Argentinosaurus: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Dinozaury.com
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
(poprawki różne, dalsze w drodze)
Linia 23: Linia 23:
 
|-
 
|-
 
! '''Długość''':
 
! '''Długość''':
| 30-35 m
+
| 30-40 m
  
 
|-
 
|-
 
! '''Masa''':
 
! '''Masa''':
| 50-90 t
+
| 55-90 t
  
 
|-
 
|-
Linia 51: Linia 51:
 
[[Somphospondyli]]
 
[[Somphospondyli]]
  
[[Titanosauria]]
+
(?) [[Titanosauria]]
  
??? [[Lithostrotia]] (??? [[Andesauroidea]])
+
?? [[Lithostrotia]], [[Colossosauria]], [[Lognkosauria]]
 
 
??? [[Colossosauria]] (??? [[Saltasauridae]])
 
 
 
??? [[Lognkosauria]] (??? [[Opisthocoelicaudiinae]])
 
 
|-
 
|-
 
| colspan=2 |[[Plik:Argentinosaurus_BW.jpg|400px|]]
 
| colspan=2 |[[Plik:Argentinosaurus_BW.jpg|400px|]]
Linia 66: Linia 62:
 
| colspan=2 |
 
| colspan=2 |
 
<display_points type="terrain" zoom=4>
 
<display_points type="terrain" zoom=4>
Neuquén, Argentina~formacja [[Huincul]], prowincja Neuquén, [[Argentyna]]|<small>''[[Argentinosaurus]] huinculensis'' - '''PVPH-1''' ([[holotyp]]).<br>
+
-38.921468, -69.133121|formacja [[Huincul]], prowincja Neuquén, [[Argentyna]]|<small>''[[Argentinosaurus]] huinculensis'' - '''PVPH-1''' ([[holotyp]]) (Bonaparte i Coria, 1993, ryc. 1).<br>
 
</display_points>
 
</display_points>
 
|}
 
|}
Linia 72: Linia 68:
 
==Wstęp==
 
==Wstęp==
 
Argentynozaur to przedstawiciel tytanozaurów żyjący w kredzie na terenie dzisiejszej Argentyny. Był jednym z największych dinozaurów i prawdopodobnie największym znanym z niefragmentarycznego i weryfikowalnego materiału.
 
Argentynozaur to przedstawiciel tytanozaurów żyjący w kredzie na terenie dzisiejszej Argentyny. Był jednym z największych dinozaurów i prawdopodobnie największym znanym z niefragmentarycznego i weryfikowalnego materiału.
 
Bywał łączony z m.in. [[Saltasauridae]], lecz wg większości nowych analiz jest to [[bazalny]] [[tytanozaur]]. [[Michael D'Emic|D'Emic]] (2012) wykazał, że należy do [[klad]]u ''[[Tastavinsaurus]]''+[[Titanosauria]], ale nie jest [[euhelopodyd]]em ani [[litostrot]]em.
 
  
 
==Materiał kopalny==
 
==Materiał kopalny==
 
[[Holotyp]] o numerze PVPH-1 to: 6 kręgów grzbietowych (być może jest ich więcej, ale opisano tylko 6) - 5 środkowych [[kręg]]ów 3-7 i 1 tylny (10 lub 11- posiadający największą średnicę trzonu), odcinek krzyżowy zawiera pozostałości kręgów nr 1 do 5 (bez ostatniego kręgu krzyżowego) z większością żeber odcinka krzyżowego z prawej strony; duża część fragmentarycznych żeber z odcinka piersiowego, prawa kość strzałkowa o długości 155 cm (początkowo opisana błędnie jako piszczel).
 
[[Holotyp]] o numerze PVPH-1 to: 6 kręgów grzbietowych (być może jest ich więcej, ale opisano tylko 6) - 5 środkowych [[kręg]]ów 3-7 i 1 tylny (10 lub 11- posiadający największą średnicę trzonu), odcinek krzyżowy zawiera pozostałości kręgów nr 1 do 5 (bez ostatniego kręgu krzyżowego) z większością żeber odcinka krzyżowego z prawej strony; duża część fragmentarycznych żeber z odcinka piersiowego, prawa kość strzałkowa o długości 155 cm (początkowo opisana błędnie jako piszczel).
  
