Medusaceratops
Autor: | Marcin Szermański, Paweł Konarzewski, Maciej Ziegler |
Medusaceratops (meduzaceratops) | |||||
---|---|---|---|---|---|
Długość | ~ 5,5 m [1] | ||||
Masa | ~ 2,3 t [1] | ||||
Dieta | roślinożerny | ||||
Miejsce | USA - Montana
(formacja Judith River - ogniwo McClelland Ferry) | ||||
Czas |
ok. 78,2 Ma [2] | ||||
Systematyka | Dinosauria | ||||
Rekonstrukcja przyżyciowa Medusaceratops. Autor: ABelov2014 [5]
Porównanie wielkości Medusaceratops i człowieka. | |||||
Mapa znalezisk | |||||
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Medusaceratops to rodzaj dinozaura rogatego należącego do Ceratopsidae, żyjącego na terenie dzisiejszych Stanów Zjednoczonych. Jego skamieniałości odkryto w północnym rejonie stanu Montana, w osadach należących do formacji skalnej Judith River, datowanej na późną kredę (kampan).
Historia taksonu
Skamieniałości meduzaceratopsa były początkowo uznane za kości innego ceratopsa - centrozauryna Albertaceratops, który został opisany przez Ryana w 2007. Po wnikliwej analizie Ryan wraz Russellem i Hartmanem doszli do wniosku, że przynajmniej dwa osobniki przypisane do albertaceratopsa wykazują inne cechy morfologiczne. Wskutek tego utworzyli dla niego w 2010 roku nową nazwę rodzajową Medusaceratops (która wcześniej była nieformalną nazwą dla albertaceratopsa) z gatunkiem typowym M. lokii. Początkowo uznali, że dwie części kości ciemieniowych należały do chasmozaurynów, ponieważ znajdowały się na nich po trzy różki ciemieniowe (epiparietales) po obu stronach kryzy.
Z kolei Longrich (2013) nie zgodził się z ustaleniami Ryana i in. Zauważył, że zarówno holotyp, jak i paratyp meduzaceratopsa w swojej budowie nie przypominały chasmozaurynów a centrozauryny. Uważał, że występowanie szczątków w złożu Mansfield (obfitującym w centrozauryny) wskazuje na poprawność pierwotnego zaliczenia ich do albertaceratopsa lub jakiegoś jego krewniaka.
Chiba i in. (2018) opisali kolejne szczątki należące do tego dinozaura i na podstawie nowej rekonstrukcji wyglądu kryzy uznali, że jest przedstawicielem podrodziny Centrosaurinae.
Loewen i współautorzy (2024) uznali, że Medusaceratops jest przedstawicielem nowego kladu znajdującego się w obrębie Centrosaurinae zwanego Albertaceratopsini.
Materiał kopalny
Holotyp stanowi prawa gałąź kości ciemieniowej - WDC-DJR-001.
Paratyp to lewa gałąź kości ciemieniowej - WDC-DJR-002.
Poza tym do omawianego rodzaju należą zapewne wszystkie kości centrozaurynów z typowej lokalizacji Mansfield, m.in. inne fragmenty kryzy, rogi nadoczne i nieopisane kości (Chiba i in., 2018).
Według Denvera Fowlera (2024) Lokiceratops (okaz EMK 0012) może reprezentować w pełni wyrośniętego Medusaceratops. Zobacz więcej: Lokiceratops#Synonim Medusaceratops?.
