Wendiceratops: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
| Autor: | | Autor: | ||
|- | |- | ||
− | |[[Marcin Szermański]] | + | |[[Marcin Szermański]], [[Paweł Konarzewski]] |
|} | |} | ||
</small> | </small> | ||
Linia 19: | Linia 19: | ||
! '''Masa''': | ! '''Masa''': | ||
| 1,5 t | | 1,5 t | ||
+ | |- | ||
+ | ! '''Dieta''': | ||
+ | | roślinożerny | ||
|- | |- | ||
Linia 27: | Linia 30: | ||
|- | |- | ||
! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ! '''[[Czas|Czas występowania]]''' | ||
− | |{{Występowanie|79| | + | |{{Występowanie|79.5|79.2}} |
79,5-79,2 [[Ma]] <br> | 79,5-79,2 [[Ma]] <br> | ||
<small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> | <small>[[późna kreda]] ([[kampan]])</small> |
Wersja z 17:10, 21 sie 2022
Autor: |
Marcin Szermański, Paweł Konarzewski |
Wendiceratops (wendyceratops) | |
---|---|
Długość: | 4,5 m |
Masa: | 1,5 t |
Dieta: | roślinożerny |
Miejsce występowania: | Kanada - Alberta |
Czas występowania |
79,5-79,2 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja głowy. Autor: Danielle Dufault. Źródło: [6] | |
Mapa znalezisk: | |
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Wendiceratops to rodzaj ceratopsyda z późnej kredy. Jest czwartym znanym rodzajem należącym do Centrosaurinae, którego szczątki odnaleziono w pokładach formacji Oldman (Kanada, Alberta), datowanej na środkowy kampan - przedostatnie piętro kredy, jak i całej ery dinozaurów.
Materiał kopalny
Holotyp (TMP 2011.051.0009) to niekompletna kość ciemieniowa i lewa gałąź (łac. ramus). Ponadto odnaleziono wiele innych skamieniałości (łącznie ponad 200 kości). Należą one do osobników zarówno dorosłych, jak i młodocianych.
Wendy Sloboda odnalazła pierwszą prawie kompletną czaszkę należącą do omawianego dinozaura. Zachowany się w niej rogi naodczne, co potwierdza słuszność pierwotnej rekonstrukcji (Evans, online).
Budowa
Wendiceratops charakteryzował się bogatą ornamentacją kryzy, która upodobniła go wyglądem do azjatyckiego kuzyna Sinoceratops. Nie posiadał kolczastych różków na czaszce jak Styracosaurus i przedstawiciele Pachyrhinosaurini. Wyrostki ciemieniowe (epiparietale 1-4) były zakrzywione do środka kryzy, druga i trzecia para (ep2 i ep3) zachodziła na tylne i zewnętrzne ramiona ciemieniowe. Znad oczu wyrastała para długich i ostrych rogów. Od Diabloceratops, Nasutoceratops i Albertaceratops różnił się rogiem nosowym ustawionym pionowo, lecz nie jest znana dokładna jego budowa ze względu na niekompletne zachowanie. Cechą różniącą go od innych ceratopsydów była kość kulszowa z poszerzonym i prostokątnym końcem dystalnym (Evans i Ryan, 2015).
Paleośrodowisko
Wendiceratops zamieszkiwał tereny z dużą ilością wody jak zalesionie równiny zalewowe z przybrzeżnymi bagnami i torfowiskami (Paul, 2016). W formacji Oldman odnaleziono również innego centrozauryna Albertaceratops, w niedalekiej Judith River w podobnym czasie żyły ceratopsydy jak Medusaceratops, Judiceratops, z niższych warstw pochodził Avaceratops. Różnorodność ceratopsów z tego czasu sugeruje, że każdy zajmował inną niszę ekologiczną (Evans i Ryan, 2015).
Etymologia
Nazwa rodzajowa honoruje Wendy Slobodę, odkrywczyni miejsca (w 2010 roku), gdzie odnaleziono szczątki wendyceratopsa. Drugi człon nazwy - gr. ceratops - znaczy "rogate oblicze", więc możemy swobodnie ją tłumaczyć na "rogate oblicze Wendy". Z kolei epitet gatunkowy (pinhornensis) wziął się z nazwy rezerwatu w Albercie - z ang. Pinhorn Provincial Grazing Reserve in Alberta.
Spis gatunków
Wendiceratops | Evans i Ryan, 2015 |
W.pinhornensis | Evans i Ryan, 2015 |
Galeria
Odnaleziona kość ciemieniowa. Źródło: [1]
Zrekonstruowana kość ciemieniowa. Źródło: [2]
Zrekonstruowany szkielet Wendiceratops. Żródło: [3]
Bibliografia
Evans, D.E (online, 2022) [7]
Evans, D.E. & Ryan, M.J. (2015) Cranial Anatomy of Wendiceratops pinhornensis gen. et sp. nov., a Centrosaurine Ceratopsid (Dinosauria: Ornithischia) from the Oldman Formation (Campanian), Alberta, Canada, and the Evolution of Ceratopsid Nasal Ornamentation. PloS One. doi:10.1371/journal.pone.0130007
Fowler, D.W. (2017). "Revised geochronology, correlation, and dinosaur stratigraphic ranges of the Santonian-Maastrichtian (Late Cretaceous) formations of the Western Interior of North America" PLoS ONE, 12(11), e0188426. doi:10.1371/journal.pone.0188426
Paul, G.S. (2016). "The Princeton Field Guide to Dinosaurs: 2nd Edition" wyd. Princeton University.