Tralkasaurus
| Autor: | Kamil Kamiński |
| Tralkasaurus (tralkazaur) | |
|---|---|
| Dieta | mięsożerny |
| Miejsce | Argentyna |
| Czas |
ok. 97–93 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja Ilokelesia. Tralkasaurus mógł być podobny. Autor: Danny Cicchetti. | |
Wstęp
Tralkasaurus to rodzaj średniej wielkości teropoda z kladu Abelisauridae żyjącego w „środkowej” kredzie na obszarach dzisiejszej Argentyny. Został on nazwany i opisany w 2019 r. przez Mauricio Cerroni’ego i współpracowników. Tralkasaurus był stosunkowo niedużym i prymitywnym abelizaurydem.
Etymologia
Nazwa Tralkasaurus słowa tralka, oznaczającego „grzmot” w języku mapudungun oraz greckiego sauros („gad”, „jaszczur”). Epitet gatunkowy cuyi nawiązuje do regionu El Cuy na terenie prowincji Rio Negro w Argentynie.
Materiał kopalny
Holotyp (MPCA-Pv 815) to niekompletny szkielet, obejmujący kość szczękową, niekompletne kręgi grzbietowe, krzyżowe i ogonowe, żebra szyjne oraz kość łonową.
Budowa i paleoekologia
Tralkasaurus nie należał do największych abelizaurydów i ustępował rozmiarami takim formom jak Carnotaurus, Abelisaurus czy Ekrixinatosaurus. Przypuszczalnie zajmował też odmienną od nich nisze ekologiczną. W swoim środowisku mógł napotykać inne abelizaurydy, jak Ilokelesia czy Skorpiovenator, a także ogromne karcharodontozaurydy, jak Mapusaurus czy mniejszy Taurovenator. Żyły tam również liczne, roślinożerne zauropody. Od swoich krewniaków Tralkasaurus różnił się cechami budowy czaszki i kręgów grzbietowych. Kość szczękowa zawierała jedenaście zębów. Były one typowe dla przedstawicieli Abelisauridae.
Spis gatunków
| Tralkasaurus | Cerroni, Motta, Agnolín, Aranciaga Rolando, Brissón Egli i Novas, 2019 |
| T. cuyi | Cerroni, Motta, Agnolín, Aranciaga Rolando, Brissón Egli i Novas, 2019 |
Bibliografia
Cerroni, M.A., Motta, M.J., Agnolín, F.L., Aranciaga Rolando, A.M., Brissón Egli, F., & Novas, F.E. (2019). „A new abelisaurid from the Huincul Formation (Cenomanian-Turonian; Upper Cretaceous) of Río Negro province, Argentina.” Journal of South American Earth Sciences. doi:10.1016/j.jsames.2019.102445
