Stellasaurus: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|miejsce = [[USA]] - Montana | |miejsce = [[USA]] - Montana | ||
<small>([[formacja]] [[Two Medicine]])</small> | <small>([[formacja]] [[Two Medicine]])</small> | ||
| − | |czas = {{Występowanie| | + | |czas = {{Występowanie|78.2|75.3}} |
| − | ok. 75, | + | ok. 78,2-75,3 [[Ma]] <ref>Loewen, M. A., Sertich, J. J. W., Sampson, S., O’Connor, J. K., Carpenter, S., Sisson, B., Øhlenschlæger, A., Farke, A. A., Makovicky, P. J., Longrich, N. & Evans, D. C. (2024). "''Lokiceratops rangiformis'' gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs". PeerJ 12:e17224 [[doi:10.7717/peerj.17224]]</ref><br> |
<small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> | <small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> | ||
|systematyka = | |systematyka = | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
? [[Pachyrhinosaurini]] | ? [[Pachyrhinosaurini]] | ||
| − | |grafika = Stellasaurus | + | |grafika = Stellasaurus ancellae.jpg |
| − | |podpis = | + | |podpis = Rekonstrukcja głowy ''Stellasaurus''. Autor: [[Jakub Kowalski]] |
|PorównanieGrupa = | |PorównanieGrupa = | ||
|PorównanieDługość = | |PorównanieDługość = | ||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
==Budowa== | ==Budowa== | ||
| − | [[Plik:Stellasaurus | + | [[Plik:Stellasaurus parietal.jpg|thumb|Kości ciemieniowe stellazaura. Źródło: Wilson i in., 2020. [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Stellasaurus_parietal.jpg]]] |
''Stellasaurus'' przypominał wyglądem inne centrozauryny, będąc masywnym, czworonożnym roślinożercą o głowie najeżonej rogami. Wykazywał on budowę pośrednią między nieco wcześniejszym od niego ''[[Styracosaurus]] albertensis'' a późniejszym ''[[Einiosaurus]] procurvicornsis''. ''Stellasaurus'' miał długi, podniesiony i zakrzywiony róg nosowy oraz zredukowaną ornamentację nadoczodołową, czym przypominał styrakozaura. Z kolei do einiozaura zbliżała go budowa kości ciemieniowych, z wydłużonymi na kształt rogów wyrostkami P3 i częściowo wydłużonymi P4 oraz krótkimi P5-P7. Wyrostek P4 ma długość pośrednią między ''[[Styracosaurus]] albertensis'' a ''[[Einiosaurus]]''. Wg autorów opisu, budowa stellazaura i następstwo czasowe wskazuje, że mógł on być potomkiem styrakozaura i przodkiem einiozaura. | ''Stellasaurus'' przypominał wyglądem inne centrozauryny, będąc masywnym, czworonożnym roślinożercą o głowie najeżonej rogami. Wykazywał on budowę pośrednią między nieco wcześniejszym od niego ''[[Styracosaurus]] albertensis'' a późniejszym ''[[Einiosaurus]] procurvicornsis''. ''Stellasaurus'' miał długi, podniesiony i zakrzywiony róg nosowy oraz zredukowaną ornamentację nadoczodołową, czym przypominał styrakozaura. Z kolei do einiozaura zbliżała go budowa kości ciemieniowych, z wydłużonymi na kształt rogów wyrostkami P3 i częściowo wydłużonymi P4 oraz krótkimi P5-P7. Wyrostek P4 ma długość pośrednią między ''[[Styracosaurus]] albertensis'' a ''[[Einiosaurus]]''. Wg autorów opisu, budowa stellazaura i następstwo czasowe wskazuje, że mógł on być potomkiem styrakozaura i przodkiem einiozaura. | ||
==Systematyka== | ==Systematyka== | ||
| − | Według analizy przeprowadzonej przez Wilsona i in. (2020) ''Stellasaurus'' jest najbardziej [[bazalny|bazalnym]] przedstawicielem [[Pachyrhinosaurini]] | + | Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Wilsona i in. (2020) ''Stellasaurus'' jest najbardziej [[bazalny|bazalnym]] przedstawicielem [[Pachyrhinosaurini]], jednakże obecnie jego pozycja systematyczna w obrębie Eucentrosaura jest niepewna. Zobacz więcej: [[Ceratopsoidea#Kladogramy skupiające się na przedstawicielach Centrosaurinae]]. |
==Spis gatunków== | ==Spis gatunków== | ||
| Linia 64: | Linia 64: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | <small> | + | <small> |
| − | |||
Wilson, J.P., Ryan, M.J. & Evans, D.C. (2020). "A new, transitional centrosaurine ceratopsid from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana and the evolution of the 'Styracosaurus-line' dinosaurs". Royal Society Open Publishing. 7 (4). [[doi:10.1098/rsos.200284]] | Wilson, J.P., Ryan, M.J. & Evans, D.C. (2020). "A new, transitional centrosaurine ceratopsid from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana and the evolution of the 'Styracosaurus-line' dinosaurs". Royal Society Open Publishing. 7 (4). [[doi:10.1098/rsos.200284]] | ||
<references/></small> | <references/></small> | ||
Wersja z 20:32, 16 lip 2024
| Autor: | Kamil Kamiński |
| Korekta: | Paweł Konarzewski |
| Stellasaurus (stellazaur) | |
|---|---|
| Dieta | roślinożerny |
| Miejsce | USA - Montana |
| Czas |
ok. 78,2-75,3 Ma [1] |
| Systematyka | Dinosauria |
 Rekonstrukcja głowy Stellasaurus. Autor: Jakub Kowalski | |
| Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
| |
Wstęp
Stellasaurus to rodzaj ceratopsa z kladu Centrosaurinae, żyjącego w późnej kredzie na terenie Ameryki Północnej. Dawniej jego szczątki przypisywano do Rubeosaurus (obecnie gatunek styrakozaura). W 2020 r. Wilson i współpracownicy wydzielili je do nowego rodzaju.
Etymologia
Nazwa Stellasaurus znaczy „gwiezdny jaszczur” i pochodzi od łacińskiego stella („gwiazda”) oraz greckiego sauros („gad”, „jaszczur”). Nawiązuje ona do ornamentacji czaszki, przypominającej gwiazdę. Jest to także hołd dla piosenki „Starman” Davida Bowie. Epitet gatunkowy honoruje Carrie Ancell – paleontolog i preparator skamieniałości z Museum of the Rokies.
Materiał kopalny
Holotyp (MOR 492) to niekompletna czaszka należąca do dorosłego osobnika zawierająca częściową lewą kość przedszczękową, współkostniałą lewą i prawą kość nosową z rogiem, częściową lewą kość zaoczodołową z rogiem oraz prawie kompletną lewą kość ciemieniową z dwoma kolcami. Obecnie znajduje się ona w Museum of the Rockies w Montanie.
Budowa
Stellasaurus przypominał wyglądem inne centrozauryny, będąc masywnym, czworonożnym roślinożercą o głowie najeżonej rogami. Wykazywał on budowę pośrednią między nieco wcześniejszym od niego Styracosaurus albertensis a późniejszym Einiosaurus procurvicornsis. Stellasaurus miał długi, podniesiony i zakrzywiony róg nosowy oraz zredukowaną ornamentację nadoczodołową, czym przypominał styrakozaura. Z kolei do einiozaura zbliżała go budowa kości ciemieniowych, z wydłużonymi na kształt rogów wyrostkami P3 i częściowo wydłużonymi P4 oraz krótkimi P5-P7. Wyrostek P4 ma długość pośrednią między Styracosaurus albertensis a Einiosaurus. Wg autorów opisu, budowa stellazaura i następstwo czasowe wskazuje, że mógł on być potomkiem styrakozaura i przodkiem einiozaura.
Systematyka
Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Wilsona i in. (2020) Stellasaurus jest najbardziej bazalnym przedstawicielem Pachyrhinosaurini, jednakże obecnie jego pozycja systematyczna w obrębie Eucentrosaura jest niepewna. Zobacz więcej: Ceratopsoidea#Kladogramy skupiające się na przedstawicielach Centrosaurinae.
Spis gatunków
| Stellasaurus | Wilson, Ryan i Evans, 2020 |
| S. ancellae | Wilson, Ryan i Evans, 2020 |
Bibliografia
Wilson, J.P., Ryan, M.J. & Evans, D.C. (2020). "A new, transitional centrosaurine ceratopsid from the Upper Cretaceous Two Medicine Formation of Montana and the evolution of the 'Styracosaurus-line' dinosaurs". Royal Society Open Publishing. 7 (4). doi:10.1098/rsos.200284
- ↑ Loewen, M. A., Sertich, J. J. W., Sampson, S., O’Connor, J. K., Carpenter, S., Sisson, B., Øhlenschlæger, A., Farke, A. A., Makovicky, P. J., Longrich, N. & Evans, D. C. (2024). "Lokiceratops rangiformis gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs". PeerJ 12:e17224 doi:10.7717/peerj.17224
![[1]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Stellasaurus_parietal.jpg){kind=link}