José Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
* ''[[Agustinia]] ligabuei'' Bonaparte, 1998 ''vide'' Bonaparte, [[1999]] | * ''[[Agustinia]] ligabuei'' Bonaparte, 1998 ''vide'' Bonaparte, [[1999]] | ||
* ''[[Dinheirosaurus]] lourinhanensis'' Bonaparte i [[Octávio Mateus|Mateus]], 1999 | * ''[[Dinheirosaurus]] lourinhanensis'' Bonaparte i [[Octávio Mateus|Mateus]], 1999 | ||
| − | * ''[[Guaibasaurus]] candelariai'' Bonaparte, [[Jorge Ferigolo|Ferigolo]] i [[Ana | + | * ''[[Guaibasaurus]] candelariai'' Bonaparte, [[Jorge Ferigolo|Ferigolo]] i [[Ana Ribeiro|Ribeiro]], 1999 |
* ''[[Lessemsaurus]] sauropoides'' Bonaparte, 1999 | * ''[[Lessemsaurus]] sauropoides'' Bonaparte, 1999 | ||
* ''[[Tendaguria]] tanzaniensis'' Bonaparte, Heinrich i [[Rupert Wild|Wild]], [[2000]] | * ''[[Tendaguria]] tanzaniensis'' Bonaparte, Heinrich i [[Rupert Wild|Wild]], [[2000]] | ||
Wersja z 15:52, 13 gru 2016
| José F. Bonaparte | |
|---|---|
| Data urodzenia: | 14. czerwca 1928, Rosario |
| Narodowość: | Argentyna |
| Instytucje: | National Museum of Natural Sciences w Buenos Aires
Narodowy Uniwersytet w Tucumán w Argentynie |
| Opisane gatunki: (25) |
|
Biografia
José Fernando Bonaparte to najbardziej znany dinozaurolog z Ameryki Południowej i zarazem jeden z najsłynniejszych współczesnych paleontologów. Choć nie miał formalnego wykształcenia, dzięki wielu odkryciom stał się jednym z najbardziej cenionych badaczy. Dlatego też Narodowy Uniwersytet w Tucumán w Argentynie nadał mu w 1974 roku tytuł doctora honoris causa, a rok później profesora. Spędził też dwa lata na Uniwersytecie Harvarda pod okiem Alfreda Romera i Alfreda Cromptona. W latach 1963-2003 był członkiem Narodowej Rady badań Naukowych w Argentynie. Jest autorem 150 publikacji i 4 książek poświęconym mezozoicznym kręgowcom. Wraz ze współpracownikami odkrył między innymi nietrybosfeniczne ssaki z późnokredowej formacji Los Alamitos. Opisał przedtrybosfenicznego ssaka Vincelestes neuquenianus. Opracował naukowo zaawansowane cynodonty i triasowe archozaury. Znany m.in. z badań nad dinozaurami gadziomiednicznymi i opisów wielu południowoamerykańskich zauropodomorfów, w tym zauropodów, jak Argentinosaurus i Saltasaurus. Na swoim koncie ma też kilka teropodów, w tym m.in. dziwacznego Carnotaurus. Rozpoznał endemiczny charakter faun lądowych czworonogów z Gondwany i Laurazji wynikający z rozdzielenia tych dwóch kontynentów przez ocean Tetydy w jurze i kredzie. Jego ostatnie badania były poświęcone głównie zaawansowanym cynodontom z późnego triasu Brazylii. Wykazują one przejściowy charakter między gadami ssakokształtnymi i morganukodontami.
Prócz badań nad wymarłymi stworzeniami poświęcił się również edukacji nowych pokoleń paleontologów - kształcił m.in. znanego Rodolfa Corię.
Wg Bentona (2008) José Bonaparte opisał i nazwał 25 gatunków dinozaurów, z czego (stan na 2005 rok) aż 24 są ważne z naukowego punktu widzenia. Inny słynny paleontog, Robert Bakker, nazwał go "mistrzem mezozoiku" honorując go tym samym za swój nieoceniony wkład w paleontologii, zwłaszcza w badaniu południowoamerykańskich dinozaurów.
Bibliografia
Benton, M.J. (2008) How to find a dinosaur, and the role of synonymy in biodiversity studies. Paleobiology, 34(4), pp. 516–533
Kielan-Jaworowska, Z. 2013. W poszukiwaniu wczesnych ssaków. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, str. 1-276.
