Arkharavia
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański |
| Arkharavia (arkarawia) | |
|---|---|
| Długość: | ? m |
| Masa: | ? t |
| Miejsce występowania: | Rosja - obwód amurski |
| Czas występowania | 71-65 Ma
późna kreda (mastrycht) |
| Systematyka | Dinosauria |
Wstęp
Arkharavia to problematyczny dinozaur - zauropod, hadrozauryd lub prawdopodobnie chimera obu. Został opisany na podstawie szczątków z późnokredowych osadów z terenu dzisiejszej Rosji. Został opisany na początku 2010 roku przez Alifanova i Bolotsky'ego na podstawie bardzo skromnego materiału kopalnego.
Materiał kopalny
Do holotypu należą jedynie następujące skamieniałości: pojedynczy ząb oraz izolowane proksymalne kręgi ogonowe.
Pozycja systematyczna i budowa
Wg Alifanova i Bolotskyego, autorów oryginalnego opisu, najbliższym krewnym Arkharavia miał być Chubutisaurus, inny długoszyi dinozaur, żyjący we wczesnej kredzie Ameryki Południowej. Sama Arkharavia być może należy do tytanozauriformów, ale nie jest to przesądzone. Później Godefroit oraz sam Bolotsky stwierdzili, że kręgi pochodzą prawdopodobnie od hadrozauryda.
Cechą charakterystyczną Arkharavia jest umiarkowana heteroceliczność znalezionych kręgów ogonowych.
Środowisko
Jego szczątki zostały odnalezione w obwodzie amurskim, regionie obfitującym w szczątki dinozaurów z okresu kredy, takich jak dinozaury kaczodziobe: lamberozauryny Amurosaurus, Olorotitan i Charonosaurus czy zaurolofiny Kerberosaurus i Wulagasaurus.
Spis gatunków
| Arkharavia | Alifanov i Bolotsky, 2010 | nomen dubium; chimera |
| Arkharavia heterocoelica | Alifanov i Bolotsky, 2010 | nomen dubium; chimera |
Bibliografia
Alifanov V. R. & Bolotsky Y. L. (2010) "Arkharavia heterocoelica gen. et sp. nov., a New Sauropod Dinosaur from the Upper Cretaceous of Far Earstern Russia" Paleontological Journal, 44(1), 84-91
Godefroit, P., Bolotsky, Y.L. & Bolotsky, I.Y. (2012) "Osteology and relationships of Olorotitan arharensis, a hollowcrested hadrosaurid dinosaur from the latest Cretaceous of Far Eastern Russia" Acta Palaeontologica Polonica. doi:10.4202/app.2011.0051
