Holbotia: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m (→Historia odkryć i systematyka) |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
[[Holotyp]] (PIN 3147-200) to niekompletne czaszka, żuchwy oraz szkielet pozaczaszkowy, składający się z łuku nerwowego kręgu szyjnego, 1 lub 2 fragmenty kręgu grzbietowego, trzon ostatniego kręgu grzbietowego, częściowe żebra grzbietowe, częściowe ''[[synsacrum]]'', niekompletny kręg ogonowy, obojczyk, elementy mostka, 4 żebra mostkowe, ? paliczki palca dłoni II-1 i II-2 (częściowy) (uznane przez Zełenkow i Averianowa (2015) za kości śródręcza), fragmentaryczne kości biodrowe, fragment k. łonowej, fragmentaryczne k. kulszowa i k. udowa, k. piszczelowa, k. skokowa, k. piętowa, dalsza część k. stępu, k. śródstopia II, liczne paliczki, pazury i pokrywy pazurów palców stopy. Znane są również odciski piór tego ptaka. Okaz należał do osobnika dorastającego. | [[Holotyp]] (PIN 3147-200) to niekompletne czaszka, żuchwy oraz szkielet pozaczaszkowy, składający się z łuku nerwowego kręgu szyjnego, 1 lub 2 fragmenty kręgu grzbietowego, trzon ostatniego kręgu grzbietowego, częściowe żebra grzbietowe, częściowe ''[[synsacrum]]'', niekompletny kręg ogonowy, obojczyk, elementy mostka, 4 żebra mostkowe, ? paliczki palca dłoni II-1 i II-2 (częściowy) (uznane przez Zełenkow i Averianowa (2015) za kości śródręcza), fragmentaryczne kości biodrowe, fragment k. łonowej, fragmentaryczne k. kulszowa i k. udowa, k. piszczelowa, k. skokowa, k. piętowa, dalsza część k. stępu, k. śródstopia II, liczne paliczki, pazury i pokrywy pazurów palców stopy. Znane są również odciski piór tego ptaka. Okaz należał do osobnika dorastającego. | ||
| − | ==Historia odkryć i systematyka== | + | ==Historia odkryć, budowa i systematyka== |
Szczątki holbotii zostały znalezione w 1977 roku. Jewgienij Kuroczkin uznał je wstępnie za szczątki pterozaura w 1979 roku. w 1982 roku nadał im nazwę "Holbotia ponomarenko", ale nigdy jej formalnie nie opisał, a nieformalnie opublikował 9 lat później (jako podpis do zdjęcia). W 1993 roku zrewidował swoją opinię i uznał holbotię za mezozoicznego ptaka, podobnie jak Unwin (pierwszy użył nazwy gatunkowej w głównym tekście publikacji), który uznał ją za bliskiego krewnego [[Ambiortus|ambiortusa]] (obecnie hipoteza ta okazała się błędna). Kuroczkin następnie uznał holbotię za enantiornisa, jednakże użył w swej publikacji nazwy "Kholbotiaka" (nie jest to nowa nazwa, lecz tłumaczenie nazwy z cyrylicy). Pełny opis holbotii został sporządzony przez Nikitę Zełenkow i Aleksandra Awerianowa w 2015 roku. W analizie filogenetycznej holbotia okazała się najbliższym krewniakiem [[Neuquenornis|nekenornisa]], [[Concornis |konkornisa]] oraz [[Qiliania|kwilanii]]. | Szczątki holbotii zostały znalezione w 1977 roku. Jewgienij Kuroczkin uznał je wstępnie za szczątki pterozaura w 1979 roku. w 1982 roku nadał im nazwę "Holbotia ponomarenko", ale nigdy jej formalnie nie opisał, a nieformalnie opublikował 9 lat później (jako podpis do zdjęcia). W 1993 roku zrewidował swoją opinię i uznał holbotię za mezozoicznego ptaka, podobnie jak Unwin (pierwszy użył nazwy gatunkowej w głównym tekście publikacji), który uznał ją za bliskiego krewnego [[Ambiortus|ambiortusa]] (obecnie hipoteza ta okazała się błędna). Kuroczkin następnie uznał holbotię za enantiornisa, jednakże użył w swej publikacji nazwy "Kholbotiaka" (nie jest to nowa nazwa, lecz tłumaczenie nazwy z cyrylicy). Pełny opis holbotii został sporządzony przez Nikitę Zełenkow i Aleksandra Awerianowa w 2015 roku. W analizie filogenetycznej holbotia okazała się najbliższym krewniakiem [[Neuquenornis|nekenornisa]], [[Concornis |konkornisa]] oraz [[Qiliania|kwilanii]]. | ||
| + | Holbotia była prawdopodobnie podobna do innych enantiornitów. Jej szyja miała zwiększoną mobilność co prawdopodobnie związane jest z obecnością specjalnego mechanizmu przełykania pokarmu przy nieruchomej czaszce, obecny u dzisiejszych strusiokształtnych (Zelenkov, 2017). | ||
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
Wersja z 14:32, 20 cze 2024
| Autor: | Michał Siedlecki |
| Holbotia | |
|---|---|
| Długość | 13,5 cm [1] |
| Wysokość | 5,9 cm (w biodrach) [1] |
| Masa | 31 g [1] |
| Dieta | ?owadożerny |
| Miejsce | Mongolia - prowincja Bajanchongor |
| Czas |
ok. 132,9-125 Ma |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja Iberomesornis. Holbotia mogła wyglądać podobnie. Autor: Durbed [1] | |
Wstęp
Holbotia to niewielki awial z grupy enantiornitów żyjący na terenie dzisiejszej Mongolii w pierwszej połowie epoki wczesnej kredy. Na moment formalnego opisu czekał aż 33 lata.
