Drusilasaura
Autor: | Marcin Szermański |
Korekta: | Maciej Ziegler, Tomasz Skawiński, Michał Siedlecki |
Drusilasaura (drusilazaura) | |
---|---|
Długość | 18 m [1] |
Wysokość | 3,95 m (w ramionach) [1] |
Masa | 13 t [1] |
Dieta | roślinożerna |
Miejsce | Argentyna - Santa Cruz
(formacja Bajo Barreal - górne warstwy) |
Czas |
ok. 97-90 Ma |
Systematyka | Dinosauria |
Rekonstrukcja. Autor: Miracusaurus. [1] | |
Mapa znalezisk | |
Wczytywanie mapy…
|
Wstęp
Drusilasaura to rodzaj średnich rozmiarów tytanozaura żyjącego na terenie dzisiejszej Argentyny w pierwszej połowie epoki późnej kredy.
Materiał kopalny
Holotyp (MPM-PV 2097/1-19) to następujące skamieniałości: kręgi: 4 grzbietowe, 1 krzyżowy, 6 ogonowych, lewa kość łopatkowa (1430 mm), fragmentaryczne żebro grzbietowe, 2 wyrostki naczyniowe i inne niezidentyfikowane fragmenty. Szczątki zostały znalezione w górnych pokładach formacji Bajo Barreal.
Budowa
Drusilasaura zapewne była bardzo podobna do swoich znacznie większych krewniaków, takich jak Puertasaurus, czy Futalognkosaurus. Różniła się od nich szczegółami w budowie kręgów.
Pozycja systematyczna
Pewne cechy synapomorficzne (jak np. morfologia kręgów) sugerują wliczenie Drusilasaura do kladu Lognkosauria. Do tej grupy zaawansowanych tytanozaurów należą inni argentyńscy ich przedstawiciele, tacy jak: Mendozasaurus, Futalognkosaurus i prawdopodobnie Puertasaurus oraz Traukutitan. Czyni ją to jedną z najstarszych przedstawicieli tej grupy obok Patagotitan oraz Argentinosaurus. Jej pozycje filogenetyczną potwierdzają nowsze analizy filogenetyczne (np: Carballido i in., 2017; Lerzo i in., 2021; Gallina i in., 2022).
Etymologia
Nazwa rodzajowa Drusilasaura upamiętnia młodego wolontariusza, Drusilę Ortiza de Zárate. Znaczy ona dosłownie "jaszczurka Drusili" (gr. saura to żeński odpowiednik sauros). Epitet gatunkowy deseadensis odnosi się do doliny rzeki Deseado, gdzie stwierdzono obecność wielu skamieniałości zauropodów.
Spis gatunków
Drusilasaura | Navarrete, Casal i Martínez, 2011 |
D. deseadensis | Navarrete, Casal i Martínez, 2011 |
Bibliografia
Carballido, J.L.; Pol, D.; Otero, A.; Cerda, I.A.; Salgado, L.; Garrido, A.C.; Ramezani, J.; Cúneo, N.R.; Krause, J.M. (2017). "A new giant titanosaur sheds light on body mass evolution among sauropod dinosaurs". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 284 (1860): 20171219. [2]
Gallina, P.A.; González Riga, B.J.; Ortiz David, L.D. (2022). "Time for Giants: Titanosaurs from the Berriasian–Santonian Age". [W]: Otero, A.; Carballido, J.L.; Pol, D. "South American Sauropodomorph Dinosaurs". Springer Earth System Sciences. Springer. pp. 229-340 [
Lerzo, L.N.; Carballido, J.L.; Gallina, P.A. (2021). "¿Saurópodos Rebbaquisáuridos en Asia? Una Re-Evaluación de la Posición Filogenética de Dharatitanis Kingi del Cretácico Tardío de Uzbekistán". Publicación Electrónica de la Asociación Paleontológica Argentina. 21 (1): 18–27. [3]
Navarrete, C.; Casal, G.; Martínez, R. (2011). "Drusilasaura deseadensis gen. et sp. nov., a new titanosaur (Dinosauria-Sauropoda), of the Bajo Barreal Formation, Upper Cretaceous of north of Santa Cruz, Argentina". Revista Brasileira de Paleontologia 14 (1): 1-14