Acristavus

Autor:	Kamil Kamiński
Korekta:	Paweł Konarzewski

---

Acristavus (akristawus)
Długość	ok. 8 m
Masa	ok. 3 t
Dieta	roślinożerny
Miejsce	USA - Montana i Utah (formacje Two Medicine - ogniwo Hagans Crossing i Wahweap - ogniwo Reynolds Point)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 81,6-79,8 Ma późna kreda (kampan)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Ornithopoda Iguanodontia Hadrosauridae Euhadrosauria Saurolophinae Brachylophosaurini
Rekonstrukcja Acristavus. Autor: Ddinodan [4]

Wstęp

Acristavus był średniej wielkości hadrozaurydem, żyjącym w późnej kredzie na terenach dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Jego szczątki odkryto w dwóch dość odległych od siebie miejscach – w północnej Montanie i na południu stanu Utah. Tak jak u spokrewnionych z nim dinozaurów z kladu Saurolophinae, jego czaszka była pozbawiona grzebieni charakterystycznych dla lembeozaurynów. Najbliższymi krewnymi Acristavus były Brachylophosaurus i Maiasaura.

Materiał kopalny

Holotyp to okaz MOR 1155 obejmujący: prawie kompletną, częściowo artykułowaną czaszkę, jedenaście kręgów szyjnych, trzy niekompletne kręgi grzbietowe, przedni kręg ogonowy, żebra brzuszne, lewą kość ramienną, lewą kość łokciową, prawą część mostka, lewą kość łonową, większość lewej kończyny tylnej i jeden paliczek prawej. Osobnik ten pochodzi z Montany (formacja Two Medicine).

Materiał przypisany to okaz UMNH VP 16607 (kości łzowe, puszka mózgowa, kręg szyjny). Pochodzi on z Utah (Gates i in., 2011).

Odkrycie, opis i historia badań

Rekonstrukcja czaszki. Autor: Rogelio Reyna [1].

Holotyp odkryto w północnej Montanie w 1999 r. (dolne warstwy formacji Two Medicine). Dokonała tego ekspedycja z Uniwersytetu w Chicago. Materiał przypisany został znaleziony w 2000 r. przez C.R. Nelson w stanie Utah. Acristavus został następnie nazwany i opisany w 2011 r. przez zespół paleontologów pod przewodnictwem Terry’ego Gates’a. W pracach uczestniczył słynny John Horner. Autorzy nazwali nowy klad wewnątrz Saurolophinae – Brachylophosaurini. Oprócz Acristavus należały do niego Brachylophosaurus i Maiasaura. Ten ostatni był w ich analizie taksonem siostrzanym majazaury, a brachylofozaur był bardziej bazalny. Późniejsze badania potwierdziły bliskie pokrewieństwo tych trzech rodzajów, z tym, że w większości z nich Acristavus był taksonem siostrzanym do kladu Brachylophosaurus+Maiasaura (np. Prieto–Márquez, 2013). Obecnie uważa się, że do grupy Brachylophosaurini należą: Acristavus, Brachylophosaurus, Maiasaura, Ornatops i Probrachylophosaurus (McDoland i in., 2021).

Budowa

Zrekonstruowana czaszka Acristavus. Fot. ケラトプスユウタ [2]

Acristavus był względnie dużym zwierzęciem, ale zdecydowanie ustępował rozmiarami największym hadrozaurydom, takim jak Edmontosaurus czy Shantungosaurus. Tak jak jego krewniacy, był roślinożercą, najczęściej poruszającym się czworonożnie, ale mogącym też przyjmować dwunożną postawę. Czaszka była długa i niska, przypominając czaszkę Brachylophosaurus, i nie miała żadnych zdobień na kościach nosowych, często spotykanych wśród przedstawicieli tej grupy dinozaurów. Uzębienie, złożone z charakterystycznych dla hadrozaurydów baterii zębowych przypominało stan obserwowany u majazaury i brachylofozaura, i różniło się od zębów grypozaura. Kość zębowa z przodu była grzbietowo-brzusznie rozszerzona, przez co jej przednia część była wyższa niż tylna. Była to cecha prymitywna, obecna też u Protohadros. Plezjomorficzną budową odznaczała się także kość łonowa. Oprócz tego, od swoich krewniaków Acristavus różnił się m.in. szczegółami budowy kości zaoczodołowej, potylicznej podstawowej (ang. basioccipital) oraz szwów między kością czołową i przedczołową.

