Goyocephale: Różnice pomiędzy wersjami
(nowy) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | {{DISPLAYTITLE:''Goyocephale''}} | ||
<small> | <small> | ||
{| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | {| class="wikitable" style="background-color:CornSilk" | ||
| Linia 60: | Linia 61: | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
! ''Goyocephale'' | ! ''Goyocephale'' | ||
| − | | [[Perle]], [[Maryańska]] i [[Osmólska]], [[1982]] | + | | {{Kpt|[[Altangerel Perle|Perle]], [[Teresa Maryańska|Maryańska]]}} i {{Kpt|[[Halszka Osmólska|Osmólska]]}}, [[1982]] |
|- | |- | ||
! ''G. lattimorei'' | ! ''G. lattimorei'' | ||
| − | | | + | | {{Kpt|Perle, Maryańska}} i {{Kpt|Osmólska}}, 1982 |
|} | |} | ||
Wersja z 12:51, 19 lis 2012
| Autor: | Korekta: |
| Riloy, Maciej Ziegler | Tomasz Singer, Marcin Szermański, Daniel Madzia, Adrian Tkocz, Tomasz Sokołowski |
| Goyocephale (gojocefal) | |
|---|---|
| Długość: | > 2,5 m |
| Masa: | > 80 kg |
| Miejsce występowania: | Mongolia - Ajmak południowochangajski |
| Czas występowania | 84-73 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Materiał kopalny. Autor: Jaime Headden [2]. | |
Wstęp
Niewielki, zwinny gojocefal jest jednym ze starszych dinozaurów grubogłowych. Miał on rodzaj kostnej półki, wystają cej z tylnej części jego płaskiej czaszki i otaczają cej kręgiem tył jego głowy. Powierzchnia głowy gojocefala była szorstka i nierówna. Miał on w żuchwie spory kłopodobny zą b.
Materiał kopalny
Holotyp (GI SPS 100/1501) to dość kompletna czaszka, żuchwa i częściowy szkielet pozaczaszkowy - m.in. część kończyn górnych, żebro, kość krzyżowa, przednia część ogona, fragmenty kończyn tylnych (zob. rys.). Prawdopodobnie są to szczątki niedorosłego osobnika.
Etymologia
Goyocephale znaczy "ozdobna głowa" (mong. goyo + gr. cephale). Epitet gatunkowy honoruje wybitnego amerykańskiego mongolistę Prof. Ovena Lattimore'a.
Paleobiologia
Dinozaur ten prawdopodobnie żył w grupach, które pasły się razem, zrywają c swoimi dziobami nisko rosną ce rośliny. W okresie godowym gojocefal mógł używać swojej grubej czaszki do walk z rywalami o względy partnerek. Chociaż tradycyjnie uważa się, że samce walczyły zderzają c się głowami, to możliwe jest także, że przepychały się całym ciałem. Znaleziono jedynie fragmenty kończyn tylnych, ale można przypuszczać, że dzięki wysmukłym i długim nogom gojocefal był szybkim biegaczem. Podczas biegu jego ogon był skierowany do tyłu, dla zachowania równowagi. Najlepszą obroną gojocefala przed atakiem drapieżnika była właśnie ucieczka. Możliwe, że mógł próbować uderzyć głową drapieżnika, który go zaatakował.
Spis gatunków
| Goyocephale | Perle, Maryańska i Osmólska, 1982 |
|---|---|
| G. lattimorei | Perle, Maryańska i Osmólska, 1982 |
Wybrana bibliografia
Perle, A., Maryańska, T., & Osmólska, H. (1982) "Goyocephale lattimorei gen. et sp. n., a new flat-headed pachycephalosaur (Ornithischia, Dinosauria) from the Upper Cretaceous of Mongolia" Acta Palaeontologia Polonica, 27, 115-127.
Maryańska, T., Chapman, R.E. & Weishampel, D.B. (2004) "Pachycephalosauria" [w:] Weishampel, D.B., Dodson, P. & Osmólska, H. "The Dinosauria" Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 464-477.
Sullivan, R.M. (2006). "A taxonomic review of the Pachycephalosauridae (Dinosauria: Ornithischia)." New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin, 35: 347-365.
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford
