Glacialisaurus: Różnice pomiędzy wersjami
(→Wstęp) |
|||
Linia 64: | Linia 64: | ||
Odnaleziono następujące kości: [[holotyp]] - FMNH PR1823 (artykułowane: niekompletna prawa kość skokowa, dystalne części medialnych i lateralnych kości stępu i niekompletne prawe śródstopie), oraz materiał dodatkowy - FMNH PR1822 (dystalna część lewej kości udowej). | Odnaleziono następujące kości: [[holotyp]] - FMNH PR1823 (artykułowane: niekompletna prawa kość skokowa, dystalne części medialnych i lateralnych kości stępu i niekompletne prawe śródstopie), oraz materiał dodatkowy - FMNH PR1822 (dystalna część lewej kości udowej). | ||
− | Z tych samych osadów opisano też [[teropod]]a ''[[Cryolophosaurus]] ellioti''. | + | Z tych samych osadów opisano też [[teropod]]a ''[[Cryolophosaurus]] ellioti''. |
+ | |||
+ | Ogólnie z Antarktydy znamy bardzo mało szczątków dinozaurów, w tym zauropodomorfów. W [[2012]] roku doniesiono o pierwszej skamieniałości zauropoda z tych terenów, datowanej na późną kredę ([[Cerda]] i in., [[2012]]). | ||
==Etymologia== | ==Etymologia== | ||
Linia 80: | Linia 82: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
<small> | <small> | ||
+ | Cerda I.A., Carabajal A.P., Salgado L., Coria R.A., Reguero M.A., Tambussi C.P. & J.J. Moly (2012) The first record of a sauropod dinosaur from Antarctica. Naturwissenschaften 99:83–87DOI 10.1007/s00114-011-0869-x | ||
+ | |||
Smith, N.D. & Pol, D. 2007. Anatomy of a basal sauropodomorph dinosaur from the Early Jurassic Hanson Formation of Antarctica. Acta Palaeontologica Polonica 52 (4): 657–674. | Smith, N.D. & Pol, D. 2007. Anatomy of a basal sauropodomorph dinosaur from the Early Jurassic Hanson Formation of Antarctica. Acta Palaeontologica Polonica 52 (4): 657–674. | ||
</small> | </small> |
Wersja z 11:02, 30 mar 2012
Hasło do poprawy - systematyka i filogeneza, czas?
Autor: | Korekta: |
Dawid Mazurek | Maciej Ziegler |
Glacialisaurus (glacjalizaur) | |
---|---|
Długość: | 6-6,5 m |
Masa: | 500 kg (?) |
Miejsce występowania: | Antarktyda |
Czas występowania | 190-183 Ma
wczesna jura (pliensbach) |
Systematyka | Dinosauria |
Glacialisaurus w swym naturalnym środowisku. Autor: William Stout. [1] |
Wstęp
Glacjalizaur (Glacialisaurus) to rodzaj bazalnego zauropodomorfa z wczesnojurajskiej formacji Hanson (Antarktyda). Znany jest tylko jeden gatunek, opisany formalnie w 2007 roku przez Nathana D. Smitha i Diega Pola w periodyku Acta Palaeontologica Polonica - Glacialisaurus hammeri.
Analiza filogenetyczna wykazała, że glacjalizaur to nieeuzauropodowy zauropodomorf, bardziej zaawansowany od najbardziej bazalnych rodzajów zauropodomorfów, tj. Saturnalia, Thecodontosaurus, Efraasia i Plateosaurus. Najbliższymi krewnym dinozaura są Coloradisaurus z Argentyny i przede wszystkim Lufengosaurus z Chin.
Lokalizacja i materiał kopalny
Skamieniałości odkryto na górze Kirkpatrick w regionie lodowca Beardmore podczas wykopalisk w latach 1990-1991.
Odnaleziono następujące kości: holotyp - FMNH PR1823 (artykułowane: niekompletna prawa kość skokowa, dystalne części medialnych i lateralnych kości stępu i niekompletne prawe śródstopie), oraz materiał dodatkowy - FMNH PR1822 (dystalna część lewej kości udowej).
Z tych samych osadów opisano też teropoda Cryolophosaurus ellioti.
Ogólnie z Antarktydy znamy bardzo mało szczątków dinozaurów, w tym zauropodomorfów. W 2012 roku doniesiono o pierwszej skamieniałości zauropoda z tych terenów, datowanej na późną kredę (Cerda i in., 2012).
Etymologia
Nazwa rodzajowa tego dinozaura pochodzi od łacińskiego glacialis, czyli: "lodowaty", "mrożony"; epitet gatunkowy honoruje paleontologa dr Williama R. Hammera.
Spis gatunków
Glacialisaurus | Smith i Pol, 2007 |
---|---|
G. hammeri | Smith i Pol, 2007 |
Bibliografia
Cerda I.A., Carabajal A.P., Salgado L., Coria R.A., Reguero M.A., Tambussi C.P. & J.J. Moly (2012) The first record of a sauropod dinosaur from Antarctica. Naturwissenschaften 99:83–87DOI 10.1007/s00114-011-0869-x
Smith, N.D. & Pol, D. 2007. Anatomy of a basal sauropodomorph dinosaur from the Early Jurassic Hanson Formation of Antarctica. Acta Palaeontologica Polonica 52 (4): 657–674.