Tianyulong

Autor:	Korekta:
Maciej Ziegler	Krzysztof Lichota

---

Tianyulong
Długość:	ok. 0,7 m (osobnik niedojrzały)
Masa:	? kg
Miejsce występowania:	Chiny - Liaoning (formacja Tiaojishan)
Czas występowania	165-151 Ma późna jura (kelowej-kimeryd)
Systematyka	Dinosauria Ornithischia Heterodontosauridae
Plik:Tianyulong1.jpg Autor: Xing Lida [2]

Wstęp

Tianyulong to rodzaj heterodontozauryda żyjącego w jurze na terenach dzisiejszej Azji. Jego odkrycie rozszerzyło zasięg geograficzny kladu Heterodontosauridae o Azję. Jest pierwszym heterodontozaurydem i drugim dinozaurem ptasiomiednicznym, u którego stwierdzono obecność włóknistych struktur pokrywających ciało. Tianyulong zapewne był roślinożerny lub wszystkożerny. Początkowo myślano, że omawiany dinozaur pochodzi z osadów wczesnokredowej formacji Yixian. Później okazało się, że chodzi o formację Tiaojishan, datowaną na środkową-późną jurę - prawdopodobnie oksford (161-156 Ma), znaną m.in. z odkryć Anchiornis, Darwinopterus i Juramaia.

Materiał kopalny

Plik:Tianyulong2.jpg

Szkielet. Kolorem szarym wypełniono zrekonstruowane elementy (autor: Ville Sinkkonen [1]).

Okaz typowy oznaczony STMN 26-3 zawiera kości czaszki (głównie z przedniej części), żuchwę, kręgi (3 szyjne, 4 grzbietowe i ogonowe), niekompletne kończyny przednie i obręcz barkową (niemal kompletną prawą łopatkę, kości ramienne, proksymalną końcówkę kości łokciowej), kończyny tylne i obręcz miedniczną (niekompletne kości łonowe, obie kości kulszowe i udowe oraz prawe: strzałkę, piszczel i stopę) oraz włókniste struktury pokrywające ciało.

Etymologia

Jedyny znany okaz Tianyulong był niedojrzały; miał około 70 cm długości, z czego na ogon przypadało ok. 44 cm. Czaszka miała 6 cm i ma charakterystyczne cechy Heterodontosauridae - np. zęby przypominające kły. Tianyulong przypominał budową inne heterodontozaurydy; różnił się budową czaszki i zębów. Jak jego krewniacy, był niewielki, zwinny i zapewne dość szybki.

Pozycja filogenetyczna i jej konsekwencje

Tianyulong to z pewnością heterodontozauryd - wskazują na to jednoznacznie cechy budowy czaszki. Wg pierwszej analizy (Zheng i in.) najbliżej spokrewnione z nim są Heterodontosaurus i okaz oznaczony BMNH A100 - w klad łączą je dwie synapomorfie w budowie zębów. Zawierająca więcej heterodontozaurydów analiza Pola i in. (2011) wykazała natomiast, że Tianyulong jest najbardziej bazalnym heterodontozaurydem a bardziej zaawansowane są kolejno: Fruitadens (późna jura, Ameryka Płn.), Manidens (środkowa jura, Ameryka Płd.) oraz afrykański, wczesnojurajski klad zawierający Abrictosaurus,Heterodontosaurus, Lycorhinus i BMNH A100. Klad afrykański zawiera zwierzęta o bardziej wyszukanych przystosowaniach do roślinożerności niż u bardziej bazalnych heterodontozaurydów, które były większymi generalistami od wcześniejszych. Linie prowadząca do Tianyulong i innych, późnych przedstawicieli Heterodontosauridae musiały oddzielić się we wczesnej jurze a zapewne jeszcze w triasie, co sugeruje wielkie luki w zapisie kopalnym. Wszystko to daje podstawy do przypuszczania, że dzieje tej grupy mogą być obecnie nieprawidłowo zrekonstruowane.

