Junornis
| Autor: | Paweł Konarzewski |
| Junornis (junornis) | |
|---|---|
| Miejsce | Chiny - Mongolia Wewnętrzna |
| Czas |
ok. 125,7-120 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
 Okaz typowy Junornis. Źródło: Liu i in., 2017 [2] | |
Wstęp
Junornis to rodzaj ptaka z kladu Enantiornithes żyjącego we wczesniej kredzie na terenie dzisiejszych Chin.
Materiał kopalny
Holotyp (BMNHC-PH 919) to prawie kompletny i artykułowany szkielet znajdujący się na dwóch płytach skalnych wraz z odciskami piór.
Budowa
Junornis był niedużej wielkości ptakiem podobnym do Cathayornis. Miał on spiczasty pysk, a końcówka była lekko zaokrąglona. Na kości przedszczękowej znajdowały się 4 zęby, z czego 2 przednie miały kształt kołka. Lewa kość zębowa zawierała 7 zębów, zaś prawa - 6. Ich morfologia była zbliżona do górnych zębów. Ciekawą cechą wydaje się być długość kości gnykowej. Wynosi ona aż połowę długości czaszki i jest ona dłuższa niż u większości przedstawicieli Enantiornithes. Odcinek szyjny liczył 8-9 kręgów. Wyrostki kolczyste środkowych i tylnych kręgów piersiowych były szerokie i grzbietowo rozszerzone. Synsacrum składało się z 7 kręgów krzyżowych. Widełki miały kształt litery Y, a tworzące je obojczyki zrosły się pod kątem 55 stopni. Kość ramienna była nieco krótsza niż kość łokciowa, zaś jej trzon miał kształt lekko sigmoidalny. Grzebień naramienno-piersiowy był węższy niż trzon kości ramiennej i rozciągał się na około jedną trzecią jej długości. Kość promieniowa była prosta, zaś łokciowa - zbliżona do kształtu prostokąta. Morfologia smukłych kości łonowych oraz ich połączenie z innymi elementami tworzących miednicę wskazują, iż Junornis miał ją szeroką. Kość kulszowa stanowiła ponad połowę długości kości łonowej. Kość udowa mierzyła ok. 83% całkowitej długości kości piszczelowej. Kość śródstopia III była najdłuższym elementem całej stopy.
Opierzenie
Wokół skamieniałości Junornis zachowały się odciski piór. Pióra konturowe pokrywają większą część szkieletu z wyjątkiem skrzydeł i stóp. Otaczające czaszkę pióra mają delikatnie ponad 6 mm długości. Dłuższe pióra pokrywają obszar miednicy mają średnio 8 mm, zaś szyję - 14 mm. Badacze sądzą, iż pióra z końcówki lewego skrzydła mogła zostać sztucznie dorobiona. Pióra konturowe pokrywają również całe tibiotarsus. Ich średnia długość wynosi około 11 mm. Na ogonie znajduje się para sterówek w kształcie litery V o długości 200 mm.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Junornis pochodzi od chińskiego znaku 俊 (Jun) oznaczającego "piękno" oraz zawiera greckie słowo ornis znaczące "ptak". to po grecku ptak. Epitet gatunkowy houi honoruje dr Hou Lianhai.
Spis gatunków
| Junornis | Liu, Chiappe, Serrano, Habib, Zhang i Meng, 2017 |
| J. houi | Liu, Chiappe, Serrano, Habib, Zhang i Meng, 2017 |
Bibliografia
Liu, D., Chiappe, L. M., Serrano, F., Habib, M., Zhang, Y., & Meng, Q. (2017). "Flight aerodynamics in enantiornithines: information from a new Chinese Early Cretaceous bird". PLoS One, 12(10), e0184637. doi:10.1371/journal. pone.0184637
