciemieniowej wynosiła 167 cm. Dziób był silnie haczykowaty, podobnie jak u chasmozaura czy [[Anchiceratops|anchiceratopsa]], i przeciwnie do [[Kosmoceratops|kosmoceratopsa]] i [[Arrhinoceratops|arrinoceratopsa]]. Z przody pyska, nad nozdrzami znajdował się trójkątny róg, mierzący u holotypu 166 mm. Jego dokładne umiejscowienie pozostaje jednak nieznane, jako że kości nosowe w większości nie zachowały się. Tak jak inne ceratopsy, ''Spiclypeus'' miał baterie zębowe w szczękach. W kości szczękowej znajdowało się co najmniej 28 pozycji zębowych, a w kości zębowej – 24. Nad oczami wyrastała para owalnych w przekroju rogów, mierzących w linii prostej od grzbietowej krawędzi oczodołu do wierzchołka 228 (lewy) i 246 mm (prawy). Ich rozmiary są zbliżone do rogów ''[[Kosmoceratops]]''. Rogi nadoczodołowe ''Spiclypeus'' były skierowane ku górze, lekko zagięte do przodu i silnie rozchylone na boki.  
+
==Machajroceratops w kulturze masowej==
 +
W 2021 roku chińska firma PNSO produkująca
 +
modele redukcyjne zaprezentowała figurkę ''Machairoceratops'' o imieniu Perez. <ref>https://dinotoyblog.com/machairoceratops-perez-prehistoric-animal-models-by-pnso/</ref> Jest to obecnie jedyny dostępny na rynku model tego ceratopsa.
  
Jak już wspomniano, najbardziej charakterystyczna była ornamentacja kryzy. Na jej wierzchołkach, w miejscu styku kości ciemieniowych i łuskowych znajdowały się duże rożki ''[[epiparietosquamosales]]'', mierzące u holotypu 171 mm (lewy) i 200 mm (prawy) od podstawy do wierzchołka. Z tyły kryzy na kościach ciemieniowych wyrastały po trzy ''[[epiparietales]]''. Pierwsze z nich, porównywalnych rozmiarów z ''[[epiparietosquamosales]]'', skierowane były ku górze. Dalej w kierunku środka kryzy znajdowało się duże wcięcie, a dwa kolejne ''epiparietales'' były ściśle ze sobą połączone i zwrócone do dołu. Po bokach kryzy, na kościach łuskowych znajdowały się rożki ''[[episquamosales]]''. Na lewej kości łuskowej holotypu wyróżnić można siedem ''episquamosales'', a na prawej – sześć. Stawały się one coraz mniejsze w kierunku dołu kryzy.  
+
==Etymologia==
 +
[[Plik:Machairoceratops cronusi.jpg|thumb|Rekonstrukcja głowy ''Machairoceratops''. Autor: [[Jakub Kowalski]].]]
 +
Nazwa ''Machairoceratops'' pochodzi od greckiego słowa ''machairis'', oznaczającego „zakrzywiony miecz”, co nawiązuje do zakrzywionych ku przodowi ''[[epiparietales]]'' pozycji 1 – rożków z tyłu kryzy, oraz łacińskiego słowa ''ceratops'', czyli „rogata twarz”. Epitet gatunkowy ''cronusi'' odnosi się do mitologicznego boga Kronosa, przedstawianego często z zakrzywionym ostrzem.
  
Nieliczne znane elementy szkieletu pozaczaszkowego są słabo zachowane, i niewiele różnią się od innych ceratopsów.  
+
==Spis gatunków==
 +
{| class="wikitable"
 +
|{{V|''Machairoceratops''}}
 +
| {{Kpt|[[Eric Lund|Lund]]}}, {{Kpt|[[Patrick O’Connor|O’Connor]]}}, {{Kpt|[[Mark Loewen|Loewen]]}} i {{Kpt|[[Zubair Jinnah|Jinah]]}}, [[2016]]
 +
|-
 +
|{{V|''M. cronusi''}}
 +
| {{Kpt|[[Eric Lund|Lund]]}}, {{Kpt|[[Patrick O’Connor|O’Connor]]}}, {{Kpt|[[Mark Loewen|Loewen]]}} i {{Kpt|[[Zubair Jinnah|Jinah]]}}, [[2016]]
 +
|}
  
