Nambalia

Autor:	Szymon Dzięcioł
Korekta:	Mateusz Tałanda, Michał Siedlecki

---

Nambalia (nambalia)
Długość	3,7 m
Wysokość	85 cm (w biodrach)
Masa	125 kg
Dieta	roślinożerny/wszystkożerny
Miejsce	Indie - stan Andhra Pradesh, Telangana (formacja Górne Maleri)
Czas	Trias 252 Jura 201 Kreda 145 66 ok. 220-211 Ma późny trias (noryk)
Systematyka	Dinosauria Saurischia Sauropodomorpha Bagualosauria
Wybrane kości Nambalia: kręgi ogonowe, kość biodrowa, kość udowa, kości skoku i kości stopy. Źródło: Novas i in. (2011). 3.7 m Porównanie wielkości Nambalia i człowieka. Sylwetki: Phylopic.org
Mapa znalezisk
Wczytywanie mapy… {"minzoom":false,"maxzoom":false,"mappingservice":"leaflet","width":"auto","height":"350px","centre":false,"title":"","label":"","icon":"","visitedicon":"","lines":[],"polygons":[],"circles":[],"rectangles":[],"wmsoverlay":false,"copycoords":false,"static":false,"zoom":4,"defzoom":14,"layers":["OpenStreetMap"],"overlaylayers":[],"resizable":false,"enablefullscreen":false,"scrollwheelzoom":true,"markercluster":false,"clustermaxzoom":20,"clusterzoomonclick":true,"clustermaxradius":80,"clusterspiderfy":true,"geojson":"","locations":[{"text":"\u003Cb\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003Cp\u003Ewioska Nambal\n\u003C/p\u003E\u003C/div\u003E\u003C/b\u003E\u003Chr /\u003E\u003Cdiv class=\"mw-parser-output\"\u003E\u003C/div\u003E","title":"wioska Nambal\n","link":"","lat":19.300000000000000710542735760100185871124267578125,"lon":79.5,"icon":""}],"imageoverlays":null}

Wstęp

Nambalia to rodzaj niewielkiego zauropodomorfa, który żył na terenie dzisiejszych Indii w drugiej połowie epoki późnego triasu

Etymologia

Nazwa rodzajowa pochodzi od miasta Nambal, które znajduje się blisko lokacji w której odnaleziono holotyp. Nazwa gatunkowa została nadana na cześć dr. Roya Chowdhuriego w uznanie jego zasług w badaniu triasowych kręgowców Indii.

Materiał kopalny

Holotyp(ISI R273 1-3) to fragmenty obręczy miedniczej: prawa kość biodrowa, lewa k. udowa, dalsza połowa lewej k. piszczelowej, k. strzałkowa oraz artykułowane k. skokowa i k. piętowa.

Paratypy (ISI R273 4-29) to niepełne szkielety pozaczaszkowe dwóch osobników, z czego jeden z nich jest tych samych rozmiarów co okaz typowy.

Cechy diagnostyczne

Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych.

Nambalia charakteryzuje się następującym zestawem cech: niemal nierozszerzony poprzecznie dolny koniec kości udowej (autapomorfia), płytki przedni rowek międzykłykciowy na dolnej główce kości udowej, wgłębienie na przedniej powierzchni wyrostka wznoszącego kości skokowej, przednioboczny wyrostek kości skokowej większy od tylnobocznego - patrząc od strony grzbietowej, krawędź brzuszna kości skokowej prosta - od strony brzusznej, środkowy kłykieć kości skokowej trójkątny - patrząc z przodu.

Budowa anatomiczna

Uwaga! Poniższy fragment przedstawia szczegółowe dane i może wymagać od Czytelnika znajomości fachowych pojęć anatomicznych.

Zachowane kręgi ogonowe są umiarkowanie wydłużone z okrągłymi i wklęsłymi powierzchniami stawowymi i niskimi łukami neuralnymi. Prezygapofyzy są krótkie i delikatnie nachodzą na poprzedzające kręgi. Kości śródręcza i paliczki dłoni są wyraźnie delikatne, przypominające te u Herrerasaurus i Guaibasaurus. Podobnie kości śródstopia i paliczki stóp. Kość biodrowa Nambalia posiada wykształcony grzebień nadpanewkowy i w pełni perforowaną panewkę. Kość udowa nie posiada długiej szyjki. Krętarz przedni w postaci pionowego grzbietu, brak półki krętarzowej. Czwarty krętarz jest asymetryczny i położony proksymalnie. Dalszy koniec kości piszczelowej posiada umiarkowanie rozwinięty wyrostek tylno-boczny, który częściowo zakrywa od tyłu wyrostek wznoszący kości skokowej. Na przedniej powierzchni wyrostka wznoszącego kości skokowej znajduje się niewielkie, okrągłe wgłębienie. Kość skokowa ma silnie zredukowaną powierzchnię stawu łączącego ją z kością strzałkową.

Filogeneza

Analizy kladystyczne przeprowadzone przez zespół Fernando Novasa wskazują, że Nambalia jest jednym z bazalnych taksonów dla linii ewolucyjnej prowadzącej do Plateosauria, bardziej zaawansowanym niż Thecodontosaurus lecz mniej niż Efraasia. Odmienne są wyniki analizy filogenetyczne zespołu Apaldetti (2021), która plasuję nambalię jako bardziej bazalnego od tekodontozaura, Pantydraco i efrazjii. W pracy doktorskiej Regalado Férnandeza (2020), nambalia została umieszczona jako takson siostrzany blisko spokrewniony z Asylosaurus i Agnosphitys (uznawanego za prawdopodobnego przedstawiciela Silesauridae) lub w politomii z licznymi gatunkami zauropodomorfów.

Paleobiologia

Brak czaszki uniemożliwia jednoznaczne stwierdzenie, czym odżywiała się Nambalia. Prawdopodobnie jak większość prozauropodów była roślinożerna, acz nie można wykluczyć wszystkożerności, zwłaszcza, że niektóre inne prymitywne prozauropody jak pantydrako są uważane za wszystkożerców.

Zachowane kości kończyn sugerują, że Nambalia była zwierzęciem o delikatnej budowie, niewielkich rozmiarów (kość udowa miała około 26 cm), prawdopodobnie czworonożnym.

Spis gatunków

Nambalia	Novas, Ezcurra, Chatterjee i Kutty, 2011
N. roychowdhurii	Novas , Ezcurra, Chatterjee i Kutty, 2011

Bibliografia

Apaldetti, C., Pol, D., Ezcurra M.D., Martínez, R.N. (2021). "Sauropodomorph evolution across the Triassic–Jurassic boundary: body size, locomotion, and their influence on morphological disparity". Scientific Reports. 11 (1): 22534. [1]

Novas, F.E., Ezcurra, M.D., Chatterjee, S., Kutty, T.S. 2011. New dinosaur species from the Upper Triassic Upper Maleri and Lower Dharmaram formations of Central India. Earth and Environmental Science Transactions of the Royal Society of Edinburgh, t. 101, str. 333-349. [2]

Regalado Férnandez, O. R. (2020). "Reassesment of the evolutionary history of the late Triassic and early Jurrasic sauropodomorph dinosaurus through comparative cladistics and the supermatrix approach". Praca doktorska, University College London. [3]