Magnamanus

Autor:	Dawid Mazurek
Korekta:	Kamil Kamiński

---

Magnamanus (magnamanus)
Długość	9-10 m
Masa	3 t
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Hiszpania, prowincja Soria (formacja Golmayo)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 130 Ma wczesna kreda (późny hoteryw – wczesny barrem)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Cerapoda Ornithopoda Iguanodontia Ankylopollexia Styracosterna
Rekonstrukcja Hypselospinus. Magnamanus mógł być podobny. Autor: Nobu Tamura [1].

Wstęp

Magnamanus to rodzaj ornitopoda z grupy Iguanodontia, żyjącego we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszej Hiszpanii. Opisano tylko jeden gatunek, Magnamanus soriaensis. Dinozaur ten ogólnym pokrojem ciała i wymiarami przypominał swojego sławniejszego krewnego, iguanodona.

Etymologia

Nazwa rodzajowa, z łaciny, oznacza dużą rękę. Epitet gatunkowy odnosi się do hiszpańskiej prowincji Soria.

Materiał kopalny

Holotypem jest niekompletny szkielet, który znaleziono na stanowisku Zorralbo I w osadach formacji Golmayo. Wiek szczątków datuje się na późny hoteryw – wczesny barrem. Stanowisko znajduje się na terenie gminy Golmayo w hiszpańskiej prowincji Soria. Oprócz kości ornitopodów, natrafiono tam też na skamieniałości ankylozaurów, tytanozaurów, allozauroidów, dromeozaurydów, krokodyli i żółwi.

Cechy charakterystyczne

U magnamanusa wyrostek dziobiasty kości zębowej jest przedłużeniem tejże kości w taki sposób, że ostatni zębodół kości zębowej znajduje się jeszcze przed wyrostkiem dziobiastym a nie u jego podstawy. Łopatka jest sześć raz dłuższa niż szeroka w części dalszej, a siedem razy dłuższa niż szeroka w jej najwęższym miejscu. Wyrostek barkowy jest naprzeciwległy guzowatości tylnej. Guzowatość wewnętrzna kości ramieniowej nie leży równo z kłykciem łokciowym, który to z kolei znajduje się pod kłykciem promieniowym. Koniec dalszy kości łokciowej jest szerszy od końca bliższego i ma kształt buławy. Również koniec dalszy kości promieniowej ma taki kształt. Nadgarstek tworzą trzy zestawy kości: 1) kości nadgarstka I, II i III, radiale i intermediale, 2) ulnare i kość nadgarstka IV i 3) kość nadgarstka V. Szerokość nadgarstka wynosi 70% długości dłoni. Wzór palcowy przedstawia się następująco: 1-3-3-2-(3-4). Prosta kość przedłonowa nie rozszerza się w części dalszej, nieobecne są też na niej rowki. U podstawy gałęzi załonowej, otwór zasłoniony jest otwarty i częściowo przykryty środkową, płaską płytką kostną. Wymienione powyżej cechy tworzą unikalną kombinację.

Spis gatunków

Magnamanus	Fuentes Vidarte, Meijide Calvo, Meijide Fuentes i Meijide Fuentes, 2016
M. soriaensis	Fuentes Vidarte, Meijide Calvo, Meijide Fuentes i Meijide Fuentes, 2016

Bibliografia

Fuentes Vidarte, C., Meijide Calvo, M., Meijide Fuentes, F. i Meijide Fuentes, M. (2016). Un nuevo dinosaurio estiracosterno (Ornithopoda: Ankylopollexia) del Cretácico Inferior de España. Spanish Journal of Palaeontology 31 (2): 407–446.