Jeden z autorów opisu, Jordan Mallon w wypowiedzi dla CBC News szacuje długość ''Spiclypeus'' na 4,5 -6 m, a masę na 3-4 t. W oficjalnej publikacji kość ramieniową określono jako porównywalną rozmiarami z największym okazem ''[[Chasmosaurus]]
+
==Bibliografia==
 +
<small>Beveridge, T. L., Roberts, E. M., Ramezani, J., Titus, A. L., Eaton, J. G., Irmis, R. B., & Sertich, J. J. (2022). "Refined geochronology and revised stratigraphic nomenclature of the Upper Cretaceous Wahweap Formation, Utah, USA and the age of early Campanian vertebrates from southern Laramidia". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 591, 110876. [[doi:10.1016/j.palaeo.2022.110876]]
  
==Ważność ''Spiclypeus''==
+
DeBlieux, D. D., Kirkland, J. I., Gates, T. A., Eaton, J. G., Getty, M. A., Sampson, S. D., Loewen, M. A., & Hayden, M. C. (2013). "Paleontological overview and taphonomy of the middle Campanian Wahweap Formation in Grand Staircase-Escalante National Monument". [w]: Titus, A.L. & Loewen, M.A. (red.) "At the Top of the Grand Staircase: The Late Cretaceous of Southern Utah" Bloomington, Indiana University Press, 563-587.
Wg autorów opisu jest całkiem możliwe, że holotyp ''Spiclypeus'' i materiał wątpliwego ceratopsa „Ceratops montanus” reprezentują  ten sam gatunek. Nie ma na to jednak przekonujących dowodów, dlatego postanowili oni utworzyć nowy [[rodzaj]] i [[gatunek]] dla szczątków CMN 57081. ''Spiclypeus'' jest też bardzo podobny do innego wątpliwego ceratopsa ''Pentaceratops aquilonius'', dokładne porównanie utrudnia jednak słaba jakość materiału kopalnego.  
 
  
==Patologie==
+
Kirkland, J.I. & DeBlieux, D.D. (2010) "New basal centrosaurine ceratopsian skulls from the Wahweap Formation (Middle Campanian), Grand Staircase – Escalante National Monument, southern Utah"; in Ryan, M.J., Chinnery-Allgeier, B.J., & Eberth, D.A. (red.) New Perspectives on Horned Dinosaurs: The Royal Tyrell Museum Ceratopsian Symposium, Bloomington, Indiana University Press, 117 – 140.
Kości holotypu ''Spiclypeus'' noszą ślady licznych patologii. Na kościach łuskowych znajdują się uszkodzenia, których  dokładne pochodzenie nie jest znane. Ich kształt i umiejscowienie sugeruje jednak, że mogły być zadane przez rogi nadoczodołowe innego osobnika w czasie walk wewnątrzgodowych. Następnie w ranę wdała się infekcja, która doprowadziła do dalszych zmian. Kolejne uszkodzenia znajdują się na lewej kości ramieniowej. Nosi ona ślady przewlekłej infekcji, spowodowanej np. przez gruźlicą lub zakażeniem przez grzyby. Mimo tego badania kości dowiodły, że osobnik ten żył co najmniej 7-10 lat.  
 
  
Razem ze szczątkami ''Spiclypeus'' znaleziono dwa zęby [[Tyrannosauridae|tyranozauryda]], a na kościach omawianego ceratopsa znajdują się ślady zębów (m.in. na żebrach i kości nosowej). Prawdopodobnie więc po śmierci roślinożercy mięsożerne teropody pożywiły się jego padliną.  
+
Loewen, M.A., Farke, A.A., Sampson, S.D., Getty, M.A., Lund, E.K. & O'Connor, P.M. (2013) "Ceratopsid Dinosaurs from the Grand Staircase of Southern Utah" [w]: Titus, A.L. & Loewen, M.A. (red.) "At the Top of the Grand Staircase: The Late Cretaceous of Southern Utah" Bloomington, Indiana University Press, 488-503
  
