Inawentu

Autor:

Kamil Kamiński

---

Inawentu
Dieta	roślinożerny
Miejsce	Argentyna - Neuquén (formacja Bajo de la Carpa)
Czas	Trias 252 Jura 201,4 Kreda 143,1 66 ok. 85,5-83,6 Ma późna kreda (santon)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Sauropoda Macronaria Somphospondyli Titanosauria Eutitanosauria
Rekonstrukcja przyżyciowa Inawentu. Autor: UnexpectedDinoLesson [2]

Wstęp

Inawentu to zauropod z grupy tytanozaurów żyjący w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Argentyny. Co ciekawe, budową swej czaszki wykazywał cechy właściwe rebbachizaurydom, pokrewnej grupie zauropodów. Jest to przykład tzw. konwergencji – ewolucji zbieżnej.

Materiał kopalny

Rekonstrukcja szkieletu Inawentu. Autor: Gunnar Bivens [1]

Holotyp (MAU-Pv-LI-595) to niekompletny szkielet, obejmujący niemal pełną czaszkę, szkielet osiowy poczynając od atlasa do ostatniego kręgu krzyżowego oraz obie kości biodrowe.

Etymologia

Nazwa Inawentu pochodzi z języka mapudungun i oznacza „naśladowcę”. Epitet gatunkowy oslatus wywodzi się od łacińskich słów os („usta”) oraz latus („szeroki”). Całość stanowi nawiązanie do kształtu pyska omawianego zauropoda i jego wspomnianego podobieństwa do rebbachizaurydów.

Budowa

Czaszka Inawentu była wydłużona i ogólnym wyglądem przypominała czaszki tytanozaura Rapetosaurus czy też diplodokoidów takich jak Nigersaurus lub Diplodocus. Wykazywała również cechy właściwe dla zaawansowanych tytanozaurów. Szczęki miały prostokątny kształt i były rozszerzone bocznie, co upodabnia Inawentu do wielu innych przedstawicieli jego rodziny i czlonków Rebbachisauridae. Pysk był wygięty w dół, jak u Nigersaurus. Uzębienie znajdowało się jedynie w przedniej części pyska, ale nie do tego stopnia skrajnej, jak u rebbachizauryda Lavocatisaurus. Szyja składała się zaledwie z dwunastu kręgów. Jest to najmniejsza liczba kregów szyjnych spośród wszystkich znanych tytanozaurów. Szyja Inawentu musiała zatem być stosunkowo krótka. Grzbietowy odcinek kręgosłupa składał się z 10 kręgów, a kość krzyżowa – z 6. Są to wartości typowe dla tytanozaurów.

Spis gatunków

Inawentu	Filippi, Juarez Valieri, Gallina, Mendez, Gianechini i {{Kpt|[[Garrido}]]}, 2024
I. oslatus	Filippi, Juarez Valieri, Gallina, Mendez, Gianechini i Garrido, 2024

Bibliografia

Filippi, L. S., Juárez Valieri, R. D., Gallina, P. A., Méndez, A. H., Gianechini, F. A., & Garrido, A. C. (2024). "A rebbachisaurid-mimicking titanosaur and evidence of a Late Cretaceous faunal disturbance event in South-West Gondwana". Cretaceous Research. doi:10.1016/j.cretres.2023.105754