Etymologia
Nazwa rodzajowa odnosi się do stanowiska Kholbotu-Gol należącego do wczesnokredowej formacji Andaikhudag, w której pokładach znaleziono szczątki tego ptaka. Epitet gatunkowy upamiętnia najpewniej jakiegoś paleontologa o nazwisku Ponomarenko.
Materiał kopalny
Holotyp (PIN 3147-200) to niekompletne czaszka, żuchwy oraz szkielet pozaczaszkowy, składający się z łuku nerwowego kręgu szyjnego, 1 lub 2 fragmenty kręgu grzbietowego, trzon ostatniego kręgu grzbietowego, częściowe żebra grzbietowe, częściowe synsacrum, niekompletny kręg ogonowy, obojczyk, elementy mostka, 4 żebra mostkowe, ? paliczki palca dłoni II-1 i II-2 (częściowy) (uznane przez Zełenkow i Averianowa (2015) za kości śródręcza), fragmentaryczne kości biodrowe, fragment k. łonowej, fragmentaryczne k. kulszowa i k. udowa, k. piszczelowa, k. skokowa, k. piętowa, dalsza część k. stępu, k. śródstopia II, liczne paliczki, pazury i pokrywy pazurów palców stopy. Znane są również odciski piór tego ptaka. Okaz należał do osobnika dorastającego.
Historia odkryć, budowa i systematyka
Szczątki holbotii zostały znalezione w 1977 roku. Jewgienij Kuroczkin uznał je wstępnie za szczątki pterozaura w 1979 roku. w 1982 roku nadał im nazwę "Holbotia ponomarenko", ale nigdy jej formalnie nie opisał, a nieformalnie opublikował 9 lat później (jako podpis do zdjęcia). W 1993 roku zrewidował swoją opinię i uznał holbotię za mezozoicznego ptaka, podobnie jak Unwin (pierwszy użył nazwy gatunkowej w głównym tekście publikacji), który uznał ją za bliskiego krewnego ambiortusa (obecnie hipoteza ta okazała się błędna). Kuroczkin następnie uznał holbotię za enantiornisa, jednakże użył w swej publikacji nazwy "Kholbotiaka" (nie jest to nowa nazwa, lecz tłumaczenie nazwy z cyrylicy). Pełny opis holbotii został sporządzony przez Nikitę Zełenkow i Aleksandra Awerianowa w 2015 roku. W analizie filogenetycznej holbotia okazała się najbliższym krewniakiem nekenornisa, konkornisa oraz kwilanii. Holbotia była prawdopodobnie podobna do innych enantiornitów. Jej szyja miała zwiększoną mobilność co prawdopodobnie związane jest z obecnością specjalnego mechanizmu przełykania pokarmu przy nieruchomej czaszce, obecny u dzisiejszych strusiokształtnych (Zelenkov, 2017).
Spis gatunków
| Holbotia | Zelenkov i Averianov, 2015 | |
| = "Holbotia" | Kurochkin, 1982 vide Kurochkin, 1991 | nomen nudum |
| = "Kholbotiaka" | Kurochkin, 1994 | nomen nudum |
| H. ponomarenkoi | Zelenkov i Averianov, 2015 | |
| = "Holbotia ponomarenkoi" | Kurochkin, 1982 vide Kurochkin, 1991 | nomen nudum |
Bibliografia
Mortimer, M. (online) [2]
Zelenkov, D. i Averianov, A. (2015). "A historical specimen of enantiornithine bird from the Early Cretaceous of Mongolia representing a new taxon with a specialized neck morphology". Journal of Systematic Palaeontology [DOI:10.1080/14772019.2015.1051146]
![[1]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Iberomesornis_romerali_by_durbed.jpg){kind=link}