==Paleoekologia==
+
Loewen, M. A., Sertich, J. J. W., Sampson, S., O’Connor, J. K., Carpenter, S., Sisson, B., Øhlenschlæger, A., Farke, A. A., Makovicky, P. J., Longrich, N. & Evans, D. C. (2024). "''Lokiceratops rangiformis'' gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs". PeerJ 12:e17224 [[doi:10.7717/peerj.17224]]
''Spiclypeus'' żył w otoczeniu fauny typowej dla Ameryki Północnej w późnej kredzie. Razem z nim występowały tam inne ceratopsy, takie jak ''[[Mercuriceratops]]'' a także [[Hadrosauridae|hadrozaury]], [[Pachycephalosauridae|pachycefalozaury]] i [[Ankylosauridae|ankylozaury]]. Teropody były reprezentowane przez [[Tyrannosauridae|tyranozaurydy]] i [[Troodontidae|troodontydy]].
 
  
==Spis gatunków==
+
Lund, E., K., O’Connor, P., M., Loewen, M., A., Jinnah, Z., A. (2016). "A New Centrosaurine Ceratopsid, ''Machairoceratops cronusi'' gen et sp. nov., from the Upper Sand Member of the Wahweap Formation (Middle Campanian), Southern Utah". PLoS ONE. 11 (5): e0154403. [[doi:10.1371/journal.pone.0154403]]  
{| class="wikitable"
 
! ''Spiclypeus''
 
| {{Kpt|[[Jordan  Mallon|Mallon]], [[Christopher Ott|Ott]], [[Peter Larson|Larson]], [[Edward Iuliano|Iuliano]]}} i {{Kpt|[[David Evans|Evans]] |}}, [[2016]]
 
|-
 
! ''M. shipporum''
 
| {{Kpt|[[Jordan  Mallon|Mallon]], [[Christopher Ott|Ott]], [[Peter Larson|Larson]], [[Edward Iuliano|Iuliano]]}} i {{Kpt|[[David Evans|Evans]] |}},  [[2016]]
 
|-
 
|}
 
  
==Bibliografia==
+
Rivera-Sylva, H. E., Hedrick, B. P., & Dodson, P. (2016). "A Centrosaurine (Dinosauria: Ceratopsia) from the Aguja Formation (Late Campanian) of Northern Coahuila, Mexico". PloS one, 11(4), e0150529. [[doi:10.1371/journal.pone.0150529]]
<small>Mallon J.,C., Ott, C.,J., Larson, P., L., Iuliano, E., M., Evans, D., C., (2016) ''Spiclypeus shipporum gen. et sp. nov., a Boldly Audacious New Chasmosaurine Ceratopsid (Dinosauria: Ornithischia) from the Judith River Formation (Upper Cretaceous: Campanian) of Montana, USA''. PLoS ONE 11(5): e0154218. [[doi:10.1371/journal.pone.0154218]].
 
  
Chang, E. (2016) ''Horned dinosaur with nasty infection reveals new species''. CBC News. [http://www.cbc.ca/news/technology/judith-horned-dinosaur-1.3587562].</small>
+
<references/></small>
  
 
[[Kategoria:Dinosauria]]
 
[[Kategoria:Dinosauria]]

Aktualna wersja na dzień 20:44, 18 sie 2024

Autor: Kamil Kamiński, Marcin Szermański, Maciej Ziegler
Korekta: Paweł Konarzewski


Machairoceratops (machajroceratops)
Długość ok. 4 m [1]
Dieta roślinożerny
Miejsce USA - Utah

(formacja Wahweap - ogniwo Coyote Point)

Czas
252 201 145
66

ok. 80,6-79 Ma [2]
późna kreda (kampan)

Systematyka Dinosauria

Ornithischia

Ceratopsia

Ceratopsoidea

Ceratopsidae

Centrosaurinae

Machairoceratops UDL.png
Rekonstrukcja przyżyciowa Machairoceratops. Autor: UnexpectedDinoLesson [2]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Machairoceratops to rodzaj ceratopsa z grupy Centrosaurinae, cechującej się m.in. krótszą czaszką w stosunku do siostrzanego kladu Chasmosaurinae. Znany jest tylko z jednego, fragmentarycznego okazu.

