Abelichnus

Autor:

Szymon Jagusztyn

---

Abelichnus
Długość	36-52 cm
Szerokość	31-45 cm
Chód	dwunożny
Układ palców	II, III, IV
Prawdopodobny sprawca	abelizauryd/ karcharodontozauryd
Długość sprawcy	ok. 12-13 m
Masa sprawcy	ok. 1-1,5 t
Miejsce	Argentyna - Neuquén (formacja Candeleros)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 97-99 Ma późna kreda (cenoman)
Systematyka ichnologiczna	Dinosauria Theropoda
Trop Abelichnus Autor: Jorge Calvo 12 m Porównanie wielkości Abelichnus i człowieka. Sylwetki: Phylopic.org
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003EPunta de Pescadores, Pic\u00fan Leuf\u00fa, Formacja \u003Ca href=\"/wiki/Candeleros\" title=\"Candeleros\"\u003ECandeleros\u003C/a\u003E\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"Punta de Pescadores, Pic\u00fan Leuf\u00fa, Formacja Candeleros\n","link":"","lat":-39.615277777777777146184234879910945892333984375,"lon":-69.3219444444444405917238327674567699432373046875,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Abelichnus to ichnorodzaj dużego teropoda, który pozostawił ten trop w późnej kredzie na terenie Argentyny.

Odkrycie

Pierwsze tropy zostały odkryte w 1987 roku przez A. Delgado. W 1991 roku wybitny argentyński paleontolog Jorge Calvo opisał te tropy, nadając im nazwę Abelichnus. Do tej pory odkryto 9 tropów, 4 skatalogowane jako MUCPv- 74 wyznaczono jako holotyp, pozostałe 5 jest gorzej zachowanych i oznaczonych jako MUCPv- 148. MUCPv-874, MUCPv-972, MUCPv-1088, MUCPv-1096 to nowsze okazy opisane w 2018. Są one przechowywane w Muzeum Przyrodniczym Narodowego Uniwersytetu Comahue.

Etymologia

Nazwa Abelichnus oznacza trop Abela, co odnosi się do możliwego pochodzenia tropów, jak i honoruje odkrywcę Abelisaurus - prof. Roberto Abela, dyrektora Museo de Cipolleti. Epitet gatunkowy astigarrae wyróżnia Santiago Garragę, odkrywcę miejsca, gdzie znaleziono tropy.

Wygląd i anatomia

Trop Abelichnus jest bardzo szeroki, prawie równie jak długi. Charakteryzują go nabrzmiałe palce, zakończone wyraźnymi pazurami. Odstęp między poszczególnymi stopami to nawet 120 cm. Trop jest trójpalczasty, największy jest środkowy palec III, którego pazur jest lekko wygięty w bok. Pseudopięta jest zaokrąglona i mała. Trop jest symetryczny, co jest charakterystyczne dla tropów szybkobiegających abelizaurydów o długich nogach (Molina-Perez, Larramendi, 2019).

Interpretacja

Trop ten został prawdopodobnie pozostawiony przez abelizauryda. Ekriksinatozaur raczej nie pozostawił tego śladu, aczkolwiek mógł też go pozostawić inny, większy przedstawiciel tej grupy. Mimo cech charakterystycznych dla tropów ceratozaurów, jego tropy przypominają też tropy Megalosauripus i są bardzo podobne do tropów Irenesauripus, pozostawionych przez karcharodontozaurydy (własne). Na dodatek oszacowanie wielkości jest bardzo podobne do wielkości giganotozaura. Z tej samej warstwy co tropy znany jest ząb należący do tego rodzaju. Istnienie dwóch tak wielkich drapieżników (abelizauryd i giganotozaur) jest niezbyt prawdopodobne. Stąd Calvo, 1999 zasugerował, że trop mógł pozostawić karcharodontozauryd.

Spis ichnogatunków

Abelichnus	Calvo, 1991
A. astigarrae	Calvo, 1991

Bibliografia

Calvo, Jorge & Mazzetta, Gerardo. (2004). New findings of dinosaur tracks in the Candeleros Formation (Albian-Cenomanian), Picún Leufú, Neuquén, Argentina. Ameghiniana. 41. 545-554.

Calvo, Jorge Orlando, & Rivera, Cynthia. (2018). Huellas de dinosaurios en la costa oeste del embalse Ezequiel Ramos Mexía y alrededores (Cretácico Superior, Provincia de Neuquén, República Argentina). Boletín de la Sociedad Geológica Mexicana, 70(2), 449-497. [1]

Calvo, JO (1991). Huellas de dinozaurios en la Formación Río Limay (Albiano-Cenomaniano?), Picun Leufú, Provincia de Neuquén, Republica Argentina. (Ornithischia-Saurischia: Sauropoda-Theropoda). Ameghiniana 28(3-4):241-258

Molina-Pérez, R. & Larramendi, A. (2019). "Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes". wyd. Princeton University Press.

Calvo, J. O. (1999).Dinosaurs and other vertebrates of the Lake Ezequiel Ramos Mexía area, Neuquén-Patagonia, Argentina". National Science Museum Monographs. 15: 13–45.