Są wątpliwości co do pozycji Heterodontosauridae wśród dinozaurów ptasiomiednicznych. Pewne analizy (w tym także ta przeprowadzona przy okazji opisu Tianyulong) wskazują, że Heterodontosauridae są najbardziej prymitywnymi wśród Ornithischia (poza Pisanosaurus). Jednak jedno z wcześniejszych badań wykazało, że Heterodontosauridae są bardzo blisko spokrewnione z Marginocephalia (do których należą ceratopsy i pachycefalozaury). Aby wyznaczyć bardziej prawdopodobną pozycję heterodontozaurydów wśród dinozaurów ptasiomiednicznych niezbędne są bardziej kompleksowe badania, niż te opublikowane dotąd. Za uznaniem ich za bardzo prymitywne ptasiomiedniczne przemawia to, że gdyby Heterodontosauridae były siostrzaną grupą do Marginocephalia, to oznaczało by to, że już w późnym triasie nastąpiło znaczne zróżnicowanie wśród Ornithischia, na co nie wskazuje zapis kopalny.

Pokrycie ciała i jego implikacje

Ze skóry Tianyulong wyrastały długie (do 6 cm), pojedyncze włókna o prostej budowie. Są one puste w środku i przypominają pierwsze stadium rozwoju piór, które nieco wcześniej wykryto u terizinozauroida Beipiaosaurus. Autorzy pracy opublikowanej w czasopiśmie Nature doszli do wniosku, że ich podobieństwo jest wynikiem odziedziczenia tej cechy po wspólnym przodku. Oznacza to, że prawdopodobnie wszystkie dinozaury były pokryte prapiórami, jeszcze przed rozdzieleniem się na ptasiomiedniczne (Ornithischia, do których należał Tianyulong) i gadziomiedniczne (Saurischia, do których należą ptaki i inne upierzone teropody). Dotąd jedynym znanym przedstawicielem Ornithischia pokrytym podobnymi strukturami był bazalny ceratops - Psittacosaurus - i jak można było przypuszczać, pokrycie ciała Tianyulong najbardziej przypomina właśnie te znane u psittakozaura. O ile u ceratopsa twory te wyrastały jedynie z ogona, to u Tianyulong pokrywały znacznie większą powierzchnię ciała. Nie można jednak wykluczyć możliwości, że takie struktury pojawiły się niezależnie u ptasiomiednicznych, jak i gadziomiednicznych dinozaurów. Mimo że pewne analizy (w tym także ta przeprowadzona przy okazji opisu Tianyulong) wskazują, że Heterodontosauridae są niemal najbardziej prymitywnymi wśród Ornithischia, to jednak jedno z badań wykazało, że Heterodontosauridae są bardzo blisko spokrewnione z Marginocephalia (do których należą ceratopsy i pachycefalozaury). Jeżeli prawdziwa byłaby ta druga możliwość, wtedy sceptycznie można by przyjąć, że wśród dinozaurów ptasiomiednicznych jedynie grupa tworzona przez marginocefale i heterodontozaurydy (nazwana Heterodontosauriformes) miała owe twory, a obecność podobnych struktur u teropodów jest czystym przypadkiem. Nie można jednak zapominać o tym, że (1) zachowanie się piór w zapisie kopalnym jest bardzo rzadkim przypadkiem - wiele okazów Archaeopteryx jest zupełnie pozbawionych odcisków piór a pióra Juravenator są widoczne dopiero w świetle ultrafioletowym, (2) odnaleziono tylko jednego psittakozaura z zachowanymi dziwnymi strukturami, choć w Liaoning znaleziono setki osobników tego rodzaju, (3) wreszcie, wszystkie dinozaury, u których znaleziono odciski łusek były dużo większe niż największe znalezione opierzone dinozaury (zapewne tak jak słonie czy nosorożce, duże dinozaury nie miały już prapiór); jedynym wyjątkiem wydają się być odnalezione w Argentynie embriony zauropodów pokrytych łuskami - jednak niecała powierzchnia ciała jest odciśnięta, a pióropodobne twory często pokrywały jedynie część ciała odnalezionych dinozaurów. Jak na razie, wydaje się, że jedynie u zauropodów mogło dojść do wtórnej utraty prapiór, co jednak nie jest pewne, a uznawanie wielu przedstawicieli Dinosauria za zwierzęta pokryte łuskami jest zwyczajnie wynikiem nieodnalezienia odcisków skóry. U wczesnojurajskiego teropoda - prawdopodobnie Dilophosaurus lub jego bliskiego krewnego - odnaleziono odciski, które prawdopodobnie są śladami prapiór. Odkrycie tych struktur u tak prymitywnego i wczesnego teropoda uprawdopodabnia twierdzenie, że wszystkie dinozaury były pokryte taką szczeciną od początku swojej ewolucji. Jednak większość paleontologów nie zgadza się z taką interpretacją dziwnych pozostałości na śladzie wczesnego teropoda. Jako że przypominające futro twory znaleziono też u najbliższych krewnych dinozaurów - pterozaurów, istnieje jeszcze trzecia możliwość - mianowicie, że wszystkie zwierzęta z kladu Ornithodira (zawierająca dinozaury, pterozaury i przodków obu grup) były pokryte prapiórami, i to już zapewne już od wczesnego triasu. Jest też możliwe, że twory, które pokrywają ciało nowoodkrytego heterodontozauryda, pojawiły się niezależnie także od szczeciny psittakozaura, w trakcie długiej historii tej znanej głównie z przełomu triasu i jury grupy małych dinozaurów. Nie jest pewne powiązanie pokrycia ciała ze stałocieplnością - być może główną, pierwotną funkcją była komunikacyja, obrona czy maskowanie, a nie izolowane ciała od warunków zewnętrznych. Aby wskazać najbardziej prawdopodobną hipotezę dotyczącą rozpowszechnienia włóknistych tworów wśród ornitodirów, należy dokładnie zbadać pokrycie ciała dinozaurów, pterozaurów oraz je porównać. W wyjaśnieniu tej kwestii na pewno pomogą także oczekujące być może na odkrycie kolejne pokryte nietypowymi strukturami zwierzęta. Moim zdaniem hipoteza o homologiczności tych struktur, a więc o pierwotnie pierzastych ornitodirach, jest na dzień dzisiejszy bardziej prawdopodobna (bardziej oszczędna) niż inne zapatrywania.

Spis gatunków

Tianyulong	Zheng, You, Xu i Dong, 2009
T. confuciusi	Zheng, You, Xu i Dong, 2009

Bibliografia

Brusatte, S.L.; Niedźwiedzki, G.; Butler, R.J. (2010). "Footprints pull origin and diversification of dinosaur stem lineage deep into Early Triassic" Proceedings of the Royal Society B. doi:10.1098/rspb.2010.1746

Butler, R.J., Galton, P.M., Porro, L.B., Chiappe, L.M., Henderson, D.M. & Erickson, G.M. (2010) "Lower limits of ornithischian dinosaur body size inferred from a new Upper Jurassic heterodontosaurid from North America" Proceedings of the Royal Society B, 277 (1680), 375–381. doi:10.1098/rspb.2009.1494

Luo, Z.-X., Yuan, C.-X. , Meng Q.-J. & Ji, Q. (2011) "A Jurassic eutherian mammal and divergence of marsupials and placentals" Nature, 476, 442–445. doi:10.1038/nature10291

Lü, J., Unwin, D.M., Deeming, D.C. Jin, X., Liu, Y. & Ji, Q. (2011) "An Egg-Adult Association, Gender, and Reproduction in Pterosaurs" Science, 331, 6015, 321-324. DOI: 10.1126/science.1197323

Pol, D., Rauhut, O.W.M. & Becerra, M. (2011) "A Middle Jurassic heterodontosaurid dinosaur from Patagonia and the evolution of heterodontosaurids" Naturwissenschaften, 98 (5), 369–379. doi:10.1007/s00114-011-0780-5

Witmer, L.M. (2009) "Fuzzy origins for feathers" Nature, 458 (7236), 293-295. DOI: 10.1038/458293a

Zheng, X., You, H., Xu, X., & Dong, Z. (2009) "An Early Cretaceous heterodontosaurid dinosaur with filamentous integumentary structures" Nature, 458 (7236), 333-336. DOI: 10.1038/nature07856