Barrosasaurus

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Wersja z dnia 18:45, 5 paź 2024 autorstwa Taurovenator (dyskusja | edycje) (Bibliografia)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Marcin Szermański
Korekta: Łukasz Czepiński, Maciej Ziegler, Tomasz Sokołowski, Michał Siedlecki


Barrosasaurus (barrosazaur)
Długość 18 m [1]
Wysokość 4,15 m (w ramionach) [1]
Masa 13,5 t [1]
Dieta roślinożerny
Miejsce Argentyna - Neuquém

(formacja Anacleto)

Czas
252 201 145
66

ok. 83-74,5 Ma
późna kreda (kampan)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Sauropodomorpha

Sauropoda

Eusauropoda

Neosauropoda

Macronaria

Titanosauriformes

Somphospondyli

Titanosauria

Barrosasaurus.png
Rysunek okazu typowego barrosazaura - przedni i tylny kręg grzbietowy. Autor: Skye McDavid. [1]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Barrosasaurus to rodzaj zauropoda należącego do tytanozaurów, żyjący na terenie dzisiejszej północnej Patagonii (środkowa Argentyna) w drugiej połowie epoki późnej kredy.

Lokalizacja odkrycia

Środkowa Argentyna - północna Patagonia, region Sierra Barrosa (38°50'27"S, 68°50'28"W), prowincja Neuquén, formacja Anacleto. Formacja ta charakteryzuje się obecnością grubo i średnioziarnistych piaskowców z lokalnie występującymi otoczakami. Piaskowce te zazwyczaj są warstwowo ukształtowane (ang. sheet-shaped), lecz zdarzają się też o soczewkowym kształcie.

Materiał kopalni lokalizacja odkrycia

Holotyp (MCF-PVPH-447/1-3) zawiera: trzy duże, niekompletne kręgi grzbietowe, z czego jeden przedni (prawdopodobnie trzeci - MCF-PVPH-447/3) i dwa tylne (odpowiednio: siódmy lub ósmy - MCF-PVPH-447/1, oraz dziewiąty lub dziesiąty - MCF-PVPH-447/2). Szczątki te zostały znalezione w tym samym miejscu w regionie Sierra Barrosa (38°50'27"S, 68°50'28"W) na terenie prowincji Neuquén w osadach należących do formacji Anacleto. Ta jednostka skalna charakteryzuje się obecnością grubo i średnioziarnistych piaskowców z lokalnie występującymi otoczakami. Piaskowce te zazwyczaj są warstwowo ukształtowane (ang. sheet-shaped), lecz zdarzają się też o soczewkowym kształcie.

Budowa, paleobiologia i systematyka

Jak większość zauropodów, barrosazaur był długoszyim, czworonożnym roślinożercą, być może podobnym do rapetozaura. Od innych zauropodów odróżniał się detalami w budowie kręgów. Niestety fragmentaryczność szczątków tego dinozaura bardzo utrudnia zrekonstruowanie jego wyglądu oraz pokrewieństw. Obecnie uznawany jest za tytanozaura incertae sedis. Kiedy po raz pierwszy opisano tego dinozaura, media ogłosiły iż dinozaur ten był jednym z najdłuższych zauropodów (oszacowano jego długość na ok. 30 m). Jednakże później Molina-Péreza i Larramendi (2020) w swojej książce ocenili go na 18 m długości, ok. 4 m wysokości w ramionach i 13,5 t masy.

Barrosazaur prawdopodobnie żywił się wysoko położoną roślinnością. Młode i dorastające osobniki musiały wystrzegać się dużych drapieżnych dinozaurów, takich jak aukazaur i aerosteon. Omawiany dinozaur współżył z kilkoma innymi rodzajami zauropodów, np: pitekunzaurem, nekenzaurem, laplatazaurem, czy narambuenatytanem. Paul (2024) sugeruje, że w rzeczywistości barrosazaur mógł być młodocianym lub dorastającym osobnikiem jednego z większych rodzajów tytanozaurów żyjących na terenie formacji Anacleto.

Etymologia

Nazwa rodzajowa Barrosasaurus znaczy "jaszczur z Sierra Barrosa" - miejsca, gdzie został znaleziony. Epitet gatunkowy honoruje Rodolfo Casamiquela'a (1932-2008), za jego wkład w rozwój nauk geologicznych w Argentynie.

Spis gatunków

Barrosasaurus Salgado i Coria, 2009
B. casamiquelai Salgado i Coria, 2009

Bibliografia

Salgado, L. & Coria, R.A. (2009) "Barrosasaurus casamiquelai gen. et sp. nov., a new titanosaur (Dinosauria, Sauropoda) from the Anacleto Formation (Late Cretaceous: early Campanian) of Sierra Barrosa (Neuquén, Argentina)". Zootaxa. 2222: 1–16

Santucci, R.M., Filippi, L.S. (2022). "Last Titans: Titanosaurs from the Campanian–Maastrichtian Age". [W]: A. Otero; J. L. Carballido; D. Pol (red.). "South American Sauropodomorph Dinosaurs". Springer Earth System Sciences. Springer. pp. 341–391. [2]

Paul G.S. (2024) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" (3 edycja) wyd. Princeton University - Princeton i Oxford

references/>

  1. 1,0 1,1 1,2 Molina-Pérez, R., & Larramendi, A. (2020). "Dinosaur Facts and Figures: The Sauropods and Other Sauropodomorphs". Princeton University Press.