Odkrycie i opis

Szczątki machairoceratopsa zostały odkryte w 2006 r. na obszarze 3 m² w górnych warstwach formacji Wahweap. Skamieniałości zostały wydobyte w przeciągu dwóch sezonów terenowych. Loewen i współautorzy w 2013 roku wstępnie opisali szczątki tego ceratopsa i nadali tymczasową nazwę "Wahweap centrosaurinae B". W 2016 r. okaz ten został opisany przez zespół paleontologów w składzie: Eric Lund, Patrick O’Connor, Mark Loewen i Zubair Jinnah.

Materiał kopalny

Materiał holotypowy Machairoceratops. Źródło: Lund i in., 2016.

Holotyp (UMNH VP 20550) to fragmentaryczna czaszka, obejmująca dwa rogi nadoczodołowe (obydwa oddzielone od reszty czaszki), lewą kość jarzmową, prawie kompletną, lekko zdeformowaną puszkę mózgową, lewą kość łuskową oraz kość ciemieniową (widoczne na rys. obok). Skamieniałości najprawdopodobniej należały do młodocianego lub dojrzewającego osobnika. Okaz ten znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej Stanu Utah w Salt Lake City.

Budowa

Podobnie jak inne ceratopsy, Machairoceratops był zapewne łagodnym czworonożnym roślinożercą o czaszce zakończonej kostną kryzą i ozdobionej rogami. Wyglądem przypominał nieco Diabloceratops i Albertaceratops. Nad oczami znajdowała się para zakrzywionych rogów o długości ponad 27 cm. Ze względu na brak bliższych końców, ich dokładne położenie względem oczodołów nie jest znane. Na bokach kryzy prawdopodobnie znajdowały się po 4 episquamosales – małe rożki na kości łuskowej. Kość łuskowa miała wachlarzowaty kształt typowy dla centrozaurynów, chodź wg Loewena i in. (2024) była ona prostokątna. Na górze, z tyłu kryzy na kości ciemieniowej wyrastała jedynie para zakrzywionych przednio-grzbietowo dłuższych rogów epiparietales . Cecha ta występowała również u innego, jeszcze nienazwanego centrozauryna z formacji Wahweap (UMNH VP 20600). Brak obecności pozostałych par różków ciemieniowych u Machairoceratops mogła wynikać z rzeczywistej jego odmienności, młodocianego wieku lub procesów tafonomicznych. Osiągał rozmiary holotypu Diabloceratops.

Czaszka UMNH VP 16704

Diagram przedstawiający czaszkę okazu UMNH VP 16704. Autor: Clumsystiggy [1]

W 1998 roku w Nipple Butte (formacja Wahweap) odnaleziono czaszkę należącą do nieznanego wówczas centrozauryna. Był to pierwszy odkryty ceratopsyd pochodzący z formacji Wahweap. Znaleziska dokonał Joshua A. Smith. Czaszka ta została formalnie opisana w 2010 roku przez Kirklanda i DeBlieuxa jako należąca do nowo opisanego przez nich rodzaju Diabloceratops, jako Diabloceratops sp. Różni się od Diabloceratops eatoni m.in. większymi rozmiarami oraz kształtem kości łuskowej – to oraz pewne cechy anatomiczne świadczą być może o starszym wieku tego osobnika. Loewen i in. (2013) stwierdzili, że nie ma podstaw by przypisywać go do diabloceratopsa, dlatego bardziej asekuracyjnie uważają go za przedstawiciela Centrosaurinae indet. Lund i in. (2016) wskazują, że okaz UMNH VP 16704 jest bardziej zbliżony do Machairoceratops. Z kolei Rivera-Sylva i in. (2016) uważają, że okaz jest bardzo podobny do Menefeeceratops oraz Yehuecauhceratops.

Filogeneza

Wg autorów opisu Machairoceratops należy do podrodziny Centrosaurinae, będąc jej stosunkowo bazalnym członkiem. O pozycji systematycznej Machairoceratops zobacz więcej w: Ceratopsoidea#Kladogramy skupiające się na przedstawicielach Centrosaurinae.

Paleośrodowisko

Zobacz: Wahweap#Paleośrodowisko.

Machajroceratops w kulturze masowej

W 2021 roku chińska firma PNSO produkująca modele redukcyjne zaprezentowała figurkę Machairoceratops o imieniu Perez. [3] Jest to obecnie jedyny dostępny na rynku model tego ceratopsa.