Materiał przypisany to:
+
Materiał przypisany to MLP-DP 46-VIII-21-3 to fragment kości udowej (175 cm i 118 cm obwód) przypisany przez Bonaparte w 1996 r. (wg Mazzetta i in. 2004, s. 5) o szacunkowej długości 270 cm (Molina-Pérez & Larramendi 2020), 255,7 cm (Mazzetta i in. 2004) i 257,5 cm (Paul 2019).
# MLP-DP 46-VIII-21-3 to fragment kości udowej (175 cm i 118 cm obwód) o szacunkowej długości 270 cm (Molina-Pérez & Larramendi 2020), 255,7 cm (Mazzetta 2004 i in.) i 257,5 cm (Paul 2019).
 
# MCF-PVPH #? to kość udowa o długości 250 cm (Bonaparte 1996) - jest to największa znana kompletna kość udowa dinozaura.
 
  
 
Nie wiadomo, czy kości udowe należą do tego gatunku (Paul 2019), większa i niekompletna pochodzi z nieco późniejszych warstw niż holotyp (Molina-Pérez & Larramendi 2020).
 
Nie wiadomo, czy kości udowe należą do tego gatunku (Paul 2019), większa i niekompletna pochodzi z nieco późniejszych warstw niż holotyp (Molina-Pérez & Larramendi 2020).
Linia 102: Linia 94:
 
Duże wrażenie robią wymiary jego szczątków: jeden z kręgów mierzy 159 cm wysokości, a kość strzałkowa 155 cm. Nie znamy kości ramieniowej argentynozaura, ale na podstawie stosunku tej kości do piszczeli u ''[[Aegyptosaurus]]'' to można uznać (o ile ''Argentinosaurus'' miał takie same proporcje tych kości długich) że wynosiła ona 181 cm. Jest to niewiele mniej niż u ''[[Brachiosaurus]]'' (ok. 216 cm), a należy pamiętać, że u argentynozaura kończyny przednie były zapewne wyraźnie krótsze od tylnych.
 
Duże wrażenie robią wymiary jego szczątków: jeden z kręgów mierzy 159 cm wysokości, a kość strzałkowa 155 cm. Nie znamy kości ramieniowej argentynozaura, ale na podstawie stosunku tej kości do piszczeli u ''[[Aegyptosaurus]]'' to można uznać (o ile ''Argentinosaurus'' miał takie same proporcje tych kości długich) że wynosiła ona 181 cm. Jest to niewiele mniej niż u ''[[Brachiosaurus]]'' (ok. 216 cm), a należy pamiętać, że u argentynozaura kończyny przednie były zapewne wyraźnie krótsze od tylnych.
  
Szacunki wielkości całego zwierzęcia są niepewne. Argentynozaur w momencie opisu był ochrzczony największym zwierzęciem lądowym wszech czasów (ale zob. opisy ''[[Amphicoelias]]'' i ''[[Bruhathkayosaurus]]''). Wczesne rekonstrukcje Paula ([[1994]]) mówiły o 30-35 m długości i aż 80-100 t masy. W [[2006]] roku [[Kenneth Carpenter|Carpenter]] posiłkując się dobrze poznanym tytanozaurem o nazwie ''[[Saltasaurus]]'' oszacował jego długość na 30 metrów. [[Gerardo Mazzetta|Mazzetta]] i in. ([[2004]]) ustalili masę na 60-88 t (wg nich najbardziej prawdopodobne są 73 t). [[Gregory Paul|Paul]] ([[2010]]) oszacował masę 30-metrowego argentynozaura na 55 ton. Podobne rezultaty uzyskał także Zach Armstrong (cytowany w Wedel, online 2010), który zakwestionował badanie Mazzetty jako wysoce niepewne, między innymi ze względu na zbyt dużą gęstość ciała użytą dla zauropodów, z czym zgodził się Wedel (online [[2010]]) i zasugerował, że dane z 2004 roku są najprawdopodobniej przesadzone. Mniejsze szacunki podaje także Carrano ([[2005]]) ~50 ton. Benson i in. ([[2014]]) używając obwodu kończyn oszacowali masę na aż 90 ton. Mimo poznanego jedynie w 5% szkieletu tego olbrzyma, naukowcy pokusili się o rekonstrukcję całego zwierzęcia na podstawie innych, mniejszych tytanozaurów. Szkielet wystawiony w Muzeum Historii Naturalnej Senckenberg we Frankfurcie nad Menem ma aż 37 metrów długości. W roku 2019 Paul oszacował rozmiary na 35 i 65-75 t. Podobne rezultaty uzyskali Molina-Pérez i Larramendi - 35 m i 75 ton (dla holotypu).
+
Szacunki wielkości całego zwierzęcia są niepewne. Argentynozaur w momencie opisu był ochrzczony największym zwierzęciem lądowym wszech czasów (ale zob. opisy ''[[Amphicoelias]]'' i ''[[Bruhathkayosaurus]]''). Wczesne rekonstrukcje Paula ([[1994]]) mówiły o 30-35 m długości i aż 80-100 t masy holotypu. W [[2006]] roku [[Kenneth Carpenter|Carpenter]] posiłkując się dobrze poznanym tytanozaurem o nazwie ''[[Saltasaurus]]'' oszacował rekonstrukcję holotypu i MLP-DP 46-VIII-21-3 na 30 metrów. [[Gerardo Mazzetta|Mazzetta]] i in. ([[2004]]) ustalili masę MLP-DP 46-VIII-21-3 na 60-88 t, wg nich najbardziej prawdopodobne są 73 t. [[Gregory Paul|Paul]] ([[2010]]) oszacował masę 30-metrowego holotypu argentynozaura na 55 ton. Benson i in. ([[2014]]) używając obwodu kończyn oszacowali masę na podstawie kości udowej (podali, że dotyczy to holotypu) na aż 90 ton. Mimo poznanego jedynie w 5% szkieletu tego olbrzyma, naukowcy pokusili się o rekonstrukcję całego zwierzęcia na podstawie innych, mniejszych tytanozaurów. Rekonstrukcja szkieletu użyta w badaniu Sellersa i in. (2013) ma 39,7 m a masa oszacowaną na podstawie modelu komputerowego to 83 t. W roku 2019 Paul oszacował rozmiary na 35 i 65-75 t, używając holotypu i MLP-DP 46-VIII-21-3. Podobne rezultaty uzyskali Molina-Pérez i Larramendi - 35 m i 75 ton dla holotypu oraz 36 m i 80 t dla MLP-DP 46-VIII-21-3.
  