Paleoekologia

Dinozaury z formacji Wahweap. Grupa Diabloceratops zażywa kąpiel błotną. Do wędrującego stada Acristavus zbliża się Lythronax. Autor: ABelov2014 [3].

Naturalnym wrogiem omawianego dinozaura mógł być duży tyranozauryd Lythronax, również znaleziony w ogniwe Reynolds Point, jednak pochodził z niższych warstw. Z Acristavus zapewne również koegzystować centrozauryn Diabloceratops. Z wyższych warstw pochodzą lambeozauryn Adelolophus (Gates i in., 2014) i ceratops Machairoceratops. Oprócz dinozaurów żyły tam również m.in. ssaki, żółwie i krokodyle. Zobacz też: Wahweap#Paleośrodowisko.

Etymologia

Nazwa Acristavus pochodzi od łacińskich: A („bez”), crist („grzebień”) i avus („dziadek”), w nawiązaniu do braku grzebieni czaszkowych, typowych dla wielu hadrozaurydów, stosunkowo prymitywnej budowy jego czaszki i pozycji stratygraficznej (jest on starszy od większości krewniaków). Epitet gatunkowy honoruje Gagsa Larsona, właściciela terenu, gdzie odkryto szczątki tego dinozaura.

Spis gatunków

Acristavus	Gates, Horner, Hanna i Nelson, 2011
A. gagslarsoni	Gates, Horner, Hanna i Nelson, 2011

Bibliografia

Beveridge, T. L., Roberts, E. M., Ramezani, J., Titus, A. L., Eaton, J. G., Irmis, R. B., & Sertich, J. J. (2022). "Refined geochronology and revised stratigraphic nomenclature of the Upper Cretaceous Wahweap Formation, Utah, USA and the age of early Campanian vertebrates from southern Laramidia". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 591, 110876. doi:10.1016/j.palaeo.2022.110876

Gates, T. A., Horner, J. R., Hanna, R. R., & Nelson, C. R. (2011). "New unadorned hadrosaurine hadrosaurid (Dinosauria, Ornithopoda) from the Campanian of North America". Journal of Vertebrate Paleontology. 31 (4): 798–811. doi:10.1080/02724634.2011.577854

Gates, T. A., Jinnah, Z., Levitt, C., & Getty, M. A. (2014). "New hadrosaurid specimens from the lower-middle Campanian Wahweap Formation of Utah". W: David A. Eberth; David C. Evans. Hadrosaurs: Proceedings of the International Hadrosaur Symposium. Indiana University Press. pp. 156–173.

Loewen, M. A., Irmis, R. B., Sertich, J. J. W., Currie, P. J., & Sampson, S. D. (2013). "Tyrant Dinosaur Evolution Tracks the Rise and Fall of Late Cretaceous Oceans". PLoSONE 8(11): e79420. doi:10.1371/journal.pone.0079420.

McDonald, A. T., Wolfe, D. G., Freedman Fowler, E. A., & Gates, T. A. (2021). "A new brachylophosaurin (Dinosauria: Hadrosauridae) from the Upper Cretaceous Menefee Formation of New Mexico". PeerJ. 9: e11084. doi:10.7717/peerj.11084

Paul, G.S. (2010). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University.

Prieto-Márquez, A. (2013). "Skeletal morphology of Kritosaurus navajovius (Dinosauria:Hadrosauridae) from the Late Cretaceous of the North American south-west, with an evaluation of the phylogenetic systematics and biogeography of Kritosaurini". Journal of Systematic Palaeontology. doi:10.1080/14772019.2013.770417