Emiliasaura

Autor:

Michał Siedlecki

---

Emiliasaura (Emiliazaura)
Długość	ok. 5 m
Wysokość	ok. 1 m (w biodrach)
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Argentyna - Neuquén (formacja Mulichinco - dolny poziom górnej 1/3 formacji)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 139,8 - 132,6 Ma wczesna kreda (walanżyn)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Genasauria Neornithischia Ornithopoda Iguanodontia Rhabdodontomorpha
Rekonstrukcja przyżyciowa. Autor: Ddinodan. [1]

Wstęp

Emiliasaura to rodzaj średniej wielkości ornitopoda z grupy iguanodontów żyjącego na terenie dzisiejszej Argentyny w pierwszej połowie epoki wczesnej kredy. Jest jednym z najstarszych nazwanych iguanodontów (i ornitopodów) znalezionym na terenie Ameryki Południowej.

Etymologia

Nazwa rodzajowa oznacza "jaszczur Emilii" i upamiętnia Emilię "Babcię" Ondettię de Fix, założycielkę pierwszego muzeum w Las Lajas i pionierkę badań nad historią lokalną tego regionu. Epitet gatunkowy honoruje natomiast Carlosa Alessandri, który w 2009 roku odkrył pierwsze kości omawianego taksonu.

Materiał kopalny

Holotyp (MLL-Pv-001) to częściowy szkielet pozaczaszkowy, który tworzą bliższy koniec lewej łopatki, niekompletna lewa kość krucza, lewa k. ramienna oraz kompletna prawa kończyna tylna.

Paratyp (MLL-Pv-006) to inny częściowy szkielet pozaczaszkowy składający się z kręgów: trzech przednich krzyżowych oraz przednich ogonowych, łuków hemalnych, skostniałych ścięgien, prawie kompletnej prawej k. biodrowej, niekompletnej lewej k. biodrowej, niekompletnej prawej k. łonowej, fragmentów prawdopodobnej lewej k. kulszowej, niekompletnych prawych kości: k. udowej, k. piszczelowej, k. strzałkowej i stopy, kompletnych prawych kości: k. piszczelowej, k. strzałkowej, i stopy ze stowarzyszonymi paliczkami kończyny tylnej, w tym z trzema paliczkami pazurów.

Materiał przypisany to izolowany środkowy kręg grzbietowy (MLL-Pv-023).

Analiza histologiczna wskazuje, że przynajmniej okaz typowy i paratyp należały do osobników młodocianych. Wszystkie wspomniane okazy pochodzą z dolnej części górnej jednej trzeciej części formacji Mulichinco (walanżyn).

Budowa i systematyka

Emiliazaura była średniej wielkości iguanodontem zapewne przypominającym nieco występujące wiele milionów lat później tenontozaura oraz iani. Od innych ornitopodów różniła się szczegółami w budowie kręgów oraz kości kończyn tylnych. Analiza filogenetyczna umieściła ją jako najbardziej bazalną przedstawicielką grupy Rhabdodontomorpha.

Paleoekologia

Emiliazaura była średniej wielkości roślinożercą prawdopodobnie żerującym na niskiej roślinności. Innymi roślinożercami żyjącymi razem z omawianym rodzajem były duże zauropody z grupy diplodokoidów: nienazwanym diplodocydem oraz dikreozaurydem pilmatueją. Emiliasaura musiała wystrzegać się zaś lahaswenatora, jednego z najstarszych karcharodontozaurydów żyjących na terenie dzisiejszej Ameryki Południowej.

Spis gatunków

Emiliasaura	Coria, Cerda, Escaso, Baiano, Bellardini, Braun, Coria, Gutierrez, Pino, Windholz, Currie i Ortega, 2024
E. alessandrii	Coria, Cerda, Escaso, Baiano, Bellardini, Braun, Coria, Gutierrez, Pino, Windholz, Currie i Ortega, 2024

Bibliografia

Coria, R.A., Cerda, A.A., Escaso, F., Baiano, M.A., Bellardini, F., Braun, A., Coria, L.M., Gutierrez, J.M., Pino, D., Windholz, G.J., Currie, P.J., Ortega, F. (2024). "First Valanginian (Early Cretaceous) ornithopod (Dinosauria, Ornithischia) from Patagonia". Cretaceous Research. 106027.[2]