 
==Media i kultura==
 
==Media i kultura==
Linia 108: Linia 100:
  
 
==Etymologia==
 
==Etymologia==
Nazwa [[rodzaj]]owa ''Argentinosaurus'' można przetłumaczyć jako "argentyński jaszczur" bądź "srebrny jaszczur" (łac. ''argentum'', z którego wzięła się nazwa tego państwa, oznacza srebro). Epitet gatunkowy ''huinculensis'' wziął się z nazwy znalezienia szczątków - formacji [[Huincul]].
+
Nazwa [[rodzaj]]owa ''Argentinosaurus'' można przetłumaczyć jako "argentyński jaszczur". Epitet gatunkowy ''huinculensis'' odnosi się do miejsca znalezienia szczątków - Plaza [[Huincul]] (Bonaparte i Coria, 1993).
  
 
==Spis gatunków==
 
==Spis gatunków==
Linia 125: Linia 117:
 
Benson, R.B.J., Campione, N.E., Carrano, M.T., Mannion, P.D., Sullivan, C., Upchurch, P. & Evans, D.C. (2014) Rates of Dinosaur Body Mass Evolution Indicate 170 Million Years of Sustained Ecological Innovation on the Avian Stem Lineage. PLOS Biology, Vol:12 [[doi: 10.1371/journal.pbio.1001853]]
 
Benson, R.B.J., Campione, N.E., Carrano, M.T., Mannion, P.D., Sullivan, C., Upchurch, P. & Evans, D.C. (2014) Rates of Dinosaur Body Mass Evolution Indicate 170 Million Years of Sustained Ecological Innovation on the Avian Stem Lineage. PLOS Biology, Vol:12 [[doi: 10.1371/journal.pbio.1001853]]
  
Carballido J.L., Rauhut O.W.M., Pol D., Salgado L. (2011): Osteology and phylogenetic relationships of Tehuelchesaurus benitezii (Dinosauria, Sauropoda) from the Upper Jurassic of Patagonia. The Linnean Society of London. [[DOI: 10.1111/j.1096-3642.2011.00723.x]]
+
Bonaparte, J. F., & Coria, R. A. (1993). Un nuevo y gigantesco saurópodo titanosaurio de la Formación Río Limay (Albiano-Cenomaniano) de la Provincia del Neuquén, Argentina. Ameghiniana, 30(3), 271-282.  
 
 
D'Emic, M. (2012) "The early evolution of titanosauriform sauropod dinosaurs" Zoological Journal of the Linnean Society, 166, 624-671. [[doi:10.1111/j.1096-3642.2012.00853.x]]
 
  
 
Mazzetta, G.V., Christiansen, P. & Fariña, R.A. (2004) "Giants and Bizarres: Body Size of Some Southern South American Cretaceous Dinosaurs" Historical Biology 65 (2-4): 1–13.
 