Etymologia

Rekonstrukcja głowy Machairoceratops. Autor: Jakub Kowalski.

Nazwa Machairoceratops pochodzi od greckiego słowa machairis, oznaczającego „zakrzywiony miecz”, co nawiązuje do zakrzywionych ku przodowi epiparietales pozycji 1 – rożków z tyłu kryzy, oraz łacińskiego słowa ceratops, czyli „rogata twarz”. Epitet gatunkowy cronusi odnosi się do mitologicznego boga Kronosa, przedstawianego często z zakrzywionym ostrzem.

Spis gatunków

Machairoceratops Lund, O’Connor, Loewen i Jinah, 2016
M. cronusi Lund, O’Connor, Loewen i Jinah, 2016

Bibliografia

Beveridge, T. L., Roberts, E. M., Ramezani, J., Titus, A. L., Eaton, J. G., Irmis, R. B., & Sertich, J. J. (2022). "Refined geochronology and revised stratigraphic nomenclature of the Upper Cretaceous Wahweap Formation, Utah, USA and the age of early Campanian vertebrates from southern Laramidia". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 591, 110876. doi:10.1016/j.palaeo.2022.110876

DeBlieux, D. D., Kirkland, J. I., Gates, T. A., Eaton, J. G., Getty, M. A., Sampson, S. D., Loewen, M. A., & Hayden, M. C. (2013). "Paleontological overview and taphonomy of the middle Campanian Wahweap Formation in Grand Staircase-Escalante National Monument". [w]: Titus, A.L. & Loewen, M.A. (red.) "At the Top of the Grand Staircase: The Late Cretaceous of Southern Utah" Bloomington, Indiana University Press, 563-587.

Kirkland, J.I. & DeBlieux, D.D. (2010) "New basal centrosaurine ceratopsian skulls from the Wahweap Formation (Middle Campanian), Grand Staircase – Escalante National Monument, southern Utah"; in Ryan, M.J., Chinnery-Allgeier, B.J., & Eberth, D.A. (red.) New Perspectives on Horned Dinosaurs: The Royal Tyrell Museum Ceratopsian Symposium, Bloomington, Indiana University Press, 117 – 140.

Loewen, M.A., Farke, A.A., Sampson, S.D., Getty, M.A., Lund, E.K. & O'Connor, P.M. (2013) "Ceratopsid Dinosaurs from the Grand Staircase of Southern Utah" [w]: Titus, A.L. & Loewen, M.A. (red.) "At the Top of the Grand Staircase: The Late Cretaceous of Southern Utah" Bloomington, Indiana University Press, 488-503

Loewen, M. A., Sertich, J. J. W., Sampson, S., O’Connor, J. K., Carpenter, S., Sisson, B., Øhlenschlæger, A., Farke, A. A., Makovicky, P. J., Longrich, N. & Evans, D. C. (2024). "Lokiceratops rangiformis gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs". PeerJ 12:e17224 doi:10.7717/peerj.17224

Lund, E., K., O’Connor, P., M., Loewen, M., A., Jinnah, Z., A. (2016). "A New Centrosaurine Ceratopsid, Machairoceratops cronusi gen et sp. nov., from the Upper Sand Member of the Wahweap Formation (Middle Campanian), Southern Utah". PLoS ONE. 11 (5): e0154403. doi:10.1371/journal.pone.0154403

Rivera-Sylva, H. E., Hedrick, B. P., & Dodson, P. (2016). "A Centrosaurine (Dinosauria: Ceratopsia) from the Aguja Formation (Late Campanian) of Northern Coahuila, Mexico". PloS one, 11(4), e0150529. doi:10.1371/journal.pone.0150529

  1. Własne szacunki (PK) na podstawie rekonstrukcji GetAwayTrike'a
  2. Badanie przeprowadzone przez Beveridge'a i in. (2022) wykazało, że dokładny wiek osadów, w którym odnaleziono Machairoceratops wynosi 80,06 Ma. Wiek ogniwa Coyote Point gdzie wydobyto holotyp Machairoceratops jest w przedziale 80,61-79,02 Ma. W haśle jako czas występowania dinozaura przyjęto cały wiek ogniwa Coyote Point.
  3. https://dinotoyblog.com/machairoceratops-perez-prehistoric-animal-models-by-pnso/