Puertasaurus: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „<small> {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | Autor: | Korekta: |- | Dawid Mazurek Danu | Maciej Ziegler Karol Sabath [[Daniel Madzi...”) |
(drobne) |
||
Linia 76: | Linia 76: | ||
==Paleoekologia== | ==Paleoekologia== | ||
− | Dinozaurami współwystępują
cymi z puertazaurem były: bazalny iguanodont ''[[Talenkauen]]'' i karnozaur ''[[Orkoraptor]]''. Żyły one na terenach porośniętych drzewami szpilkowymi, okresowo zalewanymi przez morze. Dotychczas w | + | Dinozaurami współwystępują
cymi z puertazaurem były: bazalny [[Iguanodontia|iguanodont]] ''[[Talenkauen]]'' i [[Carnosauria|karnozaur]] ''[[Orkoraptor]]''. Żyły one na terenach porośniętych drzewami szpilkowymi, okresowo zalewanymi przez morze. Dotychczas w osadach mastrychckich nie odnaleziono w Argentynie żadnego ogromnego mięsożercy, który byłby w stanie podjąć walkę z puertazaurem, jednak to prawdopodobnie tylko kwestia czasu. |
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== |
Wersja z 13:45, 17 paź 2011
Autor: | Korekta: |
Dawid Mazurek | Maciej Ziegler |
Argyrosaurus (argirozaur) | |
---|---|
Długość: | 30 (??37) m |
Masa: | >50-88 t |
Miejsce występowania: | Argentyna - prowincja Santa Cruz (formacja Pari Aike) |
Czas występowania | ok. 70,6-68,5 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Plik:Puertasaurus.jpg |
Wstęp
Puertazaur był powolnym roślinożercą o długiej szyi i ogonie oraz masywnym cielsku. Szkielet został odnaleziony w 2001, natomiast opis powstał dopiero w 2005 roku. Odkrywcami i preparatorami jedynego dotychczas znanego okazu byli Pablo Puerta i Santiago Reuil - to od ich nazwisk utworzono nazwę rodzajową i epitet gatunkowy.
Materiał kopalny
Holotyp (MPM 10002) zawiera cztery niepołą czone kręgi: większość dziewią tego kręgu szyjnego (pierwszy znany dla olbrzymiego tytanozaura, umożliwiają cy wglą d w anatomię szyi neozauropodów), kompletny drugi kręg grzbietowy (najszerszy ze wszystkich dotychczas znanych u dinozaurów, o szerokości 1,68 m i wysokości 1,06 m) i trzony dwóch kręgów ze środkowej części ogona.
Rozmiary i budowa
Mimo tak ską pego materiału można z pewnością stwierdzić, że był on jednym z największych stworzeń, jakie chodziły po naszej planecie. Jego największy krą g miał ciekawą budowę - w przeciwieństwie do kręgów innego giganta - Argentinosaurus, ten był szerszy niż wyższy. To pozwala twierdzić, że puertazaur prawdopodobnie był szerszy, i co za tym idzie masywniejszy od swojego rywala (jego szerokość szacuje się na 4,9 m!), uważanego za jednego z największych dinozaurów. Ciekawy jest fakt, że gigant ten pochodzi z formacji Pari Aike datowanej na wczesny mastrycht. Jest to dowód na to, że zauropody wcale nie zmniejszyły swoich rozmiarów na przestrzeni lat, a przetrwały w takiej postaci aż do końca ery mezozoicznej. Tak czy owak dinozaur ten na razie zasługuje chyba na tytuł jednego z największych odkrytych dinozaurów.
Puertazaur charakteryzował się między innymi: olbrzymimi rozmiarami ciała, rozszerzonymi wyrostkami kolczystymi kręgów szyjnych i wyją tkowo krótkim drugim kręgiem piersiowym.
Paleoekologia
Dinozaurami współwystępują cymi z puertazaurem były: bazalny iguanodont Talenkauen i karnozaur Orkoraptor. Żyły one na terenach porośniętych drzewami szpilkowymi, okresowo zalewanymi przez morze. Dotychczas w osadach mastrychckich nie odnaleziono w Argentynie żadnego ogromnego mięsożercy, który byłby w stanie podjąć walkę z puertazaurem, jednak to prawdopodobnie tylko kwestia czasu.
Spis gatunków
Puertasaurus | Novas, Salgado, Calvo i Agnolin, 2005 |
---|---|
P. reuili | Novas, Salgado, Calvo i Agnolin, 2005 |
Bibliografia
Novas, Fernando E.; Salgado, Leonardo; Calvo, Jorge; and Agnolin, Federico (2005). "Giant titanosaur (Dinosauria, Sauropoda)from the Late Cretaceous of Patagonia". Revisto del Museo Argentino de Ciencias Naturales, n.s. 7 (1): 37–41.
Calvo, J.O., Porfiri, J.D., Gonzalez-Riga, B.J., and Kellner, A.W.A. 2008. Anatomy of Futalognkosaurus dukei Calvo, Porfiri, Gonzalez-Riga & Kellner, 2007 (Dinosauria, Titanosauridae) from the Neuquen Group (Late Cretaceous), Patagonia, Argentina. Arquivos do Museu Nacional, Rio de Janeiro 65(4):511-526.