Mazzetta, G.V., Christiansen, P. & Fariña, R.A. (2004) "Giants and Bizarres: Body Size of Some Southern South American Cretaceous Dinosaurs" Historical Biology 65 (2-4): 1–13.
Linia 134: Linia 124:
  
 
Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) Sauropoda. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): The Dinosauria. Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press.
 
Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) Sauropoda. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): The Dinosauria. Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press.
 
Carrano, M. T. (2005). The evolution of sauropod locomotion: morphological diversity of a secondarily quadrupedal radiation. The sauropods: evolution and paleobiology.
 
  
 
Paul, G. S. (1994). Big sauropods–really, really big sauropods. The Dinosaur Report, 12-13.  
 
Paul, G. S. (1994). Big sauropods–really, really big sauropods. The Dinosaur Report, 12-13.  
Linia 159: Linia 147:
 
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford.
 
Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford.
  
Wedel, online 2010 http://svpow.com/2010/04/15/argentinosaurus-smaller-than-you-think/
+
http://www.paleodb.org/cgi-bin/bridge.pl?action=checkTaxonInfo&taxon_no=66645&is_real_user=1
  
http://www.paleodb.org/cgi-bin/bridge.pl?action=checkTaxonInfo&taxon_no=66645&is_real_user=1
+
<references/>
 
</small>
 
</small>
  

Wersja z 09:11, 18 cze 2020

Autor: Korekta:
Marcin Szermański

Krzysztof Stuchlik

Maciej Ziegler

Daniel Madzia

Karol Sabath

Tomasz Sokołowski


Argentinosaurus (argentynozaur)
Długość: 30-40 m
Masa: 55-90 t
Miejsce występowania: Argentyna - Neuquén

(formacja Huincul)

Czas występowania 97-93 Ma

późna kreda (cenoman)

Systematyka Dinosauria

Sauropodomorpha

Sauropoda

Macronaria

Somphospondyli

(?) Titanosauria

?? Lithostrotia, Colossosauria, Lognkosauria

Argentinosaurus BW.jpg

Autor: Nobu Tamura, Stephen O'Connor [1]

Mapa znalezisk:
Wczytywanie mapy…

Wstęp

Argentynozaur to przedstawiciel tytanozaurów żyjący w kredzie na terenie dzisiejszej Argentyny. Był jednym z największych dinozaurów i prawdopodobnie największym znanym z niefragmentarycznego i weryfikowalnego materiału.

Materiał kopalny

Holotyp o numerze PVPH-1 to: 6 kręgów grzbietowych (być może jest ich więcej, ale opisano tylko 6) - 5 środkowych kręgów 3-7 i 1 tylny (10 lub 11- posiadający największą średnicę trzonu), odcinek krzyżowy zawiera pozostałości kręgów nr 1 do 5 (bez ostatniego kręgu krzyżowego) z większością żeber odcinka krzyżowego z prawej strony; duża część fragmentarycznych żeber z odcinka piersiowego, prawa kość strzałkowa o długości 155 cm (początkowo opisana błędnie jako piszczel).

Materiał przypisany to MLP-DP 46-VIII-21-3 to fragment kości udowej (175 cm i 118 cm obwód) przypisany przez Bonaparte w 1996 r. (wg Mazzetta i in. 2004, s. 5) o szacunkowej długości 270 cm (Molina-Pérez & Larramendi 2020), 255,7 cm (Mazzetta i in. 2004) i 257,5 cm (Paul 2019).

Nie wiadomo, czy kości udowe należą do tego gatunku (Paul 2019), większa i niekompletna pochodzi z nieco późniejszych warstw niż holotyp (Molina-Pérez & Larramendi 2020).

Diagnoza

Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych.

