Padillasaurus

Autor:	Korekta:
Mateusz Tałanda

---

Padillasaurus (padillazaur)
Długość:	?
Miejsce występowania:	Kolumbia - prowincja Ricaurte niedaleko Villa de Leiva formacja Paja
Czas występowania	127 Ma wczesna kreda (początek późnego barremu)
Systematyka	Dinosauria Sauropoda Macronaria Titanosauriformes ? Brachiosauridae / Somphospondyli
Rekonstrukcja brachiozaura, być może bliskiego krewnego padillazaura.
Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[],"imageoverlays":null}

Padillazaur (łac. Padillasaurus leivaensis) to zauropod z grupy Brachiosauridae (lub Somphospondyli), który zamieszkiwał tereny dzisiejszej Kolumbii przed 127 milionami lat. Jego nazwa honoruje dr. Carlosa Bernarda Padille Bernala (1957–2013) - entuzjaste paelontologii, który promował rozwój kolekcji kolumbijskich skamieniałości i badań nad nimi. Drugi człon łacińskiej nazwy pochodzi od miejsca znalezienia szczątków padillazaura - okolic miasta Villa de Leiva.

Materiał kopalny

Kręgi padillazaura

Znaleziono kilkanaście kręgów należących do jednego osobnika średniej wielkości. Były to jeden tylny kręg tułowiowy, ostatni kręg poprzedzający odcinek krzyżowy, pierwsze dwa i ostatnie dwa kręgi krzyżowe oraz pierwszych osiem kręgów ogonowych. Wydobyto je z morskich osadów zawierających amonity Gerhardtia galeatoides i Lytoceras. To one pozwoliły precyzyjnie określić wiek tego dinozaura.

Krewniacy

Najbliższymi krewnymi padillazaura wg Carballido i in. (2015) są inne brachiozaurydy, takie jak abydozaur, żyrafatytan, brachiozaur, wenenozaur i cedarozaur. W późnej jurze te dinozaury miały szerokie rozprzestrzenienie obejmujące dzisiejsze Amerykę Północną, Europę, Afrykę i prawdopodobnie Amerykę Południową. Jednak z wczesnej kredy znane szczątki pochodziły tylko z Ameryki Północnej. Naukowcy nie byli pewni, czy był to wynik niekompletnego zapisu kopalnego, czy może te dinozaury wymarły na większości lądów u schyłku okresu jurajskiego, zostawiając "kilka niedobitków" w Ameryce Północnej. Padillazaur oraz zęby innego brachiozauryda z Libanu są dowodem na to, że te zwierzęta przetrwały także na południowych lądach, przynajmniej do wczesnej kredy. Zatem o wymieraniu tej grupy wg Carballido i in. pod koniec jury nie może być mowy.

Jednak wg Manniona i in. (2017) jest to kolejny przedstawiciel kladu Somphospondyli.

Spis gatunków

Padillasaurus	Carballido, Pol, Parra Ruge, Padilla Bernal, Páramo-Fonseca i Etayo-Serna, 2015
P. leivaensis	Carballido, Pol, Parra Ruge, Padilla Bernal, Páramo-Fonseca i Etayo-Serna, 2015

Literatura

Carballido, J.L., Pol, D., Parra Ruge, M.L., Padilla Bernal, S., Páramo-Fonseca, M.E., Etayo-Serna, F. 2015. A new Early Cretaceous brachiosaurid (Dinosauria, Neosauropoda) from northwestern Gondwana (Villa de Leiva, Colombia). Journal of Vertebrate Paleontology. DOI: 10.1080/02724634.2015.980505

Mannion, P.D., Allain, R. & Moine, O. (2017) The earliest known titanosauriform sauropod dinosaur and the evolution of Brachiosauridae. PeerJ 5: e3217. https://doi.org/10.7717/peerj.3217