Budowa
Wymiary Medusaceratops były zbliżone do Centrosaurus i Styracosaurus. Charakteryzował się unikatowym wyglądem kostnej kryzy. Ze względu na ornamentację swojej czaszki wyglądem przypominał Albertaceratops. Na kości ciemieniowej po prawej i lewej stronie znajdowało się po 5 różków ciemieniowych (epiparietales). Pierwszy wyrostek ciemieniowy (ep 1) był mały i wygięty. Największy różek ciemieniowy (ep 2) znajdował się na boku kości ciemieniowej i miał haczykowaty kształt. Swoim wyglądem przypominał obecny u Lokiceratops, lecz był znacznie mniejszy. Trzeci różek ciemieniowy (ep 3) wyglądał podobnie jak ep 2, jednakże był krótszy. Pozostałe wyrostki (ep 4 i ep 5) miały trójkątny kształt. Na kości łuskowej okazów ROM 73833 i TMP 2002.069.0003 znajdowały się trzy różki łuskowe, podobnie jak u Lokiceratops. Meduzaceratops miał dwa długie rozchylone na boki rogi nadoczne. Na kości nosowej znajdowała się płaska narośl, podobna jak u rodzajów Xenoceratops i Albertaceratops (Chiba i in., 2018; Loewen i in., 2024).
Etymologia
Nazwa rodzajowa Medusaceratops znaczy "rogate oblicze Meduzy" – kobiety-potwora z mitologii greckiej, która posiadała moc zamieniania w kamień tych, którzy spojrzeli w jej oczy. Zamiast włosów na głowie miała wijące się na wszystkie strony węże, co według autorów nazwy nawiązuje do charakterystycznej kryzy z zakrzywionymi kolcami tego ceratopsa. Epitet gatunkowy lokii został zapożyczony od imienia nordyckiego boga oszustwa Lokiego, ze względu na problemy w identyfikacji okazów ze złoża Mansfield.
Spis gatunków
Medusaceratops | Ryan, Russell i Hartman, 2010 |
?= Lokiceratops | Loewen, Sertich, Sampson, O'Connor, Carpenter, Sisson, Øhlenschlæger, Farke, Makovicky, Longrich i Evans, 2024 |
M. lokii | Ryan, Russell i Hartman, 2010 |
?= Lokiceratops rangiformis | Loewen, Sertich, Sampson, O'Connor, Carpenter, Sisson, Øhlenschlæger, Farke, Makovicky, Longrich i Evans, 2024 |
Bibliografia
Chiba, K., Ryan, M.J., Fanti F., Loewen, M.A & Evans, D.C. (2018). "New material and systematic re-evaluation of Medusaceratops lokii (Dinosauria, Ceratopsidae) from the Judith River Formation (Campanian, Montana)". Journal of Paleontology. 92 (2), s. 272–288, doi:10.1017/jpa.2017.62
Fowler, D.W. (2024). Peer Review #2 of "Lokiceratops rangiformis gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs (v0.1)". PeerJ [6]
Loewen, M. A., Sertich, J. J. W., Sampson, S., O’Connor, J. K., Carpenter, S., Sisson, B., Øhlenschlæger, A., Farke, A. A., Makovicky, P. J., Longrich, N. & Evans, D. C. (2024). "Lokiceratops rangiformis gen. et sp. nov. (Ceratopsidae: Centrosaurinae) from the Campanian Judith River Formation of Montana reveals rapid regional radiations and extreme endemism within centrosaurine dinosaurs". PeerJ 12:e17224 doi:10.7717/peerj.17224
Longrich, N.R. (2013). "Judiceratops tigris, a New Horned Dinosaur from the Middle Campanian Judith River Formation of Montana". Bulletin of the Peabody Museum of Natural History 54: 51–65. doi:10.3374/014.054.0103
Ryan, M. J., Evans, D. C., & Shepherd, K. M. (2012). "A new ceratopsid from the Foremost Formation (middle Campanian) of Alberta". Canadian Journal of Earth Sciences 49 (10): 1251. doi:10.1139/e2012-056
Ryan, M.J., Russell, A.P. & Hartman, S. (2010). "A New Chasmosaurine Ceratopsid from the Judith River Formation, Montana. W: Michael J. Ryan, Brenda J. Chinnery-Allgeier, David A. Eberth (red.): New Perspectives on Horned Dinosaurs". The Royal Tyrrell Museum Ceratopsian Symposium. Bloomington: Indiana University Press:181-188