Wielkich rozmiarów tytanozaur z następującą kombinacją cech: opistoceliczne kręgi grzbietowe zaopatrzone w dobrze rozwinięte hyposphene-hypantrum z dodatkowymi połączeniami między nimi. Przednie kręgi grzbietowe z poprzecznymi szerokimi i przedniotylno płaskimi wyrostkami neuralnymi zaopatrzonymi w solidne płytki znajdujące się przed wyrostkami kolczystymi. Środkowe i tylne kręgi grzbietowe z niskimi i szerokimi trzonami z brzusznym przodem prawie płaskim z pleurocelami zlokalizowanymi w przedniej połowie trzonu. Kręgi krzyżowe II do V bardzo zredukowane. Żebra cylindryczne, puste w środku. Kościste macrocells w kręgach krzyżowych i przedkrzyżowych. Obecnie diagnoza jest nie aktualna ze względu na ponowne "umiejscowienie" kręgów grzbietowych (Novas & Ezcurra 2006)

Kolejną cechą diagnostyczną była "kość piszczelowa z krótkim grzbietem goleniowym", lecz później uznano, że jest to kość strzałkowa.

Paleoekologia

Często sądzi się, że argentynozaur mógł padać ofiarą ogromnego teropoda Giganotosaurus, lecz to błędny pogląd – szczątki giganotozaura są nieco starsze i pochodzą z formacji Candeleros. Jednak odnaleziono innego bardzo dużego teropoda w tych samych pokładach, co argentynozaura: Mapusaurus to bliski krewny Giganotosaurus, który być może z powodzeniem polował na tego ogromnego tytanozaura. Argentinosaurus koegzystował prawdopodobnie także m.in. z innymi zauropodami Choconsaurus, Limaysaurus i Cathartesaura (Simón i in. 2017) teropodami Huinculsaurus, Ilokelesia, Skorpiovenator, Tralkasaurus, Taurovenator, Gualicho, Aoniraptor i Overoraptor (Motta i in. 2020) oraz ornitopodami.

Argentinosaurus jest największym znanym roślinożercą zamieszkującym te tereny w owym czasie, więc można przyjąć, że samodzielnie zajmował niszę ekologiczną – był w stanie sięgać po pokarm niedostępny dla innych dinozaurów. Inne zauropody dzielące z nim ekosystemy, jak Cathartesaura, były zbyt małe by mogły z nim konkurować o najwyżej rosnące gałęzie drzew.

Rozmiary

Rekonstrukcja szkieletu argentynozaura w Muzeum Historii Naturalnej Senckenberg we Frankfurcie nad Menem. Źródło: Sellers i in. 2013.

Argentinosaurus to jeden z największych odkrytych zauropodów. Jego fragmentaryczne skamieniałości zostały odnalezione w Argentynie w pokładach datowanych na "środkową" kredę.

Duże wrażenie robią wymiary jego szczątków: jeden z kręgów mierzy 159 cm wysokości, a kość strzałkowa 155 cm. Nie znamy kości ramieniowej argentynozaura, ale na podstawie stosunku tej kości do piszczeli u Aegyptosaurus to można uznać (o ile Argentinosaurus miał takie same proporcje tych kości długich) że wynosiła ona 181 cm. Jest to niewiele mniej niż u Brachiosaurus (ok. 216 cm), a należy pamiętać, że u argentynozaura kończyny przednie były zapewne wyraźnie krótsze od tylnych.

Szacunki wielkości całego zwierzęcia są niepewne. Argentynozaur w momencie opisu był ochrzczony największym zwierzęciem lądowym wszech czasów (ale zob. opisy Amphicoelias i Bruhathkayosaurus). Wczesne rekonstrukcje Paula (1994) mówiły o 30-35 m długości i aż 80-100 t masy holotypu. W 2006 roku Carpenter posiłkując się dobrze poznanym tytanozaurem o nazwie Saltasaurus oszacował rekonstrukcję holotypu i MLP-DP 46-VIII-21-3 na 30 metrów. Mazzetta i in. (2004) ustalili masę MLP-DP 46-VIII-21-3 na 60-88 t, wg nich najbardziej prawdopodobne są 73 t. Paul (2010) oszacował masę 30-metrowego holotypu argentynozaura na 55 ton. Benson i in. (2014) używając obwodu kończyn oszacowali masę na podstawie kości udowej (podali, że dotyczy to holotypu) na aż 90 ton. Mimo poznanego jedynie w 5% szkieletu tego olbrzyma, naukowcy pokusili się o rekonstrukcję całego zwierzęcia na podstawie innych, mniejszych tytanozaurów. Rekonstrukcja szkieletu użyta w badaniu Sellersa i in. (2013) ma 39,7 m a masa oszacowaną na podstawie modelu komputerowego to 83 t. W roku 2019 Paul oszacował rozmiary na 35 i 65-75 t, używając holotypu i MLP-DP 46-VIII-21-3. Podobne rezultaty uzyskali Molina-Pérez i Larramendi - 35 m i 75 ton dla holotypu oraz 36 m i 80 t dla MLP-DP 46-VIII-21-3.

