Andesaurus: Różnice pomiędzy wersjami
m (-ryc.) |
m |
||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
| colspan=2 | | | colspan=2 | | ||
<display_points type="terrain" zoom=4> | <display_points type="terrain" zoom=4> | ||
| − | Villa El Chocón, Neuquén, Argentina | + | Villa El Chocón, Neuquén, Argentina~formacja [[Sao Khua]], Phu Wiang, prowincja Khon Kaen, [[Tajlandia]]~<small>''[[Phuwiangosaurus]] sirindhornae'' - '''SM PW1-0001 do SM PW1-0022''' ([[holotyp]]) oraz '''SM PW1-23 i SM PW1-24''' ([[topotyp]]).<br> |
</display_points> | </display_points> | ||
|} | |} | ||
Wersja z 16:17, 6 lis 2018
| Autor: | Korekta: |
| Marcin Szermański |
| Andesaurus (andezaur) | |
|---|---|
| Długość: | 15-20 (30??) m |
| Masa: | 7-25 (ok. 73??) t |
| Miejsce występowania: | Argentyna – prowincja Neuquén
(dolne warstwy formacji Candeleros |
| Czas występowania | przełom wczesnej i późnej kredy |
| Systematyka | Dinosauria |
Autor: Zach Armstrong. Rekonstrukcja bazowana na holotypie opisanym w Calvo i Bonaparte (1991) i zrewidowanym w Mannion i Calvo (2011). [1] | |
| Mapa znalezisk: | |
|
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Andesaurus delgadoi to gatunek południowo-amerykańskiego tytanozaura z przełomu wczesnej i późnej kredy. Jego skamieniałości odkryto w zachodniej Argentynie niedaleko miasta Villa El Chocón i opisano na początku ostatniej dekady XX wieku. Być może padał ofiarą ogromnego Giganotosaurus.
Materiał kopalny
Holotyp MUCPv-132 to niekompletny częściowo artykulowany szkielet, na którego składają się: 4 tylne kręgi grzbietowe, żebra, 2 kręgi krzyżowe, 25 kręgów ogonowych, szewrony, prawa kość ramienna, prawa kość śródręcza I i lewa kość śródręcza V, lewa kość łonowa, kości kulszowe oraz lewa kość udowa.
Budowa
Prócz autapomorfii wymienionych w diagnozie andezaur charakteryzuje się unikalną kombinacją cech, ma także cechy powszechne u tytanozaurów - wykazuje m.in. obecność laminarnych (laminar) i wydłużonych tylnie wyrostków kolczystych środkowych kręgów ogonowych. Jest to cecha spotykana także u innych tytanozaurów, takich jak: Epachthosaurus, Malawisaurus i Mendozasaurus oraz bardziej zaawansowanego kladu Narambuenatitan+Epachthosaurus+Nemegtosauridae+Saltasauridae (Fillippi i in., 2011).
Diagnoza
| Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych. |
Jak piszą Mannion i Calvo (2011) jest to ważny takson, który można zdiagnozować pięcioma autapomorfiami:
1. wysokość wyrostka kolczystego tylnego kręgu grzbietowego wyższa ponad dwukrotnie od wysokości trzonu kręgu (autapomorfia wśród Macronaria),
2. trzony przednio-środkowych kręgów ogonowych o kształcie kwadratowym w widoku bocznym,
3. przedniotylno wydłużone eliptyczne zagłębienie (ang. fossa) obecne na przedniej połowie bocznej powierzchni trzonów środkowo-tylnych kręgów ogonowych, blisko gónej krawędzi,
4. grzbiet wzdłuż trzonu brzusznej powierzchni kości śródręcza I, bliski krawędzi brzusznośrodkowej,
5. okazały brzusznośrodkowy grzbiet biegnący wzdłuż dystalnej połowy kości śródręcza V.
Wymiary
Nie jest pewne, jak duży był andezaur. Pierwsze szacunki oscylowały wokół 35 metrów długości, a więc porównywalnie z bardziej znanymi i później opisanymi Argentinosaurus i Puertasaurus. Paleoartysta Nima Sassani bazując na holotypie dawał mu 30 metrów długości, zmniejszając go później do 20 m. Na podstawie szacowań masy argentynozaura przez Mazzettę i in. (2004) tytanozaur takiej wielkości mógł ważyć ok. 73 tony. Na znacznie mniej szacują go Gregory Paul i Thomas Holtz, dając mu odpowiednio 15 metrów długości i 7 ton oraz 18 metrów i ok. 10 ton ("masa dwóch słoni").
Systematyka
Andesaurus należał do bazalnych tytanozaurów, będąc jednym z najbardziej bazalnym ich przedstawicielem (D'Emic, 2012). Utworzono dla niego nowe grupy systematyczne: Andesauridea, Andesauridae i Andesaurinae. Obecnie Mannion i Calvo (2011) zalecają, by z nich nie korzystać póki nie uporządkuje się klasyfikacji i wzajemnych powiązań między poszczególnymi tytanozaurami, które często są dość niejasne.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Andesaurus znaczy "jaszczur z And" – najwyższych gór nie tylko Ameryki Południowej, ale i całej Zachodniej Półkuli. Epitet gatunkowy delgadoi honoruje paleontologa Alejandro Delgado, który odkrył jego skamieniałe szczątki.
Spis gatunków
| Andesaurus | Calvo i Bonaparte, 1991 |
|---|---|
| A. delgadoi | Calvo i Bonaparte, 1991 |
Bibliografia
Źródła naukowe:
D'Emic, M. (2012) "The early evolution of titanosauriform sauropod dinosaurs" Zoological Journal of the Linnean Society, 166, 624-671. doi:10.1111/j.1096-3642.2012.00853.x
Filippi, L.S., García, R.A. & Garrido, A.C. (2011) A new titanosaur sauropod dinosaur from the Upper Cretaceous of North Patagonia, Argentina. "Acta Palaeontologica Polonica", 56 (3), 505-520
Mannion, P.D. & Calvo J.O. (2011) Anatomy of the basal titanosaur (Dinosauria, Sauropoda) Andesaurus delgadoi from the mid-Cretaceous (Albian–early Cenomanian) Río Limay Formation, Neuquén Province, Argentina: implications for titanosaur systematics. Zoological Journal of the Linnean Society, Volume 163, Issue 1, p. 155–181. doi:10.1111/j.1096-3642.2011.00699.x
Mazzetta, G. V.,Christiansen, P. & Fariña, R.A. (2004). "Giants and Bizarres: Body Size of Some Southern South American Cretaceous Dinosaurs" Historical Biology 65 (2-4): p. 1–13
Upchurch, P., Barrett, P.M., Dodson, P. (2004) Sauropoda. [w:] David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): "The Dinosauria". Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press
Inne:
Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information" [2]
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide To Dinosaurs"
