Shamosaurus
Autor: | Janusz Mermer |
Korekta: | Adrian Szruba |
Shamosaurus (szamozaur) | |||||
---|---|---|---|---|---|
Długość | ok. 5 m | ||||
Masa | ok. 2 t | ||||
Dieta | roślinożerny | ||||
Miejsce | Mongolia (formacja Zuunbayan)
| ||||
Czas |
125 - 100,5 Ma | ||||
Systematyka | Dinosauria | ||||
Rekonstrukcja spokrewnionego gobizaura. Zapewne ‘’Shamosaurus’’ wyglądał podobnie. Autor: "Foolp" [1]
Porównanie wielkości Shamosaurus i człowieka. | |||||
Mapa znalezisk | |||||
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Shamosaurus to rodzaj ankylozauryda obejmujący jeden gatunek - S. scutatus, znany z dolnej kredy Mongolii. Jest to jeden najstarszych, o ile nie najstarszy znany ankylozauryd. Prawdopodobnie starszy jest Liaoningosaurus paradoxus, jednak datowanie szamozaura jest nieprecyzyjne.
Etymologia
Nazwa Shamosaurus jest połączeniem pochodzących z mandaryńskiego słów sha mo („pustynia piaszczysta” co jest chińską nazwą Gobi) i greckiego saurus („jaszczur”). Epitet gatunkowy scutatus oznacza „osłonięty tarczą”.
Materiał kopalny
Holotyp: PIN 3779/2 – czaszka (z żuchwą) i część szkieletu pozaczaszkowego – kostne półpierścienie, łopatka, dwa kręgi grzbietowe; reszta nieopisana. Został odkryty w 1977 roku.
Materiał przypisany: PIN 3779/1 – fragmenty czaszki, PIN 3101 – niekompletna żuchwa.
Systematyka
Shamosaurus to przedstawiciel Ankylosauridae. W 1983 Tumanova utworzyła dla szamozaura i Saichania podrodzinę Shamosaurinae. Nazwa ta była później używana przez Carpentera (2001,2008) choć w innym znaczeniu, tj. jako klad obejmujący Shamosaurus, Gobisaurus i Cedarpelta. Z analizy Thompsona i in. (2012) wynikało, że ten klad nie istniał - Cedarpelta, Gobisaurus i Shamosaurus były tam kolejnymi odgałęzieniami drzewa rodowego ankylozaurydów. Arbour i Currie (2015) uznali Shamosaurinae za ważną nazwę. Według ich analizy był to klad siostrzany do Ankylosauridae, ale obejmujący już tylko Shamosaurus i Gobisaurus - Cedarpelta była nieco bardziej bazalna.
Najbliższym krewnym szamozaura jest Gobisaurus domonculus – jedynymi cechami odróżniającymi je od siebie są: długość rzędu zębów (około 40% długości czaszki u Shamosaurus, w porównaniu z 26,7% u Gobisaurus) oraz orientacją przedniej powierzchni wyrostka skrzydłowatego ("pterygoid").
Diagnoza
Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych. |
Diagnoza wg Arbour i Currie (2015): część czołowo-nosowa czaszki pokryta niewyraźną, pomarszczoną ornamentacją, niepodzieloną na osteodermy (caputegulae); podłużna bruzda na grzbietowej powierzchni dzioba kości przedszczękowej; rogi na kości łuskowej krótsze i bardziej zaokrąglone niż u Crichtonpelta; róg kwadratowo-jarzmowy ma centralnie położony wierzchołek, w przeciwieństwie do Crichtonpelta; brak wypukłości na grzebieniu karkowym, w przeciwieństwie do Crichtonpelta; szereg zębowy proporcjonalnie dłuższy niż u Gobisaurus (40% długości czaszki u Shamosaurus, 26,7% u Gobisaurus); przednia powierzchnia wyrostka szkrzydłowatego (“pterygoid”) pochylona przedniobrzusznie (u Gobisaurus – pionowa).
Opis
Dość prymitywny ankylozauryd średniej wielkości, jak wszyscy jego krewni poruszał się na czterech kończynach i miał ciało pokryte pancerzem z osteoderm. Jak większość jego krewnych miał pysk zakończony bezzębnym dziobem. Czaszka była trójkątna, z krótkimi, mało wyraźnymi rogami, wąskim dziobem i oczodołami skierowanymi na boki (u większości jego bardziej zaawansowanych krewnych dzioby były szerokie, rogi wyraźne a oczodoły skierowane mniej lub bardziej do przodu). Jedynymi opisanymi częściami pancerza szamozaura są dwa kostne półpierścienie chroniące szyję. Na każdym znajdowało się po sześć osteoderm różniących się morfologią: osteodermy środkowej pary były płaskie i miały niewyraźny kil; bardziej boczne – miały wyższy, szpiczasty kil; położone skrajnie były największe i miały wierzchołek kila skierowany bocznie. Oba półpierścienie miały podobną budowę lecz drugi był dwukrotnie dłuższy i o jedną trzecią szerszy.
Ogon szamozaura nie został opisany, stąd nie ma pewności czy miał charakterystyczną dla bardziej zaawansowanych ankylozaurydów buławę. U bardziej zaawansowanych przedstawicieli rodziny, występowała buława ogonowa złożona ze zrośniętych osteoderm, osadzonych na usztywnionym końcowym odcinku kręgosłupa złożonym z połączonych („splecionych”) ze sobą kręgów. U pokrewnego gobizaura nie było powiększonych ostoderm tworzących „głowicę” buławy, miał jednak usztywniony koniec ogona. Można więc stwierdzić że zarówno gobizaur jak i (zapewne) szamozaur miały nie w pełni wykształconą buławę ogonową bez kostnej „głowicy”.
Paul (2010) oszacował długość szamozaura na 5 metrów, a masę na 2 tony. Czaszka miała 36 cm długości, a szerokość 26 cm w okolicy oczodołów i 37 cm w najszerszym miejscu.
Spis gatunków
Shamosaurus | Tumanova, 1983 |
---|---|
S. scutatus | Tumanova, 1983 |
Bibliografia
Arbour, V.M. (2014). "Systematics, evolution, and biogeography of the ankylosaurid dinosaurs". Ph.D thesis, University of Alberta [2]
Arbour, V.M. & Currie, P.J. (2015) Systematics, phylogeny and palaeobiogeography of the ankylosaurid dinosaurs. Journal of Systematic Palaeontology. DOI:10.1080/14772019.2015.1059985
Arbour, V.M. & Currie, P.J. (2015) Ankylosaurid dinosaur tail clubs evolved through stepwise acquisition of key features. DOI: 10.1111/joa.12363
Carpenter, K. (2001) „The armored dinosaurs” wyd. Indiana University Press
Tumanova, T.A. (1983), "Pervyy ankilozavr iz nizhnego mela Mongolii". W: L.P. Tatarinov, R. Barsbold, E. Vorobyeva, B. Luvsandanzan, B.A. Trofimov, Yu. A. Reshetov, & M.A. Shishkin (eds.), Iskopayemyye reptilii mongolii. Trudy Sovmestnaya Sovetsko-Mongol'skaya Paleontologicheskaya Ekspeditsiya 24: 110-118
Tumanova, T.A. (1987) "The Armored Dinosaurs of Mongolia". The Joint Soviet-Mongolian Paleontological Expedition Transaction.
Paul, G.S. (2010) “The Princeton Field Guide to Dinosaurs”. Princeton University Press p. 229