Media i kultura

Argentynozaur jest przedstawiany w wielu książkach popularnonaukowych, jest także przedmiotem wielu rysunków i rekonstrukcji. Dinozaur wystąpił w kilku filmach, między innymi w wyprodukowanym przez BBC "Planet Dinosaur" - gdzie pojawia się w 5 części serii, przedstawiono go tam np. w starciu z mapuzaurem - ogromnym drapieżnikiem. Argentynozaur pojawił się także we wcześniejszym filmie BBC "Pazur Olbrzyma". W roku 2013 został stworzony komputerowy model 3D, który obrazuje domniemany sposób poruszania się olbrzymiego dinozaura (Sellers i in. 2013).

Etymologia

Nazwa rodzajowa Argentinosaurus można przetłumaczyć jako "argentyński jaszczur". Epitet gatunkowy huinculensis odnosi się do miejsca znalezienia szczątków - Plaza Huincul (Bonaparte i Coria, 1993).

Spis gatunków

Argentinosaurus Bonaparte i Coria, 1993
A. huinculensis Bonaparte i Coria, 1993

Bibliografia

Źródła naukowe:

Benson, R.B.J., Campione, N.E., Carrano, M.T., Mannion, P.D., Sullivan, C., Upchurch, P. & Evans, D.C. (2014) Rates of Dinosaur Body Mass Evolution Indicate 170 Million Years of Sustained Ecological Innovation on the Avian Stem Lineage. PLOS Biology, Vol:12 doi: 10.1371/journal.pbio.1001853

Bonaparte, J. F., & Coria, R. A. (1993). Un nuevo y gigantesco saurópodo titanosaurio de la Formación Río Limay (Albiano-Cenomaniano) de la Provincia del Neuquén, Argentina. Ameghiniana, 30(3), 271-282.

Mazzetta, G.V., Christiansen, P. & Fariña, R.A. (2004) "Giants and Bizarres: Body Size of Some Southern South American Cretaceous Dinosaurs" Historical Biology 65 (2-4): 1–13.

Motta, M. J., Agnolín, F. L., Egli, F. B., & Novas, F. E. (2020). New theropod dinosaur from the Upper Cretaceous of Patagonia sheds light on the paravian radiation in Gondwana. The Science of Nature, 107(3), 1-8.

Upchurch P., Barrett P. M., Dodson P. (2004) Sauropoda. [w]: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska (red.): The Dinosauria. Wyd. drugie. Berkeley: University of California Press.

Paul, G. S. (1994). Big sauropods–really, really big sauropods. The Dinosaur Report, 12-13.

Sellers, W. I., Margetts, L., Coria, R. A., & Manning, P. L. (2013). March of the titans: the locomotor capabilities of sauropod dinosaurs. PloS one, 8(10).

Simón, E., Salgado, L., & Calvo, J. O. (2017). A new titanosaur sauropod from the Upper Cretaceous of Patagonia, Neuquén Province, Argentina. Ameghiniana, 55(1), 1-29.

Bonaparte, J. F. (1996). Cretaceous tetrapods of Argentina.

Paul, G.S. (2019). "Determining the largest known land animal: A critical comparison of differing methods for restoring the volume and mass of extinct animals" Annals of Carnegie Museum, 85(4), 335-358.

González Riga, B. J., Lamanna, M. C., Otero, A., David, L. D. O., Kellner, A. W., & Ibiricu, L. M. (2019). An overview of the appendicular skeletal anatomy of South American titanosaurian sauropods, with definition of a newly recognized clade. Anais da Academia Brasileira de Ciências, 91.

Inne:

Molina-Pérez, R., & Larramendi, A. (2020). Dinosaur Facts and Figures: The Sauropods and Other Sauropodomorphs. Princeton University Press.

Holtz, T.R. Jr. (2012) "Dinosaurs: The Most Complete, Up-to-Date Encyclopedia for Dinosaur Lovers of All Ages Supplementary Information". [2]

Novas, F. E., & Ezcurra, M. (2006). Reinterpretation of the dorsal vertebrae of Argentinosaurus huinculensis (Sauropoda, Titanosauridae). Ameghiniana, 43(4).

Paul, G.S. (2010) "The Princeton Field Guide to Dinosaurs" wyd. Princeton University - Princeton i Oxford.

http://www.paleodb.org/cgi-bin/bridge.pl?action=checkTaxonInfo&taxon_no=66645&is_real_user=1