Leshansaurus

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Maciej Ziegler
Korekta: Marcin Szermański, Tomasz Skawiński, Michał Siedlecki


Leshansaurus (leszanzaur)
Długość 5,4 m [1]
Wysokość 1,45 m (w biodrach) [1]
Masa 390 kg [1]
Dieta mięsożerny
Miejsce Chiny - Syczuan

(formacja Shaximiao - dolna część [Xiashaximiao])

Czas
252 201 145
66

środkowa jura - późna jura (bajos-oksford) [2]

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Theropoda

Tetanurae

Megalosauroidea

Megalosauridae

Afrovenatorinae

Leshansaurus reconstructed skull.png
Rekonstrukcja czaszki. Na biało oznaczone są znane kości czaszki. Autor: IJReid. [1]

Wstęp

Leshansaurus to rodzaj dość dużego teropoda z grupy megalozaurydów żyjącego na terenie dzisiejszych Chin na przełomie środkowej i późnej jury.

Materiał kopalny

Wybrany materiał kopalny leszanzaura. Źródło: Li i in., 2009.

Holotyp (QW200701) jest dość kompletny i zawiera kości czaszki (m. in. artykułowaną puszkę mózgową i górę czaszki, kość szczękową, trzy zęby oraz kość gnykową), kręgi (dźwigacz, obrotnik, kilkanaście kręgów szyjnych, grzbietowych, krzyżowych (jako kość krzyżowa) i ogonowych, większość żeber grzbietowych, szewron i kości kończyn przednich i tylnych (prawą biodrową, lewe: łonową, udową, piszczel i strzałkę, III kość śródstopia, paliczki oraz pazury). Li i współpracownicy początkowo uznali, iż szkielet ten pochodzi z osadów tworzących górną część formacji Shaximiao (tzw. Shangshaximiao). Dwa lata później, zespół paleontologów prowadzony przez Li uznał, że pochodzi on jednak z dolnej części tej formacji (Xiashaximiao).

Z tego samego miejsca pochodzi również paratyp (QW200702) - prawa kość udowa należąca do młodocianego osobnika.

Systematyka

Li i współautorzy (2009) uważają, że Leshansaurus to sinraptoryd i najpóźniejszy znany karnozaur z Basenu Syczuańskiego. Jednak wiek formacji, w której go odnaleziono, jest niepewny (zob. Rauhut i Lopez-Arbarello, 2008 oraz przypis do czasu w tabelce). Natomiast zilustrowany materiał kopalny zdaniem Cau (online) ma cechy nietypowe dla sinraptorydów, lecz znane u bardziej bazalnych tetanurów - jego nieoficjalna analiza wskazuje, że to megalozauryd. Wynik ten potwierdziła analiza kladystyczna przeprowadzona przez Carrano i współpracowników (2012), w której Leshansaurus jest przedstawicielem Megalosauridae należącym do kladu Afrovenatorinae.

Paul (2024) podejrzewa iż jest to ten sam teropod co Yangchuanosaurus shangyouensis, lecz nie wyklucza, że należał do afrowenatorynów

Etymologia

Zarówno nazwa rodzajowa jak i gatunkowa tego teropoda została nadana zapewne ze względu na miejsce znalezienia jego szczątków - jednostek podziału administracyjnego Leshan i Qianwei.

Spis gatunków

Leshansaurus Li, Peng, Ye, Jiang i Huang, 2009
L. qianweiensis Li, Peng, Ye, Jiang i Huang, 2009

Bibliografia

Carrano, M.T., Benson, R.B.J., Sampson, S.D. (2012) "The phylogeny of Tetanurae (Dinosauria: Theropoda)" Journal of Systematic Palaeontology 10(2): 211–300. doi:10.1080/14772019.2011.630927.

Li, K., Liu, J., Yang, C., Hu, F. (2011) "Dinosaur assemblages from the Middle Jurassic Shaximiao Formation and Chuanjie Formation in the Sichuan-Yunnan Basin, China". Volumina Jurassica 9: 21–42.

Li, F., Peng, G., Ye, Y., Jiang, S., Huang, D. (2009). "A new carnosaur from the Late Jurassic of Qianwei, Sichuan, China" Acta Geologica Sinica 83(9): 1203–1213.

Rauhut, O.W.M., Lopez-Arbarello, A. (2008) "Archosaur evolution during the Jurassic: a southern perspective" Revista de la Asociación Geológica Argentina 63: 557–585.

http://theropoda.blogspot.com/2009/12/leshansaurus-li-et-al-2009-sinraptoride.html

http://www.dinodata.org/index.php?option=com_content&task=view&id=10228&Itemid=67

Paul, G.S. (2024) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" (3. edycja). wyd. Princeton University, Princeton i Oxford.

  1. 1,0 1,1 1,2 Molina-Pérez, R. & Larramendi, A. (2019). "Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes". wyd. Princeton University Press.
  2. Najwcześniejsze warstwy dolnej części formacji Shaximiao (dolna część nazywana jest również formacją Xiashaximiao) zostały wydatowane na 160-159 Ma (Wang i in., 2018; Moore i in., 2020), jednak pojawiają się sugestie, że mogą liczyć ok. 170-166 Ma (Dai i in., 2022a; Dai i in., 2022b; Ren i in., 2023) lub 167,5-164,5 Ma (Zhou i in., 2022). W haśle przyjęto 159 Ma jako górną granicę występowania dolnej części formacji Shaximiao.