Drusilasaura

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj

Autor: Marcin Szermański
Korekta: Maciej Ziegler, Tomasz Skawiński, Michał Siedlecki


Drusilasaura (drusilazaura)
Długość 18 m [1]
Wysokość 3,95 m (w ramionach) [1]
Masa 13 t [1]
Dieta roślinożerna
Miejsce Argentyna - Santa Cruz

(formacja Bajo Barreal - górne warstwy)

Czas
252 201 145
66

ok. 97-90 Ma
późna kreda (wczesny cenoman-późny turon)

Systematyka Dinosauria

Saurischia

Sauropodomorpha

Sauropoda

Neosauropoda

Macronaria

Titanosauriformes

Somphospondyli

Titanosauria

Lithostrotia

Colossosauria

Lognkosauria

Drusilasaura.png
Rekonstrukcja. Autor: Miracusaurus. [1]
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Drusilasaura to rodzaj średnich rozmiarów tytanozaura żyjącego na terenie dzisiejszej Argentyny w pierwszej połowie epoki późnej kredy.

Materiał kopalny

Holotyp (MPM-PV 2097/1-19) to następujące skamieniałości: kręgi: 4 grzbietowe, 1 krzyżowy, 6 ogonowych, lewa kość łopatkowa (1430 mm), fragmentaryczne żebro grzbietowe, 2 wyrostki naczyniowe i inne niezidentyfikowane fragmenty. Szczątki zostały znalezione w górnych pokładach formacji Bajo Barreal.

Budowa

Drusilasaura zapewne była bardzo podobna do swoich znacznie większych krewniaków, takich jak Puertasaurus, czy Futalognkosaurus. Różniła się od nich szczegółami w budowie kręgów.

Pozycja systematyczna

Pewne cechy synapomorficzne (jak np. morfologia kręgów) sugerują wliczenie Drusilasaura do kladu Lognkosauria. Do tej grupy zaawansowanych tytanozaurów należą inni argentyńscy ich przedstawiciele, tacy jak: Mendozasaurus, Futalognkosaurus i prawdopodobnie Puertasaurus oraz Traukutitan. Czyni ją to jedną z najstarszych przedstawicieli tej grupy obok Patagotitan oraz Argentinosaurus. Jej pozycje filogenetyczną potwierdzają nowsze analizy filogenetyczne (np: Carballido i in., 2017; Lerzo i in., 2021; Gallina i in., 2022).

Etymologia

Nazwa rodzajowa Drusilasaura upamiętnia młodego wolontariusza, Drusilę Ortiza de Zárate. Znaczy ona dosłownie "jaszczurka Drusili" (gr. saura to żeński odpowiednik sauros). Epitet gatunkowy deseadensis odnosi się do doliny rzeki Deseado, gdzie stwierdzono obecność wielu skamieniałości zauropodów.

Spis gatunków

Drusilasaura Navarrete, Casal i Martínez, 2011
D. deseadensis Navarrete, Casal i Martínez, 2011

Bibliografia

Carballido, J.L.; Pol, D.; Otero, A.; Cerda, I.A.; Salgado, L.; Garrido, A.C.; Ramezani, J.; Cúneo, N.R.; Krause, J.M. (2017). "A new giant titanosaur sheds light on body mass evolution among sauropod dinosaurs". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 284 (1860): 20171219. [2]

Gallina, P.A.; González Riga, B.J.; Ortiz David, L.D. (2022). "Time for Giants: Titanosaurs from the Berriasian–Santonian Age". [W]: Otero, A.; Carballido, J.L.; Pol, D. "South American Sauropodomorph Dinosaurs". Springer Earth System Sciences. Springer. pp. 229-340 [

Lerzo, L.N.; Carballido, J.L.; Gallina, P.A. (2021). "¿Saurópodos Rebbaquisáuridos en Asia? Una Re-Evaluación de la Posición Filogenética de Dharatitanis Kingi del Cretácico Tardío de Uzbekistán". Publicación Electrónica de la Asociación Paleontológica Argentina. 21 (1): 18–27. [3]

Navarrete, C.; Casal, G.; Martínez, R. (2011). "Drusilasaura deseadensis gen. et sp. nov., a new titanosaur (Dinosauria-Sauropoda), of the Bajo Barreal Formation, Upper Cretaceous of north of Santa Cruz, Argentina". Revista Brasileira de Paleontologia 14 (1): 1-14

  1. 1,0 1,1 1,2 Molina-Pérez, R., & Larramendi, A. (2020). "Dinosaur Facts and Figures: The Sauropods and Other Sauropodomorphs". Princeton University Press.