Igai

Autor:

Michał Siedlecki

---

Igai (igai)
Długość	10 - 15 m
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Egipt - Oaza Kharga (formacja Quseir)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 74-72 Ma późna kreda (późny kampan
Systematyka	Dinosauria Sauropodomorpha Sauropoda Macronaria Somphospondyli Titanosauria Lithostrotia
Rekonstrukacja mansurazaura znalezionego w tej samej formacji geologicznej co Igai. Igai mogła wyglądać podobnie. Autor: Nobu Tamura [[1]]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"","link":"","lat":25.60000000000000142108547152020037174224853515625,"lon":29.10000000000000142108547152020037174224853515625,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Igai to rodzaj tytanozaura żyjącego na terenie obecnego Egiptu w drugiej połowie późnej kredy.

Etymologia

Nazwa rodzajowa odnosi się do boga władcy oazy, w którego wierzyli dawni mieszkańcy oazy Kharga w epoce Starego Królestwa. Epitet gatunkowy oznacza zapomniany (od staroegipskiego wyrazu 'semekh), co odnosi się do skomplikowanej historii szczątków tego zauropoda oraz do stosunkowo późnego pojawienia się zapisu lądowych tetrapodów z końca kredy Afryki.

Historia odkrycia

Okaz (Vb-621–640) został znaleziony w 1977 roku przez badaczy z Uniwersytetu Technicznego w Berlinie (TUB) Wernera Barthela i Ronalda Böttchera w ramach projektu TUB Sonderforschungsbereiches (SFB, = wspólpracujące centrum badawcze) 69, “Geoscientific Problems in Arid and Semiarid Regions.” . Okaz został przywieziony do uczelni w 27 kurtkach gipsowych, gdzie był magazynowany przez prawie 20 lat. Barthel później wspominał, że okaz uległ uszkodzeniu podczas zbierania materiału, preparacji szkieletu oraz magazynowania. Później, materiał ten został wspomniany dwukrotnie w latach dziewięćdziesiątych (Brinkmann i Buffetaut, 1990; Wiechmann, 1999a), a prawdopodobnie w 1999 roku został przniesiony do ówczesnego Instytutu Paleontologii (obecnie sekcji paleontologicznej Instytutu Nauk Geologicznych) Wolnego Uniwersytetu W Berlinie (FUB) (zgubiono wtedy również lewą kość piszczelową należącą do tego dinozaura), gdzie został poddany analizie w pracy doktorskiej przez Wiechmanna (Wiechamann, 1999b).Dalej nie był przedmiotem formalnej publikacji. Ponadto, do FUB trafiła również kość udowa niezidentyfikowanego titanozaurifoma (TUB Vb-646), pochodząca z mastrychckich pokładów w pobliżu Oazy Dakhla (obecnie również zaginiona).We wrześniu 2008 roku, okaz, który w przyszłości będzie znany pod nazwą Igai semkhu został przeniesiony do zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie wraz z licznymi innymi skamieniałościami z Egiptu i Sudanu, gdyż Instytut Nauk Geologicznych FUB porzucił program badania fosylii kręgowców. W 2017 roku rozpoczął się projekt opisanie okazu, a praca nad publikacją zaczęłą się 2 lata później. W końcu, w 2023 roku wyszła publikacja opisująca wsponiany okaz.

Materiał kopalny

Holotyp (Vb-621–640) to częściowy szkielet pozaczaszkowy obejmujący 5 fragmentarycznych kręgów lędżwiowych, częściowe lewą kość kruczą, lewą kość łokciową, 3 lewe kości śródręcza (I, IV i V), przednią część kości łonowej, dwie kości piszczelowe ( fragmentaryczną prawą i zgubioną lewą (Vb-634)), kompletną lewą kość strzałkową i trzy kości śródstopia ( lewą I i II i prawą II). Autorzy opisu wspominają o dodatkowych fragmentach szkieletu, ale jako, że wcześniejsze prace dotyczące tego okazu ich nie wspominały, uznali, że prawdopodobnie nie należą one do tego dinozaura). Od innych dinozaurów odróżniała go budowa kości śródręcza V, końcówka kości piszczelowej oraz rowki na kościach śródstopia.

Wymiary, budowa i filogeneza

Igai był średniej wielkości tytanozaurem o długości od 10 do 15 m (szczątki pochodziły od zwierzęcia w wieku dojrzałym). Budową zapewne nie odbiegał od swoich bliskich krewniaków, takich jak mansurazaur. Analizy filogenetyczne umieściły Igai jako członka podrodziny Saltasaurinae, lub spokrewnionego z azjatycko-europejskimi tytanozaurami tj. nemegtozaur, czy lohuekotytan. Autorzy opisu skłaniają się ku drugiej hipotezie.

Spis gatunków

Igai	Gorsack, Lamanna, Schwarz, Díez Díaz, Salem, Sallam & Wiechmann, 2023
I. semkhu	Gorsack, Lamanna, Schwarz, Díez Díaz, Salem, Sallam & Wiechmann, 2023

Bibliografia

Brinkmann, W., & Buffetaut, E. (1990). Ein Dinosaurier-Teilskelett (Sauropoda) aus der Ober-Kreide von Ägypten. Nachrichten-Deutsche Geologische Gesellschaft 43:119–120.

Gorscak, E.; Lamanna, M. C.; Schwarz, D.; Díez Díaz, V.; Salem, B. S.; Sallam, H. M.; Wiechmann, M. F. (2023). "A new titanosaurian (Dinosauria: Sauropoda) from the Upper Cretaceous (Campanian) Quseir Formation of the Kharga Oasis, Egypt". Journal of Vertebrate Paleontology. e2199810. [[2]]

Wiechmann, M. F. (1999a). Ein Titanosaurier-Teilskelett aus dem Campan von Ägypten/Western Desert. Jahrestagung der Paläontologischen Gesellschaft, Zürich 69:81–82.

Wiechmann, M. F. (1999b). Ein Titanosaurier-Teilskelett aus dem Campan von Ägypten – Western Desert. Unpublished Diploma thesis, Institut für Paläontologie, Freien Universität Berlin, 93 pp.