Ignavusaurus

Do sprawdzenia (m.in. ważność).

Autor:	Korekta:
Marcin Szermański	Maciej Ziegler Tomasz Singer Jakub Starzyński Kamil Kamiński

---

Ignavusaurus (ignawuzaur)
Długość:	? m
Masa:	? t
Miejsce występowania:	Lesotho (górna? formacja Elliot ?= górne warstwy formacji Elliot)
Czas występowania	199,6-196,5 / 193,2-189,6 Ma wczesna jura (hettang i/lub późny synemur)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Plateosauria Massopoda Massospondylidae
Holotyp BM HR 20. [1]

Wstęp

Niezauropodowy zauropodomorf z wczesnej jury. Został odnaleziony w górnych pokładach (górnej?) formacji Elliot, która najczęściej jest przypisywana hettangowi – najniższemu piętru okresu jurajskiego. Jednak Norman i in. (2011) sugerują inny wiek szczątków - późny synemur.

Rodzaj ten wraz z typowym gatunkiem I. rachelis został opisany w 2010 roku przez Knolla. Odkrycie ignawuzaura zwiększa bioróżnorodność fauny górnych partii (górnej?) formacji Elliot. Znalezisko dobrze zachowanych szczątków miało miejsce w południowej Afryce, w państwie-enklawie Lesotho (Ha Ralekoala).

Materiał kopalny

Holotyp o numerze katalogowym BM HR 20 to niekompletny, artykułowany szkielet. Okaz ten jest tymczasowo przechowywany w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Zostanie on oddany Lesotho, gdy zostanie wybudowane Muzeum Narodowe w Maseru, stolicy tego małego kraju.

Materiał przypisany to okaz NHMUK PV R37375 (fragmenty kilku kręgów szyjnych i grzbietowych).

Pozycja systematyczna

Pierwsza analiza kladystyczna sugerowała, iż jest bardziej zaawansowany od innych bazalnych przedstawicieli Sauropodomorpha, Pantydraco i Thecodontosaurus, lecz bardziej prymitywny od Efraasia. Ignavusaurus charakteryzuje się wieloma synapomorfiami (cechami zaawansowanymi) znanych u taksonów mniej bazalnych od Pantydraco i Thecodontosaurus, za to ma więcej plezjomorfii (cech dziedziczonych po prymitywniejszych przodkach) niż Efraasia. Natomiast Apaldetti i in. (2011) umieszczają go w obrębie bazalnych Massopoda, jako takson siostrzany w stosunku do Sarahsaurus.

Taksonomia

Ignawuzaur może okazać się młodszym synonimem Massospondylus. Yates i in. (2011) sugerują, że ignawuzaur to kolejny osobnik gatunku M. carinatus lub M. kaalae. Bodenham i Barrett (2020) postulują odrębność ignawuzaura i wskazują na liczne różnice między nim a massospondylem.

Etymologia

Ignavusaurus to zbitek dwu słów: łacińskiego ignavus (tchórz) i greckiego sauros (jaszczur/jaszczurka), zatem nazwę te można przetłumaczyć jako "tchórzliwy jaszczur". Została ona zainspirowana nazwą miejsca, gdzie został odnaleziony holotyp - Ha Ralekoala, co oznacza "miejsce ojca tchórza". Epitet gatunkowy rachelis honoruje paleontolog Raquel López-Antoñanzas z Muzeum Historii Naturalnej w Madrycie – imię Raquel zostało zastąpione jej łacińskim odpowiednikiem Rachel.

Spis gatunków

Ignavusaurus	Knoll, 2010	?= Massospondylus	Owen, 1854
I. rachelis	Knoll, 2010	?= Massospondylus carinatus / ?= Massospondylus kaalae

Bibliografia

Apaldetti, Cecilia; Ricardo N. Martinez; Oscar A. Alcober & Diego Pol (2011). "A New Basal Sauropodomorph (Dinosauria: Saurischia) from Quebrada del Barro Formation (Marayes-El Carrizal Basin), Northwestern Argentina". PLoS ONE 6 (11): e26964. doi:10.1371/journal.pone.0026964.

Bodenham, E.H. & Barrett, P.M. (2020). "A new specimen of the sauropodomorph dinosaur Ignavusaurus rachelis from the Early Jurassic of Lesotho." Palaeontologia Africana 54: 48-55 [2].

Norman, D.B., Crompton, A.W., Butler, R.J., Porro, L.B. & Charig, A.J. (2011) "The Lower Jurassic ornithischian dinosaur Heterodontosaurus tucki Crompton & Charig, 1962: cranial anatomy, functional morphology, taxonomy, and relationships" Zoological Journal of the Linnean Society, DOI: 10.1111/j.1096-3642.2011.00697.x.

Yates, Adam M.; Matthew F. Bonnan and Johann Neveling (2011). "A new basal sauropodomorph dinosaur from the Early Jurassic of South Africa". Journal of Vertebrate Paleontology 31 (3): 610–625. doi:10.1080/02724634.2011.560626

http://www.dinodata.info/index.php?option=com_content&task=view&id=10289&Itemid=67