Parascaniornis
| Autor: | Paweł Konarzewski |
| Parascaniornis (paraskaniornis) | |
|---|---|
| Długość | 71 cm [1] |
| Masa | 2,8 kg [1] |
| Dieta | rybożerny |
| Miejsce | Szwecja - Skania
(Basen Kristianstad) |
| Czas |
ok. 80 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
Wstęp
Parascaniornis to ptak z grupy Hesperornithiformes żyjący w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Szwecji. Paraskaniornis może być tym samym zwierzęciem co Baptornis.
Historia i ważność taksonu
Holotyp paraskaniornisa został odkryty w 1908 roku i opisany 25 lat później przez Lambrechta. Badacz nadał nazwę gatunkową jako stensioi, jednak zgodnie z artykułem artykułem 32.5.2.1 Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury Zoologicznej (ICZN) musiała ona zostać zmieniona na stensioei. Howard (1950) stwierdził, że Parascaniornis jest przedstawicielem grupy Phoenicopteriformes (flamingowe), jednak później został sklasyfikowany jako hesperornitiform. W 2005 roku Rees i Lindgren dokonali rewizji holotypu Parascaniornis. Zdaniem naukowców okaz typowy bohatera opisu wykazuje podobieństwa w budowie do Baptornis advenus oraz niezidentyfikowanego okazu z Kanady (RSM P2306.2). Badacze stwierdzili, że Parascaniornis jest niediagnostyczny i jest nieokreślonym gatunkiem baptornisa. Ford (online, 2005) zauważył, że nie można uznać sklasyfikować Parascaniornis jako Baptornis sp., gdyż ma własną nazwę gatunkową. W takim wypadku powinna powstać nowa kombinacja Baptornis stensioei, jednakże nigdy nie pojawiła się ona w literaturze. Według Mortimera (online) kręg szwedzki ptak jest zarówno podobny do Baptornis jak i Judinornis, dlatego powinien być uznany za odrębny rodzaj.
Materiał kopalny
Holotypem jest kręg grzbietowy o numerze katalogowym MGUH 1908.214. Do Parascaniornis może należeć również niekompletny tarsometatarsus (RM PZ R1261).
Spis gatunków
| Parascaniornis | Lambrecht, 1933 | nomen dubium / ?= Baptornis |
| P. stensioei | Lambrecht, 1933 | nomen dubium |
Bibliografia
Mortimer, M. (online) [1]
Rees, J., & Lindgren, J. (2005). "Aquatic birds from the Upper Cretaceous (Lower Campanian) of Sweden and the biology and distribution of hesperornithiforms". Palaeontology, 48(6), 1321-1329. doi:10.1111/j.1475-4983.2005.00507.x
- ↑ Skocz do: 1,0 1,1 Molina-Pérez, R. & Larramendi, A. (2019). "Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes". wyd